ร่างสูงของผู้ชายคนหนึ่งปรากฏอยู่ด้านหน้าบัวยังคงตกใจคล้ายจะช็อกไปแล้วเธอมั่นใจว่าคนพวกนั้นที่คิดจะข่มขืนเธอถูกยิงจนร่วงลงไปทุกคนแล้ว
แล้วพวกมันจะตายหรือเปล่านะ เพราะเกิดมาในชีวิตเธอไม่เคยเห็นคนตายมาก่อนจึงทำให้เกิดอาการช็อกสุดขีด ตัวของเธอสั่นน้ำตาร่วงพรูราวกับสายน้ำ
ชายหนุ่มคนนั้นเชยคางของเธอขึ้นพร้อมกับส่องไฟฉายมาที่ใบหน้าของเธอ บัวหลับตาเมื่อแสงไฟฉายนั่นทำให้เธอรู้สึกตาพร่า นิ้วเรียวเย็นกระด้างค่อย ๆ ลูบที่บาดแผลบนริมฝีปากที่แตกยับ รอบดวงตาที่ปูดบวมทั้งยังมีสองข้างแก้มที่เต็มไปด้วยรอยนิ้วมือ
สัมผัสแผ่วเบานี้ทำให้เธอยิ่งร้องไห้ แค่ได้กลิ่นจากร่างของเขาเธอก็รู้แล้วว่าเขาคือใคร เห็นกิริยาที่อ่อนโยนของเขาแบบนี้บัวแทบจะฟ้องเขาออกไปว่าไอ้พวกนั้นมันต่อยท้องของเธอด้วย
แต่เธอกลับพูดไม่ออกนอกจากน้ำตาและเสียงสะอื้นที่หลุดออกจากปาก เขาลดไฟฉายลงใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดเลือดที่มุมปากให้เธอเบา ๆ หญิงสาว
