ตอนที่ 10 หนี
602 คำ
"หืมมม....ไม่ร้องสิคะ...จะมาสักไม่ใช่หรอ....
ไหน..อยากสักลายอะไร...เดี๋ยวผมจะสักให้ฟรีๆเลย"
เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยขึ้นมาพลางขยับหน้าของตนไปใกล้ๆใบหน้าหวานแล้วเเลบลิ้นเลียน้ำตาที่กำลังรินไหลไม่ขาดสาย
แพล่บ...แพล่บ..
"ไม่เอา...ไม่เอาแล้ว...ไม่อยากสักแล้ว"...บัวส่ายหน้าหนีพัลวัน...รู้สึกเข็ดขยาดกับร้านสักไปเลย
"...อะไรกัน..อุตส่าตั้งใจมาสักไม่ใช่หรอ...ผมก็กำลังอยากลงเข็มแล้วเหมือนกัน....สักสองสามทีดีไหม....."
ลีพูดไปทั้งๆที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ชวนสยองสำหรับคนมองยิ่งนัก
"คุณปล่อยหนูก่อนได้ไหมคะ...หนูสัญญาว่าจะยอมคุณทุกอย่าง"
..เมื่อคนโรคจิตตรงหน้าสื่อออกมาอย่างชัดเจนแล้วว่าต้องการตัวเธอ...เธอก็จะใช้ร่างกายนี้นี่แหละ..ทำให้มันตายใจ...ถึงจะรังเกียจขนาดไหน...แต่ถ้ามันทำให้เธอรอด...เธอก็ต้องจนใจทำ
"หืมม...งั้นก็...ถอดเสื้อตัวนอกนี่ออกสิคะ...ผมอยากเห็นข้างในจัง"
"ง...งั้น..เอามีด..ออกไป..ก่อนได้ไหมคะ.....บัวกลัว.."
บัวใช้น้ำเสียงออดอ้อน..ทำตาหวาน..มือบางก็ถอดเสื้อนักเรียนตัวนอกที่มีรอยขาดเป็นทางยาวนิดหน่อยออกไปให้พ้นตัว...เหลือไว้แค่เสื้อกร้ามสีดำกับยกทรงสุดเซ็กส์ซี่...ที่คนมองแบบใจจดใจจ่ออย่างลียังต้องกลืนน้ำลายลงคอเสียงดัง มือไม้อ่อนไปหมดมีแค่ส่วนเดียวที่แข็งอยู่ในตอนนี้..คือส่วนกางกายของเขา....มีดที่อยู่ในมือก็หล่นจากมือ..
เอื้อกก!
"ซี๊ดดดด......สวยมากเลย...ขอเฮียจับหน่อยเถอะ"
ลีเผลอลืมตัวเอื้อมมือไปข้างหน้าหมายจะจับเต้าอวบที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจของหญิงสาว
ปึกกก!
เปิดช่องโหว่ให้ร่างบางตรงหน้าใช้จังหวะนี้ในการหนี...บัวยกเท้าขึ้นหนึ่งข้างเตะไปกางเป้าของไอ้โรคจิตเต็มแรง....ขยะแขยงหนักกว่าเดิมเมื่อรับรู้ได้ถึงความเเข็งและหน้าจะใหญ่มากที่อัดเข้ากับหน้าแข้งของเธอแบบที่เธอไม่คิดจะออมแรง...ลีถึงกับจุกล้มหงายหลังตึงทันที สองมือหนาจับเป้าตัวเองไว้แน่นใบหน้าเหยเกชัดเจน..บัวรีบลุกขึ้นยืนอย่างรีบร้อน
พลั่ก..
ร่างหนาที่กำลังจะลุกขึ้นนั่งโดนเท้าบางแต่ทรงพลังถีบเข้ากลางใบหน้าอีกครั้ง...เลือดออกปากออกจมูกเลยทีเดียว...ทำให้แมสที่ปกปิดใบหน้าแก่งไว้ล่วงหล่นลงสู่พื้น....บัวที่ได้เห็นใบหน้านั้นชัดเจนอีกครั้ง..ถึงกับผงะ...
"แก....ไอ้โรคจิตคนนั้น แกคือผู้ชายชั่วคนนั้น" คนที่จูบเธอที่ผับนั้น......บัวรีบวิ่งลนลานไปที่ประตูต้องหนีให้ไกลที่สุด
แก๊กก...แอดด
มันไม่ได้ล็อคแล้ว....
บัวรีบวิ่งออกไปก่อนจะหันกับมามองชายหนุ่มที่นอนอยู่บนพื้นซึ่งเขาเองก็จ้องมองเธออยู่เช่นกันสองสายตาสบประสานกันเพียงชัวครู่
"อย่าได้พบได้เจอกันอีกเลย...ไอ้ชาติชั่ว" บัวด่าทิ้งท้ายก่อนจะวิ่งหนีออกไป
ลีนอนมองร่างบางวิ่งหนีหายไปจนลับตา....ฤทธิ์เยอะมากเลยนี่!....ครั้งนี้ถือว่าเขาพลาด.....แต่ครั้งหน้า..เขาจะขย้ำให้แหลก....เอาให้ตายคาเตียงเลยยิ่งดี!.....
"55555555555555555555555".... ลีนอนหัวเราะอย่างบ้าคลั่งราวกับคนเสียสติอยู่บนพื้น.....
.......................................................................
- ผู้เขียน
