วันต่อมา...
"คาร่า...เมื่อวานมึงจงใจใช่หรือเปล่า มึงหนีกลับบ้านก่อนแล้วกูยังติดต่อไม่ได้ นี่มึงเป็นเพื่อนกูอยู่หรือเปล่าวะ"
"บัว คือว่า" คาร่าอึกอักท่าทางแบบนี้บัวรู้ทันทีว่าเพื่อนของเธอตั้งใจ ที่ผ่านมาคาร่าจะทำอะไรเธอไม่เคยใส่ใจ แต่คราวนี้มันหนักเกินที่บัวจะทนได้ เธอโกรธคาร่าจนตัวสั่นและแม้ว่าเธอจะอยู่ในโรงอาหารที่มีคนมากมายบัวก็ไม่สนใจแล้ว
"ทำไมมึงทำงี้วะ" บัวตะคอกลั่น
"บัว...กูขอโทษนะ เมื่อวานมึงเป็นอะไรมากหรือเปล่าวะ แต่เขาบอกจะไม่ทำอะไรมึงนี่ เขาแค่อยากคุยกับมึง"
บัวมองคาร่าด้วยสายตาโกรธจัด
"มึงไม่ใช่เพื่อนกูแล้วคาร่า เขาเกือบจะทำร้ายกู กูเกือบโดนข่มขืนและกูก็ไปแจ้งความ แต่ตำรวจเลว ๆ พวกนั้นแค่ให้กูลงบันทึกประจำวันเอาไว้ ไม่ช่วยเหี้ยอะไรเลยมันบอกให้กูหาหลักฐานมา หลักฐานพ่องมึงสิ"
ใช่ บัวโกรธ โกรธจนลืมตัว ปกติเธอไม่ใช่คนหยาบคายแต่เวลานี้เธอเกินจะอดทนแล้ว อุตส่าห์แบกหน้าไปแจ้งค
