ตลอดหลายวันต่อมาสะใภ้รองสกุลซิ่วพร้อมกับบ่าวรับใช้ชายหญิงอีก 3 คนนั่งรถม้ามาช่วยดูแลเด็กน้อยตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นทุกวัน เพื่อลดภาระให้กับหลี่หยุนที่ยังต้องเย็บรองเท้าขายอย่างต่อเนื่อง
ในทุกค่ำคืนหลังจากที่คนสกุลซิ่วกลับไปจนหมดแล้ว หลี่หยุนก็ยังยกอุปกรณ์การเย็บรองเท้าเข้ามานั่งเย็บต่อในห้องนอนของหลานชาย เมื่อเขาปวดหนักปวดเบาชายชราก็คอยเช็ดก้นเทกระโถนให้อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ทั้งยังหอบเอาเครื่องนอนของตนเองมาปูนอนข้างเตียงภายในห้องของหลี่หลงหยางเพื่อเฝ้าดูอาการไม่เคยห่าง
อันที่จริงหลี่หยุนรู้ดีว่าขอเพียงแค่ข้ามคืนไปตนเองก็จะมีร่างกายที่แข็งแรงสดใสเหมือนเดิม จึงเต็มใจจะดูแลหลานชายซึ่งเป็นบรรพบุรุษของตนอย่างแข็งขัน แต่กับเด็กชายตัวน้อยเขาเหม่อมองการกระทำเหล่านั้นผ่านม่านน้ำตาบางๆ ที่คลออยู่ในดวงตาทั้งสองข้างอย่างรู้สึกสำนึกคุณเป็นที่สุด
ชายชรายังยัดเงินส่งให้บ่าวรับใช้สกุลซิ่วทั้ง 3 คนทุกวันไม
