สำนักศึกษาหมิ่นกวน
“หลานชายข้ากับเด็กแซ่ลี่บาดเจ็บจนลุกจากเตียงไม่ได้ท่านอาจารย์ใหญ่คิดจะไกล่เกลี่ยให้พวกเขามาขอโทษสองสกุลเพียงเท่านี้หรือ? ช่างคิดได้ดีเหลือเกิน!!” ซิ่วเข่อซิงบันดาลโทสะลุกขึ้นขว้างถ้วยน้ำชาในมือทิ้งอย่างไม่พอใจ
“มิได้ๆ นายท่านซิ่ว ข้าเพียงเสนอความเห็นเล็กๆ น้อยๆ ออกมาเท่านั้น หากท่านไม่พอใจย่อมคัดค้านได้อยู่แล้วแล้วลองมาหารือร่วมกันดู” หมิ่นเจาเหงื่อซึมไปทั่วแผ่นหลัง ทีแรกเขาตั้งใจเรียบเรียงคำพูดเพื่อไกล่เกลี่ยคดีความที่ฝ่ายหลานชายตนเองเป็นผู้เริ่มก่อนไว้อย่างดี ด้วยเห็นว่าหลี่หยุนและลี่กันบิดาของลี่ถังเป็นเพียงสกุลพ่อค้าตัวเล็กๆ คงจะยินยอมรับคำขอโทษโดยง่าย ไม่คิดว่าซิ่วเข่อซิงผู้เป็นตาของเด็กชายจะเดินทางมาร่วมฟังคำตัดสินด้วยตนเอง
ผู้ปกครองของเด็กชายอีกสี่คนรู้ทั้งรู้ว่าบุตรหลานของตนเองเป็นฝ่ายผิด แต่เมื่อคิดว่าอย่างไรท่านอาจารย์ใหญ่หมิ่นก็ย่อมต้องปกป้องหลานชายของตนบ้
