ผ่านไปเกือบสองเดือนจำนวนผู้คนที่หลั่งไหลเข้ามาในตรอกหูถ่งจึงจะเริ่มกลับมาสู่ภาวะปกติ แต่เป็นเพราะรองเท้าสกุลหลี่ที่ชาวบ้านซื้อไปอย่างไม่ตั้งใจกลับสวมใส่สบายนุ่มเท้าจึงมีคนที่เข้ามาซื้อรองเท้าทุกวันไม่ได้ขาด ร้านค้าอื่น ๆ ก็พลอยได้ผลประโยชน์ไปด้วย เพราะเมื่อเข้ามาในตรอกหูถ่งแล้วก็มีสินค้าหลายอย่างให้พวกเขาเลือกซื้อกลับไปโดยไม่ต้องเดินข้ามไปฝั่งทางเหนือ
“ข้าคิดว่าจะปิดร้านให้พวกเราได้พักผ่อนกันสักสองวัน พรุ่งนี้ข้าจะพาหลานชายไปสมัครเรียนที่สำนักศึกษาหมิ่นกวน อีกวันก็ตั้งใจว่าจะนับจำนวนและจัดระเบียบสินค้าให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยมาเริ่มผลิตชนิดที่ขาดไปมาเพิ่มเติมน่าจะดีกว่าทำไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีจุดหมายเช่นนี้” หลี่หยุนกล่าว
“ก็ดีนะ ข้าไม่ได้พบหน้าหลานสาวข้ามานานจนพวกเขาเริ่มบ่นกันแล้ว กลับไปอยู่ให้พวกเขาดีใจสักสองวันก่อนก็ดีหากพวกเขาห้ามข้าไม่ให้มาทำงานต่อข้าจะเสียใจแย่เลย” นางเจียวไม่อยากหยุ
