หลี่หยุนตื่นเต้นจนปากคอสั่นยิ่งกว่าหลานชาย เมื่อเขามองเห็นสิ่งของเครื่องเรียนที่อาจารย์ใหญ่หมิ่นหยิบออกจากย่ามใบเล็กมาให้ตนเองดู อีกทั้งเครื่องแบบของสำนักศึกษาหมิ่นกวนที่เป็นชุดเสื้อหม่ากว้า (แจ็คเก็ตแบบจีนยุคราชวงศ์ชิงแขนยาว) สีแดงสดใสกับกางเกงขายาวสีเทาก็ถูกใจชายชราที่ไม่เคยได้เรียนหนังสือในโรงเรียนมาก่อนยิ่งนัก
“ข้าพร้อมขอรับท่านอาจารย์ใหญ่ นี่เงินค่าเตรียมมาเรียบร้อยแล้ว” หลี่หยุนควักเงินที่ได้จากการขายรองเท้าออกมานับยื่นส่งให้หมิ่นเจาด้วยมือที่สั่นเทาเพราะความปลื้มอกปลื้มใจ
“อย่างนั้นก็รับของทั้งหมดนี้กลับไปได้เลย พอเปิดเรียนแล้วท่านผู้เฒ่าหลี่ก็ต้องมาชำระเงินล่วงหน้าทุกเดือน เดือนละ 2 ตำลึงกับ 700 อีแปะ จำได้ใช่หรือไม่”
“จำได้ๆๆ ข้าจะมาให้ตรงเวลาทุกเดือน ฝากท่านอาจารย์ใหญ่สั่งสอนหลานชายข้าด้วยนะขอรับ” หลี่หยุนเพิ่งจะเคยพาเด็กมาสมัครเรียนเป็นครั้งแรกจึงออกอาการตื่นเต้นจนออกนอกหน้า
