“อ้าว แล้วเมื่อวานเธอไม่ได้ไปจัดการนายธีโอหรอกเหรอ”
“ก็... ก็ไปนะ แต่ไม่เจอเขาน่ะ” ในที่สุดก็เลือกการโกหก เพราะทุกอย่างมันจะได้จบลงสักที
“จะเป็นไปได้ยังไง ก็คุณธีโอน่ะทำงานที่นั่น”
“เขาคงไม่มาทำงานมั้ง”
“มาสิ ฉันถามคุณเคนแล้ว”
ณดาถอนใจแรงๆ ก่อนจะพูดกับเพื่อนเสียงเศร้า “ธาร... ให้เรื่องนี้มันจบไปเถอะนะ ฉันอยากจะลืมเรื่องคืนนั้นให้หมด ฉันไม่อยากคิดถึงมันอีกแล้ว”
“แต่เธอเสียหายนะณดา เธอต้อง...”
วรันธาราต้องการให้ธีโอลงเอยเพื่อนรักจึงพยายามจะจับคู่ให้ แต่ ณดาปฏิเสธอย่างเดียว
“ฉันยอมรับได้”
“แต่ว่าฉันอยากให้เธอกับคุณธีโอ...”
“ธาร... ฉันต้องอาบน้ำแล้วล่ะ เอาไว้เราค่อยคุยกันใหม่นะ ฉันคิดถึงเธอมาก บายจ้ะ”
“ณดา... ณดา เดี๋ยวสิ...” วรันธาราตะโกนเรียกเพื่อนเสียงดังลั่น แต่ณดาวางสายไปแล้ว
“ณดาน่ะ ทำไมถึงไม่ได้ดั่งใจเลยนะ”
“มีอะไรหรือครับธาร ทำไมถึงเสียงดังจัง”
วรันธาราหันไปมองคนพูดก็เห
