“อืม” เขาพยักหน้ารับน้อยๆ เล่าจินตนาการเป็นตุเป็นตะ ราวกับเป็นนักเขียนฝีมือฉกาจ “คุณแบล็กเมล์ผม ด้วยการเอาเสื้อกับกางเกงเปื้อนอ้วกมาหาผมถึงที่ทำงาน ตอนแรกคุณคิดแค่ว่าจะต้องรีดไถ่เงินจากผมให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่พอคุณเห็นว่าผมเป็นเจ้าของเอเมอร์ริค เลิฟที่มีรายได้มหาศาล คุณก็คิดไปไกลกว่านั้น...” “นี่คุณเป็นเจ้าของเลยหรือคะ?” “คุณต้องการจะให้ผมรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน คุณต้องการให้ผมแต่งงานกับคุณ” ณดาเข่าแทบทรุดลงไปกองกับพื้นเมื่อได้ยินคำกล่าวหาน่าสังเวชของผู้ชายตรงหน้า “ถึงฉันจะจน ถึงฉันจะขี้เหร่ไม่มีใครสนใจ แต่ฉันก็ไม่เคยคิดจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้เพื่อจับผู้ชายหรอก” หล่อนจ้องหน้าทั้งน้ำตา ความเจ็บปวดทำให้หยาดน้ำตาทะลักออกมาอย่างสุดจะกลั้น “โดยเฉพาะผู้ชายที่มองผู้หญิงไร้ค่าแบบคุณ คุณธีโอ เอเมอร์ริค!” วูบหนึ่งธีโอรู้สึกใจอ่อน แต่ไม่ช้าเขาก็กลับมาเป็นคนเดิม “มันก็แค