คิมหันต์
“อร้ายยยย!!!” หลังจากผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็เดินลงมาข้างล่าง เพราะว่าไม่เห็นไข่มุกนอนข้างๆแล้ว ใช่ครับตั้งแต่ที่ผมพาไข่มุกมาอยู่ที่นี่ผมก็ไปนอนกับเธอทุกวัน แต่ว่าพอขาผมก้าวมาถึงบันไดขึ้นสุดท้ายเสียงกรี๊ดก็ดังออกมาจากครัว ทำให้ผมรีบก้าวเท้าไปที่ครัวทันที
“มุก เกิดอะไรขึ้น!” ผมถามออกไปหลังจากเห็นไข่มุกที่ตอนนี้หน้าเธอเลอะแต่เศษขนมเค้กทั้งผมเฝ้ายุ่งเหยิงมีเศษขนมเค้กติดอยู่ด้วย
“พี่คิม ฮึก” ไข่มุกหันมาเห็นผมก็ร้องไห้ออกมา ผมเลยเดินเข้าไปหาเธอก่อนจะปัดเศษขนมออกจากหน้าและผมเธอพร้อมกับถามออกไป
“เกิดอะไรขึ้น บอกพี่สิ”
“ฮึก มุกแค่เข้ามาถามปริมว่าทำอะไร ปริมก็หันมาถามมุกกลับว่าอยากรู้หรอ ฮึก พอมุกตอบว่าอยากรู ปริมก็ตบหน้ามุก ก่อนจะกดหน้ามุกลงกับถาดขนมนี้เลยค่ะ” ไข่มุกบอกผมออกมาด้วยน้ำเสียงสะอื้นและเบาเหมือนกับกลัว
“ตอแหล!” ปริมระตาด่าออกมาทันที ซึ่งมันยิ่งทำให้ผมโมโหทันที
“ปริมระตา!
