ปริมระตา
“ปริมเป็นอะไรหน้าซีดๆ” คุณกรรชัยถามฉันขึ้นซึ่งตอนนี้เราสองคนออกมาพบลูกค้าที่ข้างนอก
“คงนอนน้อยมั้งคะ” ฉันบอกเขาออกไป เพราะว่าช่วงนี้ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้ รู้สึกว่าฉันจะเพลียๆเกินไป
“ไหวไหม เดี๋ยวให้ปัทมามาแทนก็ได้นะ” คุณกรรชัยพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ เดี๋ยวลูกค้าใกล้มาแล้ว” ฉันพูดออกไป เพราะนี่ก็ใกล้เวลานัดแล้ว
“ถ้าไม่ไหวก็บอกนะ” คุณกรรชัยพูดขึ้น
“ค่ะ” ฉันบอกออกไปก่อนจะหายาดมที่พึ่งซื้อได้อาทิตย์หนึ่งหลังจากรู้สึกว่าร่างกายต้องการ(จากที่มีเคยใช้มันเลย) เอามาสูดดมให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น และไม่นานลูกค้าก็มาก่อนจะเริ่มคุยรายละเอียดงาน
“วันนี้ผมให้ปริมลาครึ่งวันนะ กลับไปพักเถอะ” คุณกรรชัยพูดขึ้นหลังจากกลับมาถึงบริษัท
“แต่...” ฉันกำลังจะปฏิเสธแต่ก็ถูกดักขึ้น
“ปริมทำงานที่บริษัทมาหลายปี แต่พึ่งเคยลาตอนแต่งงานแค่อาทิตย์เดียว ฉะนั้น วันนี้กลับไปพักซะ ถ้าพรุ่งนี้ไม่หายก็ยังไม่ต้องม
