“ท่านประธาน...ไม่อนุญาตให้ฉันใช้โทรศัพท์มือถือ...ติดต่อกับบุคคลภายนอกอย่างเด็ดขาดค่ะ”
บทที่ 10 Sound of Silence เสียงเพรียกแห่งปรารถนา (1)
“แล้วนี่คุณทำอะไร ไหนลองบอกผมมาซิ!”
หญิงสาวสะดุ้งสะเทือนไปทั้งตัวกับเสียงคำรามลั่นยิ่งกว่าฟ้าผ่าลงมาตรงกลางแสกหน้า
“คุณโทรหาใคร นีน่า” เขาชูโทรศัพท์ขึ้น นิตาถึงกับน้ำตาร่วงก่อนจะกล่าวตอบทั้งที่ยังก้มหน้า
“ฉัน...โทรหา...”
“ไดแอนดรา...คุณโทรหาไดแอนดรา...ทุกวัน”
นิตาเงยหน้าขึ้น นัยน์ตาของเธอเบิกกกว้างเมื่อเห็นเขาเช็คการโทรออกจากโทรศัพท์ซึ่งมันบันทึกเวลาการโทรไว้อย่างชัดเจนตั้งแต่เธอมาถึงแอนนาโพลิสและมีเพียงหมายเลขเดียวเท่านั้นที่ถูกบันทึกการโทรออก
“ทำไมคุณถึงไม่เชื่อฟังคำสั่งของผม!”
“ว๊าย!”
หญิงสาวยกมือขึ้นปิดหูและสั่นไปทั้งตัวเมื่อคลีฟเขวี้ยงโทรศัพท์เครื่องนั้นไปที่ผนังห้อง แรงกระแทกรุนแรงทำให้มันแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก่อนที่เขาจะหันมา
