แผนรักมาเฟียร้าย… Trapped By The Mafia

ตอนที่ 3.3

เธอนั่งอยู่ที่เบาะด้านหลังจ้องมองไปยังบ้านชั้นเดียวที่อยู่ตรงหน้า โดยมีบอดีการ์ดสองคนของเธอนั่งอยู่เบาะหน้าเพื่อรอรับคำสั่ง

พวกเขาอยู่ที่นี่มาเกือบห้านาทีแล้ว แต่เธอไม่ได้พูดหรือทำอะไรเลย เธอแค่จ้องมองไปที่บ้านหลังนั้น

โครี่เป็นเพื่อนในวัยเด็กของอลิเซียน่าและแดนนี่ เขาเป็นลูกชายของบอดีการ์ดคนหนึ่ง พ่อของโครี่เสียชีวิตเพื่อปกป้องแด๊ด ดังนั้นแด๊ดจึงพาเขามาอยู่ใต้ปีก พร้อมทั้งฝึกฝนเขาอย่างหนักให้เขากลายเป็นนักฆ่า นั่นทำให้โครี่เกลียดงานของเขา เพื่อนในวัยเด็กของเธอคนนี้ต้องทำงานสกปรกให้แด๊ดของเธอมามากมาย จวบจวนผ่านไปหลายปี ในที่สุดเขาก็เป็นอิสระ

อลิเซียน่ายังจำวันที่เขาเป็นอิสระจากนรกนั้นได้

เขาดูมีความสุขมาก...

วันนั้นอลิเซียน่าไม่รู้ว่าเธอควรจะมีความสุขหรือเศร้าดี เพราะเขาเป็นคนเดียวที่ห่วงใยเธอ แต่เขากลับทิ้งเธอไว้ในสถานที่แห่งนั้น เขาทิ้งเธอไว้ข้างหลังโดยไม่สนใจอะไร และหลังเขาจากไป เธอก็ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว

เธอหยุดคิดเรื่องที่ผ่านมา จากนั้นจึงเปิดประตูรถลงไปพร้อมกับบอดีการ์ดทั้งสองซึ่งตามลงจากรถมาด้วย

“พวกคุณสองคนรออยู่ตรงนี้” เธอสั่งพวกเขา เนื่องจากพวกเขารู้ว่า ณ ที่แห่งนี้เธอจะปลอดภัยอย่างแน่นอน พวกเขาจึงเชื่อฟังคำสั่งของหญิงสาว ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังคงตื่นตัวอยู่เสมอพลางสอดส่ายสายตามองไปทุกทิศทางเพื่อป้องกันเหตุร้าย

อลิเซียน่าเดินผ่านสวนหน้าบ้านของโครี่ก่อนไปหยุดอยู่ที่หน้าประตูหลัก หญิงสาวยกมือขึ้นเพื่อที่จะเคาะประตู แต่เมื่อมือของเธอแตะลงบนบานประตู มันกลับแง้มเปิดออกเล็กน้อย

เธอมองด้วยความประหลาดใจ หญิงสาวดึงมือกลับมา ขณะเดียวกันหัวใจของเธอก็เต้นรัว ทำไมประตูถึงเปิดอยู่? ฝ่ามือของเธอเริ่มชื้นเหงื่อเนื่องจากความคิดในแง่ร้าย

เธอเหลียวกลับมองไปข้างหลังที่ซึ่งเห็นสองบอดีการ์ดยืนอยู่ แต่แล้วเธอก็ส่ายศีรษะ ค่อย ๆ เปิดประตูและก้าวเข้าไปข้างใน มันมืดมาก หัวใจของเธอยังคงเต้นเร็วขึ้นขณะที่เธอมองไปรอบ ๆ ห้องนั่งเล่น

จังหวะหนึ่ง สมองของอลิเซียน่าได้สั่งให้เธอหันหลังกลับ แต่หัวใจของเธอก็ปฏิเสธ สองเท้าของหญิงสาวจึงยังคงก้าวไปตามทางเดิน มุ่งหน้าไปทางห้องที่เห็นไฟสว่างอยู่ เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก คิดไปว่าโครี่อาจแค่ลืมล็อกประตูบ้าน

ริมฝีปากอิ่มสวยยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม เธอตื่นเต้นที่จะได้พบเขาอีกครั้ง หลังจากนานมากแล้วที่ไม่ได้เจอกัน เธอมีอะไรมากมายที่จะคุยกับเขา อลิเซียน่าต้องการความช่วยเหลือจากโครี่ในการหลบหนีจากบิลลี่ เขาเป็นความหวังเดียวของเธอในตอนนี้

บานประตูของห้องที่มีแสงไฟสว่างถูกแง้มไว้ครึ่งหนึ่ง เธอยกมือขึ้นเคาะเพื่อส่งสัญญาณเชิงขออนุญาตแต่ไม่มีการตอบกลับมา หญิงสาวจึงผลักประตูให้อ้ากว้างพลางส่งเสียงเรียกชื่อเจ้าของบ้าน ทว่าในห้องกลับว่างเปล่าไร้เงาของเจ้าบ้าน อลิเซียน่าประหลาดใจไม่น้อย เธอขมวดคิ้วอย่างงุนงง ได้แต่กวาดสายตาตรวจสอบไปทั่ว ๆ

ไม่มีใครที่นี่ แล้วเขาอยู่ที่ไหน?

ขณะที่เธอกำลังจะหันหลัง ยามขยับตัวกลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเหนียวหนืดติดรองเท้า หญิงสาวจึงก้มลงมอง ภาพตรงหน้าทำให้ตาเธอเบิกโพลงด้วยความกลัว มันคือเลือด เลือดสีแดงเข้ม!

หญิงสาวกรีดร้องออกมาทันที น้ำตาของเธอเริ่มไหลลงมาอาบแก้ม ความกลัวและความกังวลเป็นห่วงเข้าครอบงำเธอทันที อลิเซียน่าคิดว่าโครี่ตกอยู่ในอันตราย

ไม่!… ไม่! เธอภาวนาขอให้อย่าได้เป็นเช่นนั้น

หลังจากตั้งสติได้ เธอจึงเดินตามรอยเลือดซึ่งลากเป็นทางยาว เธอได้แต่ยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง ด้านข้างของเตียง มีร่างของโครี่นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เขาตายแล้ว!บริเวณท้องและหน้าอกมีรอยกระสุนซึ่งหมายความว่าเขาถูกยิงตาย

เธอพยายามที่จะกลั้นเสียงสะอื้น ก่อนขยับตัวเข้าไปหาโครี่ สัมผัสใบหน้าเขาเบา ๆ เธอรู้สึกว่าผิวของเขาเย็นมาก เขาตายตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอไม่อยากเชื่อเลย มือทั้งสองจับใบหน้าเขาขณะที่เธอร้องไห้หนักขึ้นกับการสูญเสียเพื่อนสมัยเด็ก

“ใครทำนาย? โครี่” เธอส่งเสียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด จิตใจของเธอแตกสลาย ได้แต่เอนตัวไปกอดเขา ไม่นานนักหญิงสาวก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจากนอกห้อง ปลุกให้เธอตื่นจากภวังค์

ริมฝีปากของเธอสั่นเทาด้วยความกลัวอีกครั้ง มีคนอื่นอยู่ในบ้าน! น้ำตาของเธอหยุดไหลในฉับพลันขณะที่ความหวาดกลัวเข้ามาแทนที่

บางทีฆาตกรอาจยังอยู่ที่นี่ อลิเซียน่าคิดขณะที่หัวใจเต้นถี่ระรัว

เธอผละตัวออกจากศพของโครี่ เดินไปที่ประตู ก้าวออกไปข้างนอกด้วยร่างกายที่สั่นเทา เธอมองไปรอบ ๆ แต่เพราะนอกห้องมีแต่ความมืด เธอจึงมองเห็นไม่ชัด “ใครอยู่ที่นี่” เธอเปล่งเสียงถามเพราะเมื่อครู่ก่อนเธอกรีดร้องเสียงดังมาก บอดีการ์ดที่อยู่ด้านนอกน่าจะได้ยินและตามเข้ามา แต่ไม่มีการตอบรับ

คราวนี้มือของเธอเริ่มสั่นอย่างห้ามไม่อยู่ หมายความว่าบอดีการ์ดอาจจะไม่ได้อยู่ในบ้านนี้ เพราะถ้าใช่พวกเขาคงตอบเธอแล้ว เช่นนั้นมันคงเป็น…

ดวงตาของเธอเบิกกว้างและเธอรีบปิดปากเพื่อหยุดตัวเองไม่ให้ส่งเสียงใด ๆ นักฆ่ายังอยู่ในบ้าน เธอต้องการเรียกบอดีการ์ดที่รออยู่ด้านนอก

หญิงสาวรวบรวมความกล้าหาญ รีบวิ่งไปตามโถงทางเดิน... เธอต้องการออกไปจากที่นี่ เธอจำได้ว่าประตูหน้าเปิดอยู่ แต่ตอนนี้มันกลับปิดสนิท

เธอปรี่ไปที่ประตูเพื่อที่จะเปิดมัน ทว่าจังหวะนั้นร่างกายของเธอกลับถูกยกขึ้นลอยจากพื้น ไม่สามารถขยับตัวได้ ครั้นตั้งสติได้จึงรู้ว่ามีคนจับตัวเธอยกขึ้นจากด้านหลัง

อลิเซียน่ารับรู้ได้ถึงอันตราย หญิงสาวหลับตาด้วยความกลัว คาดเดาไปว่าเธอกำลังจะตาย นี่อาจจะเป็นจุดจบของชีวิตที่น่าสังเวชของเธอ!…