ตอนที่ 2.1
749 คำ
“ตอนนี้เธออยู่ไหน?” ซีโม่เอ่ยถาม
“เธอกำลังเดินทางกลับบ้าน บิลลี่เรียกตัวเธอกลับบ้านด่วนเพื่อป้องกันเธอจากคุณ” ทานอสรายงาน
“โอ้!” ซีโม่แสดงความตื่นเต้นเมื่อคิดว่าจะได้ของเล่นใหม่ในไม่ช้า ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ ให้กับความโง่เขลาของบิลลี่ เนื่องจากอีกฝ่ายกำลังเรียกลูกสาวให้กลับมาตกนรกทั้งเป็น
“คุณจะฆ่าเธอเมื่อเธอมาถึงใช่หรือเปล่า” ทานอสถามด้วยความไม่แน่ใจ
ซีโม่หันกลับมาเผชิญหน้ากับทานอส ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขาคล้ายเปลี่ยนเป็นสีดำมืดในฉับพลันตามความคั่งแค้นที่สุมอยู่ภายใน
“ยังไม่ถึงเวลา…” สายตาของเขามองไปในอากาศที่ว่างเปล่าทว่าอีกนัยหนึ่งก็ราวกับจับจ้องเหยื่ออันโอชะ “แต่ฉันจะเล่นกับเธอจนกว่าเธอจะแตกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย”
ทานอสรู้สึกหนาวเย็นลงไปตามกระดูกทันทีเมื่อนึกถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับหญิงสาวผู้โชคร้ายคนนั้น
ความตายแบบง่าย ๆ ย่อมไม่ใช่ทางเลือกสำหรับเธอ ความเกลียดชังในดวงตาของซีโม่ลุกโชนไม่ต่างจากสัตว์ร้ายซึ่งกำลังเฝ้ารอเวลาล่าเหยื่อ
……
อลิเซียน่ากำลังจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างของเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวของแด๊ด ปุยเมฆสีขาวลอยอยู่อย่างอิสระทำให้เธออิจฉา เธอหงุดหงิดมากเมื่อแผนที่วางไว้มานานมันล้มเหลว
แผนการที่จะหลบหนีจากเงื้อมมือของแด๊ด...
แผนการที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง...
แผนการที่จะลืมอดีตเรื่องครอบครัว ที่ว่าทุกคนเกลียดเธอ…
แผนการที่จะไม่เห็นหน้าแด๊ดอีกเลยตลอดชีวิต...
แต่ทุกอย่างที่วางไว้ล้มเหลว ทำไมเธอถึงโชคร้ายมากขนาดนี้ เธอวางแผนมานานและทุกอย่างก็พังลงตรงหน้า หญิงสาวรู้สึกท้อแท้ หดหู่ ทำไมเธอถึงไม่เคยได้ทำอะไรตามใจตัวเองเลย… เธอถูกขังไว้ในบ้านที่เหมือนนรกหลังนั้น ผู้ชายคนนั้น เธอทั้งเกลียดและขยาดเขาในเวลาเดียวกัน
...เขาคือแด๊ดของเธอ คนที่เผด็จการเอาแต่ใจ
เธอถอนหายใจเพื่อหยุดคิดเรื่องทั้งหมด พยายามที่จะผ่อนคลาย เธอมองไปเห็นแดนนี่กำลังจ้องมองเธออยู่ ครั้งหนึ่งพวกเราเคยเป็นเพื่อนกัน พวกเราเคยใส่ใจซึ่งกันและกัน... พวกเราเล่นด้วยกันในวัยเด็ก แต่ตอนนี้? เธอแทบจำเขาไม่ได้ด้วยซ้ำเพราะเขาเปลี่ยนไปแล้ว
เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะเป็นเด็กคนเดียวกันกับคนที่เธอพึ่งพาในวัยเด็กเสมอ เด็กชายที่ไม่สามารถเห็นเธอได้รับความเจ็บปวดและร้องไห้ได้... แต่ตอนนี้เขาเป็นใคร? เธอจ้องใบหน้าที่ว่างเปล่าของเขาอย่างสงสัย
อลิเซียน่าเคยอ้อนวอนขอร้องเพื่อให้เขาปล่อยเธอไปจากนรกแห่งนั้น แต่คำตอบเดียวที่เธอได้รับคือ เขามาที่นี่เพื่อตามเธอกลับตามคำสั่งแด๊ดของเธอ มิหนำซ้ำเขายังพูดกับเธอด้วยถ้อยคำแสนเย็นชาราวกับหุ่นยนต์
นั่นคือทั้งหมดที่เขาเป็นในตอนนี้ หุ่นยนต์ที่ถูกตั้งโปรแกรม หุ่นยนต์ที่ไม่มีความรู้สึกทางอารมณ์หรือความทรงจำ... หุ่นยนต์ที่ทำตามคำสั่งเท่านั้น... และนั่นคือสิ่งที่แด๊ดของเธอชอบให้คนอื่นเป็น
เธอรู้สึกอึดอัดกับสภาพที่น่าสมเพช เธอหันกลับไปมองข้างนอกอีกครั้ง ทำไมชีวิตเธอถึงเป็นแบบนี้? นั่นเป็นคำถามเดียวที่ยังไม่สามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้ เธอเป็นลูกสาวคนโตของบิลลี่ บรูโน กับภรรยาคนแรก ภรรยาที่เขารักมาก แต่หลังมัมตาย เขาก็แต่งงานครั้งที่สองด้วยเหตุผลว่าเขาต้องการหาแม่เลี้ยงให้กับอลิเซียน่า
เขาเป็นมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยมากในประเทศอิตาลี ผู้ชายที่ดูเหมือนจะใช้ชีวิตอย่างขาวสะอาด จนผู้คนต่างคิดว่าเขาเป็นพระเจ้าเดินดิน
อลิเซียน่ามักจะหัวเราะเยาะคนงี่เง่าเหล่านั้นซึ่งถูกหลอกง่ายเกินไป ถ้าพวกเขารู้ความจริง แด๊ดของเธอคงถูกเรียกว่าซาตานหรือปีศาจแทนที่จะเรียกว่าพระเจ้าผู้แสนดีเป็นแน่…
“เราจะถึงที่นั่นในอีกสามสิบนาที!” แดนนี่บอกเธอ คำพูดของเขาเรียกสติของหญิงสาวให้หลุดออกจากภวังค์ความคิดทั้งหลาย
- ผู้เขียน
