Regan แอบมองที่ Hazel ซึ่งหน้าซีดขณะที่เธอเงียบโดยก้มหน้าลง กำมืออันแข็งแกร่งของเขาซึ่งขับเคลื่อนด้วยความโกรธเริ่มคลายและผ่อนคลายในขณะที่เขากดฝ่ามือของเธอเบา ๆ แล้ววางลงในน้ำเย็นเพื่อหยุดการเผาไหม้
ในเวลานี้ พวกผู้รับใช้ได้ยินเสียงวุ่นวายจึงรีบวิ่งเข้าไป เมื่อพวกเขาเห็นสถานการณ์ต่อหน้าต่อตา พวกเขาประหลาดใจแต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อรีแกนเห็นว่าหลังมือของหญิงสาวยังแดงและบวม เขาก็ยิ่งอารมณ์เสีย จากนั้นเขาก็ตะโกนใส่คนใช้ที่ชุมนุมกันอยู่ว่า "... พวกเจ้าไปทำอะไรที่นั่น รีบไปเอาขี้ผึ้งมาเผาเสีย!"
“ครับ คุณมอร์ริส...”
ไม่รออีกวินาทีเดียว พวกมันก็แยกย้ายกันไปเอาขี้ผึ้งมา
แน่นอนพวกเขาไม่ลังเลที่จะจากไปเพราะกลัวที่จะอยู่ที่นั่น
พวกเขากลัวที่จะมองตรงไปที่ใบหน้าของนายมอร์ริส เพราะโหมดโกรธของเขาในปัจจุบันนั้นน่ากลัวเกินไป
ในขณะนี้ เฮเซลรู้สึกกลัว ทั้งหมดเป็นเพราะปฏิกิริยาที่น่
