เซ็นต์ชื่อแล้วคุณคือของฉัน

　　Hazel Wilkinson รู้สึกเหมือนร่างกายของเธอถูกไฟไหม้ ในความงุนงง เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น 　　เธอเอื้อมมือออกไป แต่มือของเธอไปแตะร่างที่รู้สึกแข็งแกร่งและเย็นชาราวกับน้ำแข็ง 　　แต่ความร้อนแรงภายในร่างกายของเธอผลักดันให้เธอเข้าไปใกล้และกอดเขาแน่น 　　ในเวลานี้ เฮเซลไม่รู้ว่าผมยาวสีดำของเธอกระจัดกระจายอยู่บนเตียงสีขาวขนาดใหญ่ ดูเย้ายวนแต่ดูไร้เดียงสา 　　ยังมีเสื้อผ้าผู้หญิงสองสามชิ้นกระจัดกระจายอยู่รอบเตียง การตกแต่งทั้งหมดในห้องเป็นสีดำ ยกเว้นแผ่นสีขาว แม้แต่ผ้าม่านสีดำที่ดึงขึ้นมารอบเตียงก็ยังฝังด้วยเส้นสีดำสีทอง 　　บนเตียงใหญ่ แสงหม่นๆ ส่องลงมาที่ร่างที่นุ่มและแน่นซึ่งพัวพันเข้าด้วยกัน 　　...... 　　วันรุ่งขึ้น เฮเซลลืมตาขึ้น 　　ดูเหมือนเธอจะจำได้ไม่ชัดว่าเธอฝันเปียกเมื่อเข้านอน 　　ใบหน้าของเฮเซลเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที 　　เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? ทำไมจู่ๆเธอก็มีความฝันแบบนั้น! 　　อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกราวกับว่าความฝันนั้นเป็นจริงเกินไป! 　　เฮเซลอดไม่ได้ที่จะทำหน้าขมขื่น เธอทำได้ยังไง... 　　ในใจเธอมีเพียงคนเดียว 　　เฮเซลตั้งใจจะหยุดคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงลุกขึ้นจากเตียงเพื่อเตรียมตัวสำหรับการซ้อม อย่างไรก็ตาม ราวกับว่าพลังงานทั้งหมดถูกดูดออกจากร่างกายของเธอแล้ว เธอทรุดตัวลงบนเตียง 　　เหมือนพลังทั้งหมดของเธอถูกระบายออกจากร่างกายของเธอ 　　เธอขมวดคิ้วและมองไปทางอื่น เธอเห็นใบหน้าของชายหนุ่มรูปงามอยู่ข้างๆ เธอโดยไม่คาดคิด 　　เธอรีบปิดปากของเธอ พยายามอย่างหนักที่จะหยุดเสียงกรีดร้องของเธอ 　　ดวงตาของเธอเบิกกว้างขณะที่หัวใจของเธอเต้นแรง ใจเธอยังว่างเปล่า 　　ฝันเปียก บวกกับสิ่งที่เธอเห็นตอนนี้... 　　นี่หมายความว่ามันไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นความจริง 　　เฮเซลตกใจและกลัว "เกิดอะไรขึ้น?" เธอคิดว่า. 　　เธอจำความทรงจำเมื่อคืนนี้แทบไม่ได้เลย เมื่อเธอพยายามจะนึกถึงพวกเขา เธอจำได้เพียงว่าเป็นพี่สาวของเธอ และ... งานหมั้นของเขาเมื่อวานนี้ 　　เธอนั่งอยู่คนเดียวตรงมุมห้องและดื่มไวน์สักแก้ว แล้ว... เกิดอะไรขึ้น? 　　เธอจำได้ไม่ชัดด้วยซ้ำ 　　ในขณะนี้ เฮเซลรู้สึกว่าหัวของเธอกำลังจะระเบิด เธอพยายามลุกขึ้นจากเตียงอย่างตื่นตระหนก ทั้งหมดที่เธอคิดได้คือวิ่งหนี และเธอไม่ต้องสนใจแม้แต่จะจัดการกับผู้ชายที่อยู่บนเตียง 　　เฮเซลละอายใจมากจนมือสั่นขณะสวมเสื้อผ้า 　　จากนั้นเธอก็ออกจากห้องไปด้วยความตื่นตระหนก 　　เธอหวังว่าสิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้น 　　จนกระทั่งเธอสะดุดถนนและมองย้อนกลับไปด้วยความมึนงงว่าเธอเพิ่งออกมาจากโรงแรมระดับนานาชาติ 　　เฮเซลอดไม่ได้ที่จะปิดหน้าของเธอ เธอมีเซ็กส์กับผู้ชายที่เธอไม่เคยรู้จักเลยจริงๆ... 　　ผู้คนต่างจ้องมองมาที่เธอ เมื่อสังเกตเห็นการจ้องมองของพวกเขา เธอสัมผัสใบหน้าของเธอ และพบว่ามันเปียกจากน้ำตา ไม่เพียงเท่านั้น มีภาพวาดบนใบหน้าของเธอ ดังนั้นไม่มีใครไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอ 　　ร่างกายของเธอสั่นสะท้านขณะที่เธองงงันและสับสน 　　สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่าน? 　　มันจบลงเช่นนี้ได้อย่างไร? 　　ขณะที่เธอก้าวไปอีกขั้น เธอบังเอิญตกลงไป ทำให้โทรศัพท์ของเธอตกลงมา 　　เฮเซลมองหน้าจอสีดำบนโทรศัพท์มือถือของเธอ ขณะที่เธอพยายามหยิบมันขึ้นมา เธอพบว่ามันถูกปิดอยู่ 　　เมื่อเธอเปิดโทรศัพท์ เธอเห็นสายที่ไม่ได้รับจากพี่สาวของเธอหลายสิบสาย 　　โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้งโดยไม่มีการเตือน เป็นสายเรียกเข้าจากพี่สาวของเธอ สการ์เล็ตต์ วิลกินสัน 　　น้ำตาก็ไหลจากหางตาทันที หลังจากลังเลอยู่นาน เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา 　　“เฮเซล คุณไปไหนมาทั้งคืน” 　　“ทำไมคุณไม่บอกฉันเมื่อคุณออกจากงานเลี้ยง ฉันหาคุณไม่เจอ โทรศัพท์ของคุณก็ปิดไปด้วย” 　　เสียงอ่อนโยนของพี่สาวของเธอดังก้องจากโทรศัพท์ 　　หลังจากได้ยินเสียงของเธอ เฮเซลน้ำตาก็ไหลมากขึ้นไปอีก แต่เธอทำได้เพียงกลั้นเอาไว้เท่านั้น 　　ดูเหมือนว่าสการ์เล็ตต์จะยังไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอเลย แต่เธอไม่สามารถบอกให้พี่สาวรู้เรื่องนี้ได้ มิฉะนั้น สการ์เล็ตต์จะอารมณ์เสีย 　　นอกจากนี้ Scarlett เพิ่งหมั้นเมื่อวานนี้ มันเป็นวันที่มีความสุขมากสำหรับเธอ เธอไม่อยากทำลายความสุขของพี่สาว...อีกครั้ง 　　เป็นผลให้เฮเซลต้องบังคับตัวเองให้โกหก เธอไม่ต้องการให้สการ์เล็ตได้ยินว่าเธอร้องไห้ “พี่สาว ฉัน... ฉันเพิ่งบังเอิญเจอเพื่อนร่วมชั้นเก่าของฉัน ฉันไม่ได้เจอพวกเขานานแล้ว ฉันเลยออกไปคุยกับพวกเขาและกลับไป ฉันขอโทษที่ทำให้คุณเป็นห่วง .." 　　สการ์เล็ตดูโล่งใจเมื่อน้ำเสียงของเธอนุ่มนวลขึ้น “ไม่เป็นไร แต่เมื่อคืนคุณออกจากงานหมั้นของฉันโดยไม่แจ้งให้ฉันรู้ ครั้งต่อไปคุณไม่สามารถทำเช่นนี้ได้ เพราะคุณจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวของฉันในงานแต่งงานของฉัน ฉันจะแต่งงานในเดือนหน้า เฮ้ ..เพื่อนเจ้าสาวของฉัน เธอไม่สามารถหายไปจากงานแต่งของฉันได้...” 　　หลังจากได้ยินเช่นนั้น ก็เห็นแววตาขมขื่นในดวงตาของเฮเซล เธอทำได้เพียงก้มศีรษะลงและกระซิบ “โอเค พี่สาว” 　　เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหยุดตัวเองจากการร้องไห้ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้ค่อนข้างน่าหัวเราะ และนั่นหมายถึงการปิดตัวเธอและชายคนนั้นอย่างชัดเจน 　　ดังนั้นเธอจึงต้องปล่อยเขาไปและทำได้เพียงให้พรแก่พวกเขาเท่านั้น 　　เมื่อสการ์เล็ตต์วางสาย แววตาขุ่นเคืองแวบวาบผ่านดวงตาของเธอ 　　เธอไม่รู้ว่าเหตุใดจึงเกิดความผิดพลาดเช่นนี้เมื่อคืนนี้ เธอวางแผนทุกอย่างไว้อย่างดี! 　　....... 　　ในขณะนี้ ในห้องนอน ชายคนนั้นค่อยๆลืมตาขึ้น 　　แฟรงค์ ปาร์คเกอร์ บอดี้การ์ดส่วนตัวของเขายืนอยู่ตรงหน้าเขา ตัวสั่นด้วยความกลัว เขาไม่กล้าพูด 　　เมื่อเขามาแต่เช้าตรู่ก็พบว่าประธานกำลังนอนอยู่บนเตียง 　　เพียงแค่มองเพียงครั้งเดียว เขาก็สามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบนเตียงนี้! 　　แฟรงค์รู้สึกเพียงว่าผมของเขากำลังจะหยุดอยู่ที่ปลายผม 　　เขาไม่ได้คาดหวังว่าประธานาธิบดีจะมีวันไนท์สแตนด์เมื่อเขาเมา! 　　นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกล้าพอที่จะริเริ่มเพื่อเกลี้ยกล่อมประธานาธิบดี และเธอก็ประสบความสำเร็จ! 　　ท้ายที่สุด เขารู้ดีว่าประธานาธิบดีเป็นคนสะอาด และปกติแล้วเขาจะไม่แตะต้องผู้หญิง 　　มันต้องมีเหตุผลเดียว ประธานาธิบดีต้องพบว่าพวกเขาสกปรก 　　หากไม่ใช่เพราะว่าเขาเคยดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีมาหลายปี เขาก็คงจะสงสัยว่าเหตุผลที่ประธานาธิบดีไม่สนใจผู้หญิงคนไหนก็เนื่องมาจากรสนิยมทางเพศของเขา 　　แต่ไม่คิดว่าท่านประธานจะเสียพรหมจรรย์แบบนี้! 　　ในขณะเดียวกัน Regan Morris ก็แสดงความโกรธและความรำคาญ เขาจ้องไปที่คราบเลือดบนเตียงข้างๆ เขา และเส้นผมสีดำของเธอที่ร่วงหล่นลงมาโดยไม่ได้ตั้งใจ 　　ดวงตาของเขาเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง หลังจากนอนกับเขาแล้วเธอก็จากไปแบบนี้จริงๆเหรอ? 　　“ตามหาเธอให้เจอ”