ตอนที่ 9
956 คำ
“อ๊ะ... อ๊า... อา... เสียวจังค่ะ อ๊า... ซี๊ดดด อ๊า... อา... อ๊า...”
กรสะบัดบั้นเอวกระแทกลงกับบั้นท้ายของผู้หญิงผมทองที่กิติพันธ์หามาให้ในค่ำคืนนี้อย่างหนักหน่วง
เสียงครางของหล่อนไม่ได้ทำให้เขารู้สึกสนใจไยดีใดๆ เลย เขาแค่ต้องการปลดปล่อย ปล่อยความอึดอัดที่อยู่ภายในกายให้ระเบิดออกมาเท่านั้น
“ขย่มผม”
เขาพลิกตัวลงไปนอนหงาย สอดแขนรองเอาไว้ใต้ศีรษะ จ้องมองผู้หญิงที่เขาจ่ายเงินซื้อเวลามาด้วยสายตาว่างเปล่า
หล่อนขย่มโยก บดคลึงลำเอ็นของเขาด้วยลีลาร่านร้อน จงใจให้เขาลุ่มหลง แต่ไม่มีหญิงใดทำให้เขารู้สึกติดอกติดใจได้
ไม่เคยมีมาก่อน...
“อ๊า... ซี๊ดดด อา... มันจังเลยค่ะ อา...”
เจ้าหล่อนขย่มอย่างเมามัน โยกซ้ายโยกขวาอย่างเร่าร้อน เขาหลับตาลง เพื่อจินตนาการให้ตัวเองปลดปล่อยออกมาเร็วๆ แต่ดูเหมือนว่าร่างกายจะตายด้านกับผู้หญิงพวกนี้หมดแล้ว
“หยุด”
“กำลังมันเลยค่ะ”
“บอกให้หยุดไง”
เขาผลักผู้หญิงอวบลงไปจากกาย จากนั้นก็ลุกขึ้นจากเตียง
“อะไรกันคะเนี่ย”
“ใส่เสื้อผ้า แล้วออกไปให้พ้น”
หญิงสาวแสดงทีท่าไม่พอใจ แต่กรไม่สนใจอะไร เขาก้มลงหยิบเสื้อผ้า และเดินเข้าไปในห้องน้ำหรูด้านใน
ทำไมในหัวของเขาถึงเอาแต่คิดถึงน้ำฟ้านะ ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เจอตัวจริงเลย แต่เขาก็เอาแต่คิดถึงหล่อน จนพาลหมดอารมณ์กับผู้หญิงคนอื่น
ชายหนุ่มเดินไปหยุดใต้ฝักบัว เปิดละอองน้ำอุ่นให้ไหลราดรดบนเนื้อตัว มือหนากอบกุมท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งชัน และรูดขึ้นลงไปตามความยาว
ดวงตาคมกริบหลับลง ในสมองกำลังจินตนาการถึงน้ำฟ้า
จินตนาการว่าหล่อนกำลัง... อ้าขา... อ้าขาให้เขาจ้วงแทง
เสียงร้องครางของหล่อนทำให้เขาร้อนผ่าว ยิ่งเขาแทงถี่ๆ แทงลึกล้ำเท่าไหร่ ความเป็นหญิงของหล่อนก็ยิ่งตอดขมิบรัดรึงรอบท่อนเอ็นมากขึ้นเท่านั้น
เขาเสียวซ่าน...
เสียวจนสั่นเทิ้มไปทั้งตัว อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“อ๊ากกกก โอ้วววว...”
น้ำเชื้อสีขาวขุ่นพุ่งกระฉูดออกมาผสมผสานกับน้ำอุ่นจากฝักบัวขนาดใหญ่เหนือศีรษะ หน้าอกกว้างที่เต็มไปด้วยเส้นขนหนาดกหอบสะท้อนขึ้นลงถี่ระรัว
แค่คิดถึงหล่อนเอง...
แค่คิดว่าได้จ้วงแทงหล่อน เขาก็เสียวซ่านอย่างรุนแรง และสุขสมอย่างบ้าคลั่ง
ชายหนุ่มถอนใจออกมาแรงๆ เพราะคาดไม่ถึงว่าตัวเองจะรู้สึกเสน่หาในตัวของผู้หญิงคนไหนได้มากขนาดนี้มาก่อน
เขาทำได้แค่ภาวนา...
ภาวนาให้เขาหยุดคิดถึงหล่อน หลังจากอิ่มเอมกับรสสวาทของเจ้าหล่อนแล้ว
น้ำฟ้ารับสายโทรศัพท์จากยงยุทธด้วยท่าทางเหม่อลอย
“ฟ้า... ฟ้าจะได้สามแสนเลยนะแค่กินข้าวอย่างเดียวน่ะ”
“ฟ้าตกลงจ้ะพี่ยุ” หล่อนตอบตกลงอย่างง่ายดาย
“แต่ถ้ามีอะไรมากกว่านั้น ฟ้าเรียกได้ตามต้องการเลยพี่ว่านะ”
“ฟ้า... แค่กินข้าวจ้ะพี่ยุ ฟ้าไม่ขายตัวเด็ดขาด”
หญิงสาวยังยืนยันคำเดิม แม้ว่าทางเลือกของตัวเองจะแทบไม่มีแล้วก็ตาม
“พี่ก็แค่บอกให้รู้น่ะ”
“พี่ยุ...” หญิงสาวเรียกผู้จัดการส่วนตัวเสียงเศร้าหมอง
“ว่าไงฟ้า”
“แล้วมีงานอะไรให้ฟ้าทำอีกไหม”
“งานรีวิวได้อีกทีวันพุธน่ะฟ้า”
“ฟ้าหมายถึง... งานที่ได้เงินดีๆ อย่างเช่นถ่ายนู๊ด...”
เสียงของน้ำฟ้าเบาหวิวและเจือสะอื้นจนยงยุทธแสนเวทนา
“พี่ติดต่อให้แล้วนะ รอทางนิตยสารคอนเฟิร์มน่ะ ว่าแต่... ฟ้าแน่ใจนะว่าจะกล้าถ่ายน่ะ”
“ฟ้า... ทำได้จ้ะ”
“แต่มันจะเสียภาพพจน์นะฟ้า เกรดของฟ้าก็จะถูกกดให้ต่ำลงนะ ฟ้ายอมรับมันได้เหรอ”
หล่อนเข้าใจสิ่งที่ยงยุทธพูดดี แต่หล่อนไม่มีทางเลือกอีกแล้ว
“ตอนนี้ฟ้าคิดอย่างเดียว หาเงินมาใช้หนี้แทนแม่ให้หมด ฟ้าจะได้หลุดพ้นจากความทุกข์นี้เสียที”
“พี่ว่าฟ้าขายบ้านดูไหม” ยงยุทธพยายามเสนอทางเลือก
“ฟ้าทำแบบนั้นไม่ได้หรอกจ้ะพี่ยุ ฟ้าไม่อยากให้ตากับยายลำบากเหมือนเมื่อก่อน”
“แต่ถ้าฟ้าถ่ายแบบวาบหวิว สักวันตากับยายก็ต้องเห็น...”
“ตากับยายไม่ได้ดูทีวีหรอกจ้ะ ดังนั้นยากมากที่แกจะเห็นภาพของฟ้า...”
ยงยุทธถอนใจออกมาเบาๆ และก็ไม่คิดจะโต้แย้งใดๆ อีก
“ถ้าฟ้าตัดสินใจแล้ว พี่ก็เคารพการตัดสินใจของฟ้านะ”
“ขอบคุณพี่ยุมากนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพี่จะหางานถ่ายแบบให้สักสี่ห้าเล่ม ฟ้าจะได้มีเงินเยอะๆ ไปใช้หนี้ ยังไงเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่คอนเฟิร์มอีกทีนะ”
“จ้ะพี่ยุ”
“อ้อ แล้วเรื่องกินข้าวกับเสี่ยพรุ่งนี้น่ะ พี่จะไปส่งที่ห้องอาหารนะ แล้วก็รอฟ้ากลับพร้อมกัน”
“ความจริงฟ้าไปเองก็ได้จ้ะพี่ยุ” หญิงสาวเกรงใจ ซึ่งยงยุทธรู้ดี
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ถ้าพี่ปล่อยเธอไปเอง นักข่าวเห็นเข้าก็เรื่องใหญ่โตพอดี เอาน่าให้พี่ไปส่ง แล้วก็รอรับกลับ ตามนี้แหละ”
“จ้ะ ขอบคุณพี่ยุอีกครั้งค่ะ”
“ไม่เป็นไร นอนหลับพักผ่อนนะ อย่าคิดมาก พรุ่งนี้จะได้สวยๆ เสี่ยจะได้ทิปให้อีกเยอะๆ”
น้ำฟ้ากล่าวขอบคุณยงยุทธอีกครั้ง ก่อนจะวางสายไป
หล่อนจะนอนหลับได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อคลื่นมรสุมชีวิตลูกนี้ มันใหญ่และหนักหนาเหลือเกิน
- ผู้เขียน
