EP 24
1129 คำ
แต่ในเมื่อมีที่ว่างเดียวเหลืออยู่ ร่างสูงเพรียวก็จำต้องเดินไปทรุดตัวลงนั่งด้วยท่าทีสงบนิ่ง และไม่แม้แต่จะมองไปยังฝั่งตรงข้าม มีสายตาคมจับจ้องมาด้วยใบหน้ายิ้มน้อยๆ ในทีเลยสักนิด
“ผมหิวแล้วป้าสุตักข้าวเถอะครับ เมื่อวานไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย”
พลาธิปส่งเสียงไปหาแม่บ้าน ทว่าสายตายังคงจับจ้องอยู่กับคนตรงหน้า ว่าจะมีท่าทียังไงกับการที่สามีหอบผู้หญิงอื่นมานอนในคืนส่งตัว แต่ก็ไม่เห็นถึงความผิดปกติใดๆ จากใบหน้าใสนั้นสักนิด
ยิ้มอย่างเย้ยหยันระคนผิดหวังจึงเกิดขึ้น ก่อนจะหันไปหาคนข้างๆ ที่อิดออดไม่อยากลงมาร่วมโต๊ะ ด้วยกลัวจะถูกตำหนิจากพ่อแม่หรือเมียของเขา
“มิ้นท์ลองชิมหมูบะเต็งฝีมือป้าสุสิ อร่อยมาก”
แล้วเขาก็บรรจงตักไปใส่ชามข้าวต้มให้สาวข้างกาย อย่างเอาอกเอาใจ เพื่อหวังจะให้คนเป็นเมียเจ็บใจเล่นบ้าง แต่ดูเหมือนปราณปริยาวดีจะไม่สนใจอะไร นอกจากค่อยๆ ตักอาหารเข้าปากแล้วกินด้วยกิริยาเรียบร้อย
ท่านั่งก็หลังตรง เสียงช้อนกระทบจานนั้นมีน้อยมาก เพราะถูกฝึกมาดีจากผู้แม่
“เจ้าหนึ่งมีโปรแกรมจะพาหนูหนึ่งไปฮันนีมูนที่ไหนล่ะ”
พาทิศรีบเบรคการกระทำของลูกชายด้วยการชวนคุย
“ไม่มีครับ ผมไม่ว่าง ไม่ได้วางแผนไว้ และไม่คิดว่ามันจำเป็นด้วย ลำพังเตรียมงาน ผมก็เสียเวลามากพอแล้วครับ”
เขาตอบโดยไม่ต้องคิดนาน แต่ปราณปริยาวดีก็ไม่ได้สะทกสะท้านใดๆ แถมในใจนั้นก็คิดว่าออกจะดีด้วยซ้ำ จะได้ไม่ต้องอยู่ใกล้ผู้ชายปากจัดอย่างเขา ที่สำคัญไม่ต้องเปลืองตัวด้วย
เพราะมีคนมาทำหน้าที่แทนให้แล้ว ถ้าจะให้ดีกว่านี้ อยากจะให้เขาหอบแม่หุ่นนางแบบมานอนด้วยสักปีสองปี ถึงตอนนั้นการขอหย่า คงจะไม่ใช่เรื่องที่ไกลเกินฝันแล้ว
“อ้าว! แล้วหนูหนึ่งไม่อยากไปเที่ยวหรือไปพักผ่อนที่ไหนบ้างเหรอ” พาทิศหันไปหาสะใภ้ เพราะเห็นเอาแต่เงียบ
“เอ่อ! ไม่ค่ะคุณพ่อ ช่วงนี้งานยุ่งค่ะ เสร็จจากมื้อเช้าหนึ่งก็จะต้องไปทำงานแล้วค่ะ เย็นๆ ถึงจะกลับ”
แม้วันนี้จะไม่มีตารางสอน เพราะให้เพื่อนมาแทนถึงสองวัน ด้วยคิดว่าอยากจะพักผ่อนให้หายเหนื่อยกับงานแต่ง แต่ในเมื่อเหตุการณ์ออกมารูปนี้
การได้ไปทำงานตัวเองรักอยู่กับเด็กๆ ที่น่ารัก ดูเหมือนจะเป็นหนทางพักผ่อนที่ดีมากกว่า และแม้จะกินไปไม่กี่คำ ปราณปริยาวดีก็ขอตัวขึ้นไปเอากระเป๋าสะพาย
แล้วเดินออกบ้านไป นั่งรถเมล์หน้าปากซอย เพราะยังไม่ได้เอารถของตัวเองที่บ้านมาใช้ แต่ระยะทางก็พอๆ กับเดินจากบ้านตัวเองไปหาป้ายรถเมล์นั่นเอง
จึงไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรนัก ที่จะเดินออกกำลังกายเรียกเหงื่อยามเช้าให้ร่างกายสดชื่น อีกทั้งบ้านสามีอยู่ใกล้กึ่งกลางระหว่างบ้านสวนกับบ้านแม่พอดี รถจึงไม่ใช่เรื่องจำเป็นนัก
“อะไรนะ!!! มานอนตั้งแต่เมื่อคืนนี้ ในห้องหอ บนเตียงที่ตายายของแม่นั่นปูให้นี่นะ ตาหนึ่งนี่ทำอะไรกันไม่เข้าท่าเลย เดี๋ยวแม่นั่นไปฟ้องผู้ใหญ่ขึ้นมา ฉันกับคุณทิสก็ถูกถอนหงอกพอดี คุณ! ทำไมไม่ดุไม่ว่าลูกบ้าง แล้วยังมีหน้าไปชวนแม่นั่นมานั่งเสนอหน้ากินข้าวด้วยอีกต่างหาก”
พิไลพรรณอุทานด้วยความคาดไม่ถึง เมื่อลูกชายหิ้วอีกสาวออกบ้านไปสักพัก ถึงได้เรียกสุดามาถามให้ได้ความ และแม้จะไม่ได้โปรดสะใภ้นัก
แต่ก็ไม่คาดคิด ว่าลูกชายจะทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรอย่างนี้ในคืนส่งตัว จึงหันไปหาสามีที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ไม่เลิก และทำเป็นทองไม่รู้ร้อน
“คุณ!!! ไลถามว่าทำไมไม่ดุไม่ว่าลูกบ้าง ปล่อยให้ทำแบบนี้อีกหน่อยก็พาเมียน้อยเข้าบ้านเหมือนคุณอยู่ได้”
“อ้าว! ผมอยู่ของผมดีๆ ทำไมมาลงที่ผมได้ล่ะ แล้วจะให้เอาอะไรไปว่าไอ้หนึ่งล่ะ ทุกวันนี้หน้าผมมันยังไม่อยากจะมองอยู่แล้ว ขืนไปสอนจะถูกมันด่ากลับน่ะสิ”
พาทิศใช้วิธีเลี่ยง เพราะไม่อยากเผชิญหน้ากับลูกชาย หากไม่มีเรื่องจำเป็นจริงๆ พิไลพรรณได้ทีเลยรีบสวนกลับสามีที่ไม่ได้ทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูกเลยในเรื่องการครองเรือน ตรงกันข้ามกลับเป็นคนนำทางให้ลูกเดินตามอย่างผิดๆ ด้วยซ้ำ
“แล้วลูกก็จะได้ถอนหงอกด้วยใช่ไหมล่ะ สมน้ำหน้า อยากทำตัวไม่ได้เรื่องจนลูกหมดความเคารพนับถือ แล้วไลจะทำยังไงดีล่ะ อีกไม่นานหรอก เราคงได้แม่มิ้นท์อะไรนั่นมาเป็นสะใภ้อีกคน แล้วนี่แม่เมียเขาไม่คิดจะว่าอะไรเลยหรือไงนะ ผัวเอาผู้หญิงมานอนกกนอนกอด ยังทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่ได้”
“อ้าว! คุณไล ใจจริงจะให้สะใภ้ลุกขึ้นมาเล่นงานผัวตั้งแต่วันแรกที่แต่งงานกันเลยหรือยังไงล่ะ จะได้งามหน้ากันล่ะทีนี้ จัดงานซะยิ่งใหญ่ ค่าสินสอดหลายสิบล้าน อยู่ด้วยกันไม่ทันข้ามคืนก็ทะเลาะกันให้คนดูแล้วน่ะ”
พาทิศละสายตาจากหนังสือพิมพ์ หันมาหาเมียที่ดูจะเป็นเดือดเป็นร้อนกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ในความคิดของเขาซะเหลือเกิน และนี่ก็ทำให้เขาเริ่มเบื่อเมียแรกขึ้นมา
จนอยากหนีไปหาอีกบ้านในทันที เพราะวันนี้ก็ไม่ใช่คิวของบ้านใหญ่ด้วย แต่ตัวเองสับมาให้ เพื่อจะได้ตื่นขึ้นมาให้สะใภ้ได้เจอหน้าในวันแรกของชีวิตแต่งงานเท่านั้น
“อ้าว! แล้วนั่นคุณจะไปไหนะล่ะ”
พิไลพรรณสงสัยหนัก เมื่อสามีวางหนังสือพิมพ์แล้วลุกขึ้น
“ผมนัดกับเพื่อนไว้ จะไปคุยเรื่องลูกค้ารายใหม่หน่อย ไปนะ”
พิไลพรรณไม่ได้ว่าอะไร นอกจากชำเลืองตาไปหาแม่บ้าน นั่งอยู่ไม่ห่าง ด้วยรู้ดีว่าสามีบอกไปอย่างนั้น แต่แท้จริงจะไปหาเมียน้อยคนใดคนหนึ่งนั่นเอง
และแม้จะเคยชิน และแม้สามีจะทำแบบนี้ตลอดเวลา แต่บางครั้งก็ให้เจ็บลึกๆ อยู่ในหัวใจที่ทำไมมีกรรม เกิดมาทั้งทีต้องแบ่งสามีให้คนอื่นใช้ด้วย
- ผู้เขียน
