EP 23
1158 คำ
“เข้าบ้างค่ะ ช่วยป้ากอบเวลามีงานเลี้ยงค่ะ งั้นหนึ่งเป็นลูกมือให้ป้าสุก็แล้วกันนะคะ จะให้ช่วยอะไรบอกได้ไม่ต้องเกรงใจค่ะ”
และคงไม่ใช่เรื่องฉลาดนัก หากจะออกโรงปรุงอาหารเอง หนึ่งคงทำให้แม่บ้านข้างๆ ไม่พอใจนักหากจะถูกแย่งหน้าที่
สองก็ยังไม่รู้ ว่าคนบ้านนี้คุ้นชินกับอาหารรสไหน สามและเป็นข้อที่สำคัญสุดคือ ทำแล้วจะมีคนอยากตักเข้าปากบ้างไหมนั่นเอง
“งั้นป้าไม่เกรงใจแล้วนะคะ คุณหนึ่งเอายอดฟักไปเด็ดก่อนก็แล้วกันค่ะ ป้าจะลงมือทำหมูบะเต็งก่อน เพราะต้องใช้เวลานานกว่าเพื่อน”
สุดาเอ่ยพร้อมกับส่งถุงผักให้
“ค่ะ”
อีกคนก็รับมาพร้อมกับยิ้มให้ ก่อนจะหันไปหากะละมังและของใช้อื่นๆ ที่ยังไม่รู้ว่าเก็บไว้ตรงไหน สุดาจึงคอยบอกเป็นครั้งๆ ไป
“เสร็จแล้วค่ะ จะให้หนึ่งโขลกพริกกระเทียมเลยมั้ยคะ แล้วใส่พริกกี่เม็ดดีคะ”
สุดาหันมามองผลงานของสะใภ้ใหม่ ที่ล้างผักใส่ตระแกรงพลาสติกพักให้สะเด็ดน้ำไว้เรียบร้อย ก็ยิ้มก่อนจะตอบแล้วชี้ไปตรงตู้เก็บของแห้ง
“แล้วต้องทำเผื่อคนงานในบ้านด้วยหรือเปล่าคะป้าสุ”
แม้หวาดเกรงว่าแม่บ้านจะรำคาญ จนพาลไม่อยากตอบแค่ไหน แต่ปราณปริยาวดีก็ถือเป็นหน้าที่ของตัวเองจะต้องรับรู้ความเป็นไปในบ้าน แต่สุดาไม่ได้คิดไปในทาง อื่นนอกจากตอบโดยไม่ได้หันไปมองเพราะกำลังวุ่นอยู่กับกระทะ
“ไม่ต้องค่ะ เด็กๆ กับคนขับรถมีงบอาหารให้ต่างหาก ทำกินกันเองเลยและจะทำกินที่บ้านพักด้านหลังโน่นล่ะค่ะ แต่ส่วนใหญ่ก็จะได้อาหารจากบ้านใหญ่ คุณๆ ทานไม่หมดไปกินเกือบทุกมื้อค่ะ ปกติเวลามื้อเช้าจะตั้งโต๊ะตอนหกโมงครึ่งค่ะ คุณหนึ่งจะลงมาก่อนคุณผู้หญิง แล้วจะนั่งอ่านหนังสือพิมพ์กับจิบกาแฟดำรอก่อน ถ้าสักสิบนาทีไม่เห็นคุณผู้หญิงลงมา คุณหนึ่งก็จะกินข้าวแล้วออกไปทำงานเลยค่ะ
มื้อเที่ยงก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง แล้วแต่ว่าคุณผู้หญิงจะอยู่หรือไม่อยู่ค่ะ ส่วนมื้อเย็นก็ตั้งโต๊ะทุ่มตรง จะทำอาหารมากน้อย ก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณหนึ่งกับคุณผู้ชายกลับมากินด้วยหรือเปล่า ถ้าแค่คุณผู้หญิงคนเดียว ก็ทำอาหารเบาๆ กินแล้วไม่อ้วนพอค่ะ แต่ถ้าวันไหนคุณหนึ่งหอบเพื่อนๆ มากิน ก็จะทำเยอะและทำตามที่หนุ่มๆ เรียกร้องว่าอยากจะกินอะไร คุณหนึ่งจะโทรมาบอกก่อนอยู่แล้วค่ะ วันนี้เอาแค่นี้ก่อนนะคะ พรุ่งนี้ป้าจะบอกเรื่องอื่นไปเรื่อยๆ แปดโมงคุณๆ น่าจะลงมากันครบ งั้นป้าลงมือผัดเลยดีกว่าค่ะ”
“ปกติป้าจะรับผิดชอบเรื่องปากท้องคุณๆ ทั้งหมดค่ะ รวมทั้งจัดโต๊ะและเก็บล้างด้วย น้อยเด็กตัวเล็กๆ ขาวๆ เป็นคนมาจากลาวกับแดงตัวดำๆ จะรับผิดชอบเรื่องทำความสะอาด ซักผ้า รีดผ้าช่วยกันค่ะ นายแก้วเป็นแฟนของแดง หน้าที่หลักคือขับรถ ถ้าว่างก็จะดูแลสวนไปด้วย แต่ปกติสวนจะจ้างบริษัทมาดูแลอยู่อีกทอดหนึ่งค่ะ”
สุดาบอกไปด้วย ขณะยกอาหารมาจัดขึ้นโต๊ะ โดยมีสะใภ้ป้ายแดงจัดจานชามไว้ตามจำนวนสมาชิกในบ้าน และก็ไม่เสียมารยาทด้วยการจัดอีกที่สำหรับคนพิเศษ
ที่ได้อภิสิทธิ์เข้าไปนอนกกนอนกอดกับสามีตัวเอง ในค่ำคืนแรกของการส่งตัวและบนเตียง โรยด้วยกลีบกุหลาบจากมือของคุณตาคุณยายที่เธอรักและเคารพยิ่ง
“ป้าสุทานด้วยกันหรือเปล่าคะ”
เพราะที่บ้านตัวเอง กอบจะกินพร้อมกันไปด้วยโดยไม่ได้แบ่งแยก
“ไม่ค่ะ ป้าจะทานทีหลัง เพราะเช้าๆ ยังไม่อยากกินอะไร แต่ถ้าคุณผู้หญิงอยู่คนเดียว ป้าจะมานั่งกินเป็นเพื่อนค่ะ”
สุดาตอบโดยไม่ต้องคิดตาก็มองโต๊ะไป กำลังจะอ้าปากถามอยู่แล้ว ว่าคนในบ้านมีแค่สี่ทำไมถึงจัดห้าที่ ก็คิดขึ้นได้ว่ามีแขกพิเศษนอนอยู่ด้านบน จึงยั้งปากไว้ได้ทัน
เป็นเวลาเดียวกับพิไลพรรณเดินเข้ามาในห้องอาหารพอดี ตามติดด้วยพาทิศ ที่ไปนั่งหัวโต๊ะด้วยความเคยชิน
“จัดโต๊ะกันเสร็จแล้วเหรอแม่สุ”
ปราณปริยาวดีถอยห่างออกจากโต๊ะ เมื่อเสียงออกจะทรงอำนาจของแม่สามีเปล่งออกมา บวกกับใบหน้าราบเรียบค่อนไปทางบึ้ง ประหนึ่งไม่ปรารถนาจะให้มีสะใภ้อย่างเธอร่วมโต๊ะด้วยก็ไม่ปาน สุดาหันไปมองแล้วยิ้มก่อนตอบ
“ค่ะ”
“อ้าว! แล้วทำไมจัดตั้งห้าที่ล่ะ มีแค่สี่ไม่ใช่เหรอ”
พิไลพรรณหันไปมองแม่บ้าน แม้จะเห็นว่าสะใภ้คือคนจัดโต๊ะก็ตาม แต่ด้วยความที่ไม่อยากจะเอ่ยปากคุยด้วย จึงเลี่ยงไม่มอง ไม่ถาม ไม่คุย และคิดว่าจะไม่ยุ่งด้วยเลย นี่คือวิธีที่ดีที่สุด สำหรับตัวเองและสะใภ้ที่ไม่ใคร่อยากจะได้มานัก
“เอ่อ...”
สุดาเองก็พูดไม่ออกบอกไม่ถูก หันไปหาสะใภ้ก็เอาแต่ปิดปากเงียบ
“ป้าสุ...เช้านี้ทำอะไรให้กินครับหิวจังเลย”
และคำตอบก็เดินตามเจ้าของประโยคทักทาย ดังตั้งแต่ตัวยังมาไม่ถึงด้วยซ้ำ พาทิศก้มหน้าอ่านหนังสือพิมพ์อยู่เงยขึ้นไปมองลูก และสาวอีกคนที่เกาะแขนลูกมาหน้าตาเฉย
“อ้าว! หนูมิ้นท์น่ะเอง มาแต่เช้าเลยนะ”
พาทิศทักขึ้นเมื่อเห็นบรรยากาศในห้องเงียบกริบ
“มาตั้งแต่เมื่อคืนนี้ต่างหากครับคุณพ่อ”
พลาธิปตอบด้วยใบหน้าระรื่น และไม่เกรงอกเกรงใจ ว่าใครจะรู้สึกยังไงด้วย ทำเอาพิไลพรรณถึงกับอึ้ง พาทิศไหวพริบไว จึงแก้ไขสถานะการณ์อีกครั้ง
“อ้าวเหรอ! งั้นก็มานั่งกินมื้อเช้าด้วยกัน หนูหนึ่งนั่งลงลูก วันหลังไม่ต้องลุกขึ้นมาแต่เช้าขนาดนี้ก็ได้นะ เรื่องอาหารปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแม่สุคนเดียวก็เอาอยู่”
ปราณปริยาวดีเพียงแค่ยิ้มให้พ่อสามี ในใจอยากจะก้มกราบด้วยซ้ำ ที่เอ่ยปากพูดคุยกับสะใภ้ผิดกับแม่สามีคนละเรื่อง แต่ก็ไม่กล้าเดินไปจับจองเก้าอี้อยู่ดี
เพราะไม่รู้ว่าจะนั่งใกล้ใครกันแน่ ระหว่างข้างสามี ที่สาวหุ่นนางแบบหมายตาไว้แล้ว กับข้างแม่สามี ที่ไม่แม้แต่จะมองมาหาสะใภ้เพื่อเป็นการเชิญชวน
- ผู้เขียน
