บทที่4 คุณปะป๊าขาาา
1164 คำ
บทที่4
คุณปะป๊าขาาา
วันต่อมา
เมื่อคืนณภัทรแทบไม่ได้นอนเขาล้างรถทำความสะอาดคราบน้ำมันจนใหม่เอี่ยม เช้ามาก็รีบขับรถไปซื้อน้ำมันที่ปั๊มแถวหมู่บ้านลำยาว(ใหญ่)ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับหมูบ้านลำยาว(เล็ก)
"ชีวิตกูต้องลำบากขนาดนี้เลยหรือไงวะ"
เขาเติมน้ำมันรถจนหมดถังแกลลอนพอสตาร์ทก็เหมือนเดิมรถไม่ติด
"ไปค่ะพร้อมแล้ว"
"ฉันไม่ไป-_-" พูดจบเขาก็เตรียมตัวขึ้นไปนอน
"แล้วเด็กกำพร้าพ่อแม่แบบหนูจะทำยังไง วันนี้มีประชุมผู้ปกครองด้วยเพราะต้องรับเกียรติบัตรนักเรียนดีเด่น ใครๆเขาก็อยากไปดูความสำเร็จของลูกกันทั้งนั้น" เธอทรุดลงนั่งอยู่ข้างประตูบ้านสายตาว่างเปล่า "จึงเขียนใบลาพร้อมน้ำตาที่มันริน ฮะ ไหล๊~~"
"เออๆไปก็ไป วันนี้ฉันต้องไปดูงานก่อสร้างในเมืองด้วย ขอร้องนะว่าอย่าไปร้องเพลงที่ไหนเสียงอย่างกับกอไผ่สีกัน"
"ชิ!"
ณภัทรขับฟีโน่สีแดงมายังโรงเรียนนมสวยวิทยาคม เขามองไปรอบๆทุกคนหันมาสนใจเขามากเป็นพิเศษแต่พอหันไปมองคนข้างๆที่โบกมือบ๊ายบายเหมือนนางนพมาศก็เลยเข้าใจว่ายัยชะนีน้อยนี่ไม่ปกติ
ถึงเวลาเข้าห้องประชุมนักเรียนที่จบปีการศึกษาในปีนี้ก็หันมาสนใจหนุ่มหล่อด้านหน้า เขาหล่อจนไม่มีใครเทียบติด
"พะแพงใครอะ ผู้ปกครองคนนั้นหน้าตาไม่คุ้นเลย"
"ปาป๊าของฉันเองน่ะ พึ่งมาจากกรุงเทพ" เธอเบะปากใส่พวกสอดรู้สอดเห็น
"ปาป๊าหล่อมาก ไม่น่ามีลูกเป็นแรดเลยเนอะ"
"อ่าวอีนี่! ปากวอนส้นตีนแล้วไหมล่ะ!" พะแพงลุกพรวดขึ้นมาเพื่อนๆของเธอเลยรีบดึงแขนให้นั่งลง
"ใจเย็นชะนีน้อย รอให้ออกจากโรงเรียนก่อนค่อยตบมัน!" จิมมี่กระซิบบอก
"ใช่มึงเดี๋ยวกูเปิดเอง" ใบปอหันไปด่าเพื่อนร่วมชั้นด้านหลังว่า (อี-ดอก)
ณภัทรนั่งกอดอกมองไปด้านหน้าเวทีนักเรียนขึ้นรับใบเกียรติบัตรและใบวุฒิจบการศึกษา หลายๆครอบครัวมีพ่อแม่มาร่วมยินดี มีดอกไม้ช่อใหญ่รวมถึงพวงมาลัยเงินสดด้วย ส่วนพะแพงนั่งยิ้มให้เพื่อนสนิทที่มีดอกไม้คนละช่อและเงินสดคนละหลายพัน
"นี่ๆกูให้มึงค่ะชะนี" จิมมี่ดึงเงินจากพวงมาลัยของตัวเองให้พะแพงสองพันและดอกไม้ที่เขาตั้งใจซื้อมาให้เพื่อนเพราะรู้ว่าเพื่อนคงไม่มีใครซื้อให้
"ส่วนอันนี้ของกูค่ะ" ใบปอเกทับด้วยเงินสามพันและช่อดอกไม้มีตุ๊กตาหมีอยู่ตรงกลาง
"กูไม่เอาเงินได้ไหม พ่อแม่พวกมึงให้มึงเลยนะ" พะแพงรับแค่ช่อดอกไม้แต่ทั้งสองคนก็แอบยัดใส่กระเป๋ากระโปรงให้เพื่อน
"แล้วนี่ปาป๊ามึงไปไหนล่ะ"
"ไปขี้มั้ง" พะแพงตอบกลับแต่จู่ๆก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นเมื่อมีช่อดอกไม้ช่อใหญ่รวมถึงมาลัยเงินสดจำนวนหลายหมื่นเดินตรงมาที่เธอ
ณภัทรส่งมันให้เธอพร้อมยักคิ้วให้ คนไม่เคยได้ของขวัญรีบลุกขึ้นยืนแล้วรับของทั้งสองชิ้นมากอดไว้
"ขอบคุณค่ะป๊า"
"เรียกซะแก่ -_-!"
"แก่ที่ไหนเด็กกว่าผอ.นิดเดียวเอง"
ณภัทรหันไปมองผู้อำนวยการวัย55ปีแล้วหันมาจิกตาใส่ชะนีเด็ก ตอนนี้คนทั้งโรงเรียนก็อิจฉาเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาจึงพาเธอนั่งพ่วงข้างเข้ามาในเมืองด้วยระยะทางกว่า30กิโล
แง๊นนน!
ระหว่างทางก็มีเด็กแว้นขับมาทักทายเห็นสาวมอปลายกับดอกไม้ช่อโตแต่ณภัทรรำคาญจึงบิดหนีเด็กแว้นก็ขับตาม เขาทำเหมือนคุ้นชินโดยไม่รู้เลยว่าถนนเส้นนี้ไม่ต่างจากหลุมดาวอังคาร
"ป๊า! เบาๆข้างหน้าทางไม่ดี"
ปึก!
ตึกๆๆๆๆๆ
ตึกๆๆๆๆ
คนนั่งพ่วงข้างหัวสั่นหัวคลอนแต่ณภัทรก็บิดรถท่าเสือหมอบต่อจนมาถึงในเมือง เขาหันไปมองพะแพงตอนนี้สภาพไม่ต่างจากผ่านสมรภูมิรบมา หัวฟู ดอกไม้หลุดลุ่ยออกจากช่อ เธอมองเขาตาเขียวปั๊ดแต่ณภัทรยักไหล่ใส่แล้วลงไปดูงานต่อ
"บักปอบ!" พะแพงด่าตามหลังพร้อมพาตัวเองออกมาจากพ่วงข้าง "อะ โอ๊ยย เจ็บดาก~"
พะแพงหยิบเงินหลายหมื่นใส่กระเป๋าผ้าวิ่งตามมายังหน้าผับที่กำลังก่อสร้าง ณภัทรซื้อที่ดินตรงนี้ไว้โดยเฉพาะจะได้ไม่มีปัญหาหากวันข้างหน้ากิจการของเขาไปได้ดีแล้วเจ้าของที่เกิดอยากเอาที่คืน หากผับของเขาเกิดไปไม่รอดเขาก็ปล่อยเช่ากินเงินสบายใจ
"ป๊าเงินนี่ให้หนูจริงอะ ไม่ทวงคืนใช่ไหม" เธอเดินตามมาถามคนตัวสูงจึงดันเธอหลบเพราะพวกช่างกำลังช่วยกันแบกเสาเข้าไปด้านใน
"ให้" เขาตอบสั้นๆแล้วหันไปคุยกับหัวหน้าช่างต่อ
"สอบได้คะแนน2.5 ได้เงินสองหมื่นดีใจอะ"
"อะไรนะ!" ณภัทรหันไปถามอีกครั้งด้วยความตกใจ
"คะแนนสอบได้2.5 ได้เงินตั้งสองหมื่นหนูดีใจมากเลย"
"งั้นเอาคืนมาแล้วเอาไปสองร้อยพอ-_-!"
"หึยย ได้ไงให้แล้วเอาคืนมะรืนตายนะ!!"
พะแพงหอบเงินไปนั่งรอใต้ต้นหูกระจงเธอมีความสุขกับของขวัญที่เพื่อนให้และของณภัทร เขามองเธอแล้วส่ายหน้าชะนีเด็กก็คือชะนีเด็กอยู่ดี กว่าจะกลับถึงบ้านก็ตะวันตกดินณภัทรจึงแวะร้านอาหารตามสั่งเพื่อสั่งข้าวกล่องกลับบ้านโดยสั่งไปเผื่อน้าเสกด้วย
"หนูเอาคะน้าหมูกรอบค่ะ"
"ผมเอาเหมือนชะนีเด็กนี่เลยครับ ทั้งหมดสามกล่อง"
"รอแป๊บนะลูกเดี๋ยวป้าจัดให้"
"พรุ่งนี้คุณไปไหนหรือเปล่า" พะแพงเท้าคางมองคนตรงข้ามที่ยังคงความหล่อเอาไว้แม้ผมจะตั้งจากการถูกลมปะทะหน้า
"ไม่ ฉันรอเพื่อนเอารถคันใหม่มาเปลี่ยนตอนนี้มันติดธุระ"
"เหรอ พรุ่งนี้มีประชุมที่บ้านผู้ใหญ่ไปด้วยกันไหมลูกบ้านต้องให้ความร่วมมือนะ"
"ขอโทษทีฉันเป็นแค่ผู้อาศัย-_-"
พะแพงเบะปากเธอหันไปสั่งน้ำปั่นเพิ่มหนึ่งแก้วลูกชิ้นทอดอีกสองถุง มะม่วงดองครึ่งโล
"เก็บตังที่คนนี้นะป้า!"
"นี่จะมากเกินไปแล้วเงินเธอก็มีไม่ใช่หรือไง-_-!"
"แบร่!"
"ยัยลิงทโมน!"
-----------------------------
ถึงจะซนแต่ก็ยังน่ารักอยู่นะ
อ่านแล้วคอมเมนต์จั๊กหน่อยเด้อไรท์เหงาต้องการกำลังใจเพราะปิดเรื่องทิชาแล้วจะเปิดเรื่องลูกคุณหมอสายฟ้าต่อเลย
- ผู้เขียน
