บทที่3 ชะนีเด็ก
1211 คำ
บทที่3
ชะนีเด็ก
กว่าจะมาถึงหมู่บ้านลำยาว(ใหญ่)ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับหมู่บ้านลำยาว(เล็ก) ณภัทรนั่งพ่วงข้างจนเมื่อยตูดในหัวสมองของเขาตอนนี้คือต้องสั่งเครื่องบดกาแฟและเครื่องชงกาแฟมาใช้เพราะรถเขาต้องรอเพื่อนรักอย่างนนท์ส่งรถสไลด์เอาคันใหม่มาเปลี่ยน
"เซเว่น อีเลฟเว่นสวัสดีค่ะ"
"ดีจ้าาา" พะแพงตอบพนักงานนานทีปีหนเธอถึงจะได้มาเพราะต้องเซฟเงินค่าใช้จ่ายไว้ใช้ให้ชนเดือนแต่วันนี้มีคนเลี้ยงเธอจึงหยิบใส่ตะกร้าอย่างไม่คิดชีวิต
ณภัทรเลือกของใช้ที่จำเป็นใส่ตะกร้าของเขาเลือกครีมบำรุงผิว ครีมกันแดดและมาสก์หน้าสายตาของเขามองไปที่ชะนีเด็กขาสั้นตอนนี้กำลังง่วนอยู่กับขนมขยะ
"เอาไปน่ะกินหมดหรือไง"
"หมดสิ หนูกินได้ทั้งวันทั้งคืนเลยนะรู้ไหม"
"คนหรือขยะวะ" ณภัทรเดินมาสั่งกาแฟชะนีเด็กของเขาก็เดินหิ้วตะกร้าตามมา พนักงานสาวยิ้มเขินให้กับคนตรงหน้าเขาหล่อปานดาราแถมยังใส่แว่นสีดำกระชากใจ
"ระริกระรี้เป็นปลากระดี่ได้น้ำเลยนะพวกมึงเดี๋ยวแม่จะตบให้ฟันหุบเข้าไปในคอหอยเลย"
"อีแพงเดี๋ยวเถอะมึง เดี๋ยวมึงได้งัดกับกูอีกรอบแน่"
"มาสิ มาเลยกูไม่กลัวมึงหรอกจ้าา"
ณภัทรมองซ้ายมองขวารีบจ่ายเงินแล้วลากชะนีเด็กของเขาออกมา เธอหันกลับไปชี้หน้าแคชเชียร์ด้วยความโมโห
"เฮ้ยๆ อะไรกันไปด่าเขาทำไม"
"อริเก่าเคยตบกันที่งานบุญประจำปีคราวก่อน เดี๋ยวเจอแน่อีปลวกภูเขาไฟ"
"ไปๆกลับบ้าน"
ระหว่างทางกลับบ้านพะแพงขับมาด้วยท่ากวนบาทาเธอเบิ้ลรถทักทายวัยรุ่นทุกคนใครถามว่าเธอพาใครมาเธอก็ตอบว่าไม่รู้เหมือนกันเก็บได้จากข้างทาง
"เธอเนี่ยนะสมควรโดนตบจริงๆกวนตีนฉิบหาย"
หมู่บ้านโหนกสวย มีขนเล็กน้อย
ป้ายบอกทางที่มีมือดีเขียนเติมแต่งด้วยสีสเปรย์ เข้ามาถึงพะแพงก็ชะลอรถเธอบีบแตรเป็นสัญญาณเตือนจนชาวบ้านต่างหันมามอง คนในร้านค้ายายใจรีบเดินออกมาดูเจ้าของเสียงที่คุ้นเคย
"อ้าว เร็ววว มาดูหนุ่มกรุงเทพฯนี่เร็ว สูงยาวเข่าดีหน้าตาอย่างกับพระเอกหนัง บ้านรวยแต่เรื่องความใหญ่ไม่รู้เพราะไม่เคยเห็น ยายใจเป็นไงบ้างหล่อไหม หล่อละสิเช็ดน้ำหมากด้วยหยดถึงพื้นแล้ว" พะแพงหันไปมองเด็กวัยรุ่นและแก๊งกะเทยหัวโปกตรงเสาไฟฟ้าแต่ละคนหัวเกรียนทาปากแดงผูกโบสีแดงบ้างก็สางผมปลอมๆ "ดอกอ้อ ดอกท้อ ดอกจิก เคยเห็นบ่ บ่เคยก็เบิ่งซะเด้อ"
ณภัทรทั้งโมโหทั้งอาย กว่าจะถึงบ้านเขายิ้มจนเหงือกแห้งสาบานว่าพรุ่งนี้และวันต่อๆไปเขาจะไปเซเว่นคนเดียว เขาจะไม่มีวันพาชะนีเด็กนี่ไปไหนด้วยเด็ดขาด
"เธอนี่มันกล้ามากนะพะแพง"
"โอ๊ยย ไม่ต้องขอบคุณหรอกจ้า หนูก็ทำตามหน้าที่เท่านั้นแหละ"
"หน้าที่บ้าอะไรเหมือนจับฉันไปประจาน แล้วนี่บ้านเธอไม่มีแอร์หรือไงร้อนเป็นบ้า"
"โน่น" พะแพงโบ้ยปากไปที่พัดลมที่กำลังส่ายแหง็กๆเหมือนคนกำลังจะขาดใจตาย บ้านนอกคอกนาแดดร้อนเป็นบ้าถ้าเกิดรถไม่เสียเขาจะขับออกไปตากแอร์หรือไม่ก็นั่งอยู่ในรถทั้งวันยังได้
"เฮ้อ โรงแรมแถวนี้ก็ไม่มีฉันไม่คิดว่าจะต้องมาลำบากขนาดนี้เลยแม่ง!"
"อย่าคิดมากไปเลยคุณ อย่างน้อยก็มีที่ซุกหัวนอนแล้วนี่บิลค่าไฟ" พะแพงหยิบบิลค่าไฟให้ณภัทร
"อะไรอีกฉันมานอนแค่คืนเดียวเองนะถึงกับต้องจ่ายค่าไฟเลยเหรอ" เขามองดูยอดชำระมันถูกมากสำหรับเขายอดหกร้อยกว่าบาทเขาทานอาหารมื้อเดียวแพงกว่านี้ไม่รู้กี่เท่า สายตาของณภัทรมองไปรอบๆบ้านน้าเสกปลูกผักไว้กินเครื่องใช้ไฟฟ้าก็ไม่ค่อยมีแก๊สหุงต้มก็แทบไม่ได้ใช้ส่วนใหญ่จะก่อฟืนทำอาหาร เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสแกนจ่ายจะได้สิ้นเรื่องแต่พะแพงก็ส่งบิลค่าน้ำมาอีกเจ็ดสิบกว่าบาท
"ฉันได้ยินว่าจะมีงานประจำปีเหรอ" ณภัทรตื่นมาฟังเสียงประกาศตามสายเมื่อตอนตีห้านี่ก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้เขาหงุดหงิดเพราะมันรบกวนเวลานอนมาก
"ใช่ๆ งานประจำปีมีรถแห่ด้วยนะ มีของขายเยอะด้วยเดี๋ยวชาวบ้านเขาก็รวมตัวกันผู้หญิงจะไปที่วัดช่วยงานครัวกับจัดสถานที่พวกผู้ชายก็แบกห้ามก่อสร้างกัน มีบั้งไฟให้ดูแต่หนูไม่ดูหรอกไปอยู่หน้ารถแห่ดีกว่า"
ตกเย็นชาวบ้านแถวนี้ก็ปล่อยลูกหลานออกมาวิ่งเล่นกันเด็กๆมาแอบดูรถแลมโบกินีคันละสี่สิบกว่าล้านคนไม่ชอบเด็กจึงจำใจปล่อยให้เด็กๆเดินมาดูใกล้ๆ ขนมที่ซื้อมาไว้ทานตอนหิวก็ถูกเด็กๆเอาไปแกะนั่งทานกันอยู่หน้าบ้าน
"คุ๊ณณณณณ" พะแพงวิ่งหน้าตาตื่นมาหาณภัทรเขาละสายตาจากไอแพดก็มองหน้าเธอเชิงตำหนิ
"อะไรอีกเรียกทั้งวันจริงๆ"
"พรุ่งนี้หนูต้องไปโรงเรียนไปรับวุฒิกับใบเกรดแต่ต้องเอาผู้ปกครองไปด้วย คุณช่วยไปเป็นผู้ปกครองให้หนูหน่อยนะๆๆๆ" พะแพงยกมือไหว้ส่งสายตาปริบๆ
ณภัทรวางงานในมือลงแล้วจ้องมองหน้าเธอเขาไปได้แต่มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนและเขาก็ไม่มีวันนั่งมอไซด์พ่วงข้างอีกแน่นอนเพราะพรุ่งนี้เขาต้องไปดูการก่อสร้างและคุยกับช่างเรื่องต่อเติมรอบๆผับ
"ได้แต่เธอต้องไปหาสายยางมาดูดน้ำมันรถออกให้หมดแล้วก็ไปซื้อน้ำมันมาเปลี่ยนรถฉัน ถ้ารถติดฉันจะไปเป็นผู้ปกครองให้เธอ"
พะแพงทำหน้าเหยเกมองไปที่รถคันงามเธอจำใจเดินไปหาสายน้ำมันเก่าๆแล้วมาช่วยเขาดูดน้ำมันออกที่สำคัญเธอต้องใช้ปากดูดจนน้ำมันไหลมาตามสายจากนั้นก็ปล่อยให้น้ำมันลงไปในถังแกลลอน เธอทำแบบนี้จนน้ำมันแห้งถัง ส่วนเจ้าของรถนอนเปลใต้ต้นมะม่วงอย่างสบายใจ
"น้ำมันหมดแล้วพรุ่งนี้ค่อยไปซื้อน้ำมันใหม่นะหนูไม่ชอบขับรถตอนมืด"
"แล้วที่เมากลับค่ำๆมืดๆล่ะ"
"เดินค่ะ เมาไม่ขับขนาดน้าเสกเอาจักรยานไปขากลับเมาเหมือนหมายังจูงจักรยานกลับบ้านเลย"
ณภัทรพยักหน้าเขาลุกขึ้นมายืนสายตาก็มองไปที่ลูกรักคันละสี่สิบล้านด้านข้างมีแต่รอยน้ำมันไหลเปรอะเปื้อนเป็นทาง
"นี่ยัยชะนีน้อยเธอทำอะไรกับรถฉันฮะ!!!"
--------------------------------
ณภัทรแกน่าสงสารมากขอส่งกำลังใจให้นะสู้ๆ
- ผู้เขียน
