3 ลิ (เติ้ล) เดียร์ (อ่านฟรี 1)
1107 คำ
3
ลิ (เติ้ล) เดียร์
ณ กรุงเทพมหานคร
ประเทศไทย
วันเปิดร้านอาหาร LILI-DEER วันแรก
หญิงสาวในชุดสีชมพูอ่อน สวมใส่ผ้ากันเปื้อนและยืนอยู่หน้าเตาด้วยใบหน้าที่มุ่งมั่นและตั้งใจ ในวันนี้เป็นวันสำคัญที่เธอจะได้โชว์ฝีมือการทำอาหารให้พี่ชายและกลุ่มลูกน้องคนสนิทของพี่ได้ลองชิมอาหารที่เธอตั้งใจทำในวันเปิดร้าน อาหารของตัวเอง เป็นวันแรก
และเมนูที่ลิเดียเลือกทำมีชื่อว่า บูยาเบส (Bouillabaisse) เป็นซุปซีฟู้ดสไตล์ฝรั่งเศสที่เธอหลงรักตั้งแต่เรียนจบจากสถาบันสอนทำอาหารชื่อดังในฝรั่งเศส กลิ่นหอมของหอยแมลงภู่ กุ้ง และปลาอบอวลไปทั่วห้องครัวขณะที่เธอค่อย ๆ เติมซอสสูตรพิเศษที่เตรียมไว้อย่างพิถีพิถัน
บูยาเบสของลิเดียไม่ใช่เพียงแค่ซุปซีฟู้ดธรรมดา แต่มันคือการผสมผสานวัตถุดิบชั้นเลิศจากท้องทะเลเข้ากับเครื่องเทศที่คัดสรรมาอย่างดี ทั้งพริกไทยดำ กระเทียม และสมุนไพรฝรั่งเศสต่าง ๆ ที่เธอเลือกใช้สร้างความกลมกล่อมให้กับน้ำซุป
หญิงสาวใช้มือจับกระทะขณะที่ยืนเคี่ยวซอสอยู่นานจนเริ่มข้นได้ดี ลิเดียก็เริ่มจัดจานอย่างละเมียดละไมและเตรียมพร้อมที่จะเดินนำไปเสิร์ฟให้กับลูกค้าคนแรก และคนที่สำคัญที่สุดของเธอ
“เพอร์เฟ็กต์” เธอพึมพำกับตัวเองและยิ้มออกมา พร้อมกับสูดกลิ่นอาหารอย่างภูมิใจเป็นที่สุด
ก่อนจะตามด้วยเมนูหลักอย่าง บีฟ เวลลิงตัน (Beef Wellington) คือ เมนูเนื้อวัวที่ห่อด้วยเห็ดบด และแป้งพัฟ ที่เพิ่งออกจากเตาอบร้อน ๆ มีความกรอบเล็กน้อย เสิร์ฟพร้อมกับซอสไวน์แดงหรือน้ำเกรวี่
และไม่ลืมที่จะจัดเตรียมไวน์แดง Merlot ไว้เตรียมดื่มให้ลื่นคอ
“ของพี่ลีออง เดี๋ยวลิเดียไปเสิร์ฟเองค่ะพี่ดิน” ลิเดียจัดจานอาหารอย่างสวยงาม รวมถึงวาดรูปหัวใจลงบนจาน ก่อนจะยกถาดเสิร์ฟ เดินออกจากครัวไปเสิร์ฟให้กับพี่ชายของเธอถึงโต๊ะอาหาร
“ว้าว” พี่ชายของเธอยิ้มออกมาและมองดูน้องสาวด้วยความภาคภูมิใจในตัวของเธอ
“ทานให้อร่อยนะคะ คุณลูกค้า” ลิเดียวางจานอาหารลงบนโต๊ะ ก่อนจะขยับเลื่อนเก้าอี้เพื่อนั่งลงข้าง ๆ เขา
“น่าทานมาก ๆ เลยนะคะเนี่ย...งั้นพี่ทานละนะ” พี่ชายค่อย ๆ หั่นชิ้นเนื้อและตักเข้าปากเคี้ยว ๆ ก่อนจะหลับตาพริ้มอย่างรับรู้ถึงรสชาติของเนื้อนุ่มและส่วนผสมต่าง ๆ ที่เธอปรุงเข้าไป
“อร่อยมาก ๆ เลยค่ะ” เขาเอ่ยชมน้องสาวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
“แล้วทุกคนล่ะคะ เป็นยังไงบ้าง...บอกเดียมาตรง ๆ ได้เลยนะคะ ถ้ายังไม่อร่อย เดียจะได้ปรับสูตรใหม่” ลิเดียหันไปถามโต๊ะอื่น ๆ ซึ่งก็คือลูกน้องของพี่ชายเธอทั้งหมด
“อร่อยมากเลยครับคุณหนู ผมไม่เคยกินซุปที่ไหนอร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย” ลูกน้องที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ ก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับยกถ้วยซุปให้ดูว่าเขายกซดหมดถ้วยเลยจริง ๆ
“ลูกค้าต้องแน่นร้านทุกวันแน่ ๆ ครับ” อีกคนก็ลุกขึ้นเอ่ยชมในฝีมือการทำอาหารของเธอเช่นกัน
“แล้วพี่ดินล่ะคะ...อร่อยไหม?” ลิเดียหันไปถามหนึ่งในลูกน้องของพี่ชาย คนที่เธอสนิทมาตั้งแต่เด็ก ๆ
“อร่อยครับคุณหนู” ลูกน้องคนสนิทของพี่ชายเอ่ยชมพร้อมกับยกนิ้วให้เธอด้วยเช่นกัน
“ถ้าพ่อกับแม่ยังอยู่ ท่านคงจะภูมิใจในตัวของหนูมาก ๆ เลยนะ...น้องสาวคนเก่งของพี่” พี่ชายของลิเดียพูดขึ้น พร้อมกับลูบหัวเธอด้วยสายตาเอ็นดู
“เพราะมีพี่ลีอองคอยสนับสนุนต่างหาก ลิเดียถึงได้ทำอะไรหลาย ๆ อย่างที่ลิเดียอยากทำ”
“ขอบคุณนะคะ ที่เป็นทุกอย่างให้เดียมาตลอด...เดียรักพี่ลีอองนะ” ลิเดียโผเข้ากอดพี่ชายของเธอแน่น เพราะสำหรับเธอแล้วพี่ลีออง เป็นทั้งพ่อและแม่ให้เธอมาตลอดจริง ๆ ด้วยอายุของเขาที่มากกว่าเธอเกือบสิบปี และบวกกับพ่อแม่ของเธอก็จากไปตั้งแต่เธอยังเล็ก ๆ ทำให้ในความทรงจำของเธอ มีพี่ชายคนนี้เป็นเหมือนฮีโร่ประจำตัวของเธอมาโดยตลอด
พี่ลีอองเล่าให้เธอฟังแค่ว่า พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตจากเหตุการณ์เครื่องบินตก แต่ลิเดียเองไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับประวัติของพวกท่านมากนัก
“พี่ก็รักเดีย...รักที่สุดในโลกเลยด้วย”
“ถ้ารักเดียจริง...ก็รีบมีหลานให้เดียอุ้มสักทีสิคะ”
“ทะลึ่งแล้วนะเราเนี่ย”
“มา ๆ ๆ ชนแก้วฉลองเปิดร้านวันแรกกันดีกว่า!” ลีอองยกแก้วไวน์มาชนกับแก้วน้ำเปล่าของเธอ ก่อนจะหันไปยกกับทางพวกลูกน้องของเขา
“รีบเปลี่ยนเรื่องเลยนะ” ลิเดียมุบมิบ ๆ ปากเบา ๆ
ทุกคนต่างยิ้มแย้มอย่างมีความสุข ต้อนรับวันเปิดร้านอาหารสไตล์ฝรั่งเศส ที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่ได้ทั้งวิวที่สวย และพื้นที่กว้าง ๆ ที่เป็นมรดกตกทอดมาจากพ่อกับแม่ของลิเดียเอง
หลังจากจบมัธยมปลายที่ไทยแล้ว พี่ชายก็ให้เธอย้ายไปอยู่ฝรั่งเศสกับคุณป้าแท้ ๆ ที่ได้แต่งงานกับสามีเศรษฐีชาวฝรั่งเศส และด้วยความที่ทั้งสองคนไม่มีลูก
จึงรับเอาลิเดียไปช่วยเลี้ยงด้วยความเต็มใจ ลิเดียเรียนจบมหาวิทยาลัยที่นั่นในคณะเกี่ยวกับการบริหาร
หลังจากที่เรียนจบปริญญาตรีมา ด้วยความที่เธอชอบทำอาหารและขนมเป็นชีวิตจิตใจ เธอมักจะคิดค้นสูตรใหม่ ๆ มาทำให้คนในครอบครัวได้ลองทานอยู่เสมอ
ซึ่งเธอก็ยังสนใจที่จะลงเรียนคอร์สทำอาหารและขนมเพิ่ม แถมยังหัวดีจบหลักสูตรเชฟ จากสถาบันสอนทำอาหารชื่อดังที่สุดในฝรั่งเศสอีกด้วย
ทางด้านของลีอองเอง เขาก็มักจะบินไป ๆ มา ๆ ไทย ฝรั่งเศสอยู่บ่อย ๆ ด้วยความคิดถึงและเป็นห่วงน้องสาวสุดหัวใจ
แต่มันก็น่าแปลกเหมือนกันที่เขาไม่เคยชวน หรือเสนอให้ลิเดียกลับมาช่วยงานธุรกิจของครอบครัวที่ประเทศไทยเลยสักครั้ง
- ผู้เขียน
