“อ้อ! คุณนะเองที่น้องข้าวซอยพูดถึงบ่อยๆ ขอบคุณนะค่ะที่อุดหนุนข้าวต้มมัดของคุณยาย”
โยษิตายกมือไหว้แสดงความขอบคุณอย่างจริงใจ ระหว่างที่เธอยังหางานประจำทำไม่ได้แต่ก็พอมีรายได้จากการขายข้าวต้มมัดของยายละเอียด และอย่างน้อยมันก็ไม่ทำให้เธอฟุ้งซ่านจนเกินไป เด็กหญิงข้าวซอยดึงแขนของสิริมาให้เข้ามานั่งที่โต๊ะม้าหินแล้ววิ่งไปหาน้ำดื่มมาเสิร์ฟ หนุ่มอเมริกันเลยได้คุยกับลุงศักดิ์ชัยเรื่องมวยไทยอย่างออกรสจนสิริมาแอบค้อนขวับเข้าให้เมื่อหนุ่มตาสีฟ้าแอบส่งยิ้มทะเล้นให้
“พี่สาวมาทำอะไรแถวนี้คะ” ข้าวซอยเอ่ยถามยิ้มจนตาหยี
“พี่มาทำธุระแถวนี้คะ” สิริมตอบแล้วหยิบกระดาษแผ่นเล็กขึ้นมาวางบนโต๊ะ “พี่มาหาคนที่อยู่บ้านเลขที่นี้”
“บ้านเลขที่นี่มันบ้านเราไม่ใช่เหรอคะพี่ตา” เด็กหญิงวัยสิบขวบเลื่อนกระดาษตรงหน้าให้โยษิตาดู เธอหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นดูแล้วอ้าปากกว้างอย่างตกใจ
“บ้านดิฉันนี่คะ!”
“ถ้างั้นก็คุณโยษิตาใช
