โยษิตารับนามบัตรมาดูแล้วยิ้มบางๆ สาวมินต์ชะโงกหน้ามาดูนามบัตรในมือเพื่อนแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์จนตาหยี
“มีหนุ่มๆ มาติดกับแล้ว คิก คิก”
“บ้าซิยัยมินต์ รีบๆ เก็บของเถอะ ฉันอยากเปลี่ยนเสื้อผ้าจะแย่อยู่แล้ว” โยษิตาแกล้งทำเป็นหยิบโน้นนี่แก้เขิน
“ว้า! ฉันว่าจะชวนแกใส่ชุดนี้ขึ้นรถเมล์กลับบ้านเสียหน่อย…เผื่อมีหนุ่มๆ มาขอเบอร์ฉัน คิก...คิก”
โยษิตาทำหน้าแหยกับความคิดพิสดารของเพื่อน แต่ก็อดปลื้มไม่ได้…สายตาของเขาที่มองเธอดูอบอุ่นดีจัง เธอแอบอ่านชื่อของเขาบนนามบัตรฮาคีม เรกิวลุส ประธานบริษัทเรกิวลุสกรุ๊ป แล้วหัวใจเล็กๆ ก็สั่นสะเทือน เขาเป็นใคร เธอเป็นใคร แค่ความบังเอิญเท่านั้น แล้วไหนจะสาวเปรี้ยวคนเมื่อกี้ละ มันคงเป็นการพบเจอกันครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเขาและเธอเสียมากกว่า หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจก่อนถอดที่คาดผมรูปหูแมวออกเก็บเข้าที่พร้อมตื่นกลับสู่โลกของความเป็นจริง
ใช่ โลกจริง ชีวิตจริง
