“บังอาจนัก เจ้ายังเป็นลูกผู้ชายหรือไม่ หลักฐานก็มีอยู่ทนโท่ ยังจะปฏิเสธ” คุณชายใหญ่เริ่มควบคุมตนเองไม่ได้
“ข้าเปล่า ข้าไม่ได้ทำอะไรนาง” หวังเยี่ยนหลงทุบหัวตัวเอง พยายามนึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างก่อนหน้าที่จะเข้ามาในเรือน เขาจำได้เพียงความรู้สึกทางกายที่มีกับคนผู้นั้น
สุดท้ายแล้วคุณชายใหญ่ก็ไม่อาจทนฟังคำแก้ตัวใด ๆ ได้อีก อัดพลังปราณใส่หวังเยี่ยนหลงถี่ ๆ ในพริบตาเดียว อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งรับโดนพลังนั้นซัดเข้าร่างกายกระทบถึงเส้นชีพจรอยู่หลายส่วน
ฉับพลัน หวังเยี่ยนหลงก็กระอักเลือดออกมากองใหญ่ รู้สึกไร้เรี่ยวแรง พลังที่เคยไหลเวียนในร่างกายเหมือนหายไป ดวงตาเขาเบิกโพลงมองหน้าคนเป็นพี่ชาย
ก่อนที่คุณชายใหญ่จะอัดพลังปราณเข้าไปซ้ำอีกรอบ ลูกศิษย์คนอื่นก็เข้ามาห้ามไว้ เกรงว่าลงมือต่อจะทำให้หวังเยี่ยนหลงถึงตายได้
“คุณชายใหญ่ หยุดก่อนเถิดขอรับ” เสียงแต่ละคนที่ดึงแขนดึงขาของเขาเอาไว้ห้ามปราม “ถ้าเข
