“น้องอิฐไม่อยากนอนกับคุณพ่อเหรอคะ?”
อิสรภาพนิ่งไปนิด ก่อนเอ่ยตอบเสียงแผ่ว
“อยากคับ”
“แล้วถ้าให้เลือกระหว่างพี่มนกับคุณพ่อ น้องอิฐอยากนอนกอดใครมากกว่าครับ?”
คราวนี้คนถูกถามใช้เวลาคิดเนิ่นนาน... บวกลบคูณหารในใจอย่างไรก็ไม่ลงตัวเสียที พ่อ... พี่มน... พ่อ... พี่มน... เขาอยากนอนกอดทั้งสองคนเลยนี่ ยังไม่ทันได้คำตอบแน่ชัดจากหัวใจดวงน้อย อิสรภาพก็ผล็อยหลับไปเสียก่อนทั้งที่มือเล็กจ้อยยังกำอกเสื้อหญิงสาวไว้แน่นหนา
มนตราค่อยๆ แกะมือนั้นออก ก่อนโน้มลงไปจูบหน้าผากเด็กชายตัวน้อยแผ่วๆ แล้วเดินอ้อมเตียงไปหมายปิดโคมไฟ หากแต่สายตากลับปะทะกับผ้าห่มนวมผืนหนาที่เลื่อนลงไปถึงเอวนายจ้างหนุ่มเพราะแรงดิ้นแรงดึงของอิสรภาพ หญิงสาวขยับตัวไปใกล้อย่างระมัดระวัง ก่อนเลื่อนผ้าห่มคลุมให้ถึงไหล่สองหนุ่มที่นอนหลับตานิ่งในชุดนอนลายโดราเอมอนเข้าคู่กันราวฝาแฝดที่เกิดต่างช่วงเวลา ไฟโคมถูกปิด ต่อด้วยเสียงเดินบนพื้นไม้ปาเกต์
