ตอนที่ 6.คนคุ้นเคย

1512 คำ

ปุ้นที่รู้เห็น ได้ยินได้ฟังทั้งจากปากของอรุณวตีและวิฬา เธอเห็นใจวิฬามากกว่า เพราะเงินจำนวนนั้นนายสาวของตนเองเอาไปละลายในบ่อนตั้งแต่วันแรกที่หยิบยืมมา ปุ้นปากหนักจนเตือนวิฬาไม่ทัน “นังปุ้น!!” อรุณวตีหันมาตวาดและถลึงตาใส่ปุ้น “ปุ้น มึงไปทำกับข้าวให้คุณตีเธอใหม่ไป แม่ซื้อหมูกับผักมาหลายอย่างเลย” แป้นที่เพิ่งกลับเข้ามาในบ้านรีบห้ามก่อนที่นายสาวจะล้งเล้งใส่บุตรสาวตนเอง “แม่!!” “ไปเถอะ ทางนี้แม่จัดการเอง” แป้นดันหลังบุตรสาว จนปุ้นยอมถอดใจ “แค่นี้นะ ฉันยุ่ง!!” อรุณวตีตัดบท กดวางสายแบบที่วิฬาท้วงไม่ทัน “นังแป้น สั่งสอนลูกสาวแกหน่อยเถอะ นับวันปากคอเราะรายมาก ฉันเป็นเจ้านายนะไม่ใช่เพื่อนเล่น” แป้นถอนใจมองหน้าเจ้านายสาว “แป้นมีเรื่องจะพูดกับคุณค่ะ คุณตี” อรุณวตีขมวดคิ้วมองหน้าสาวใช้ที่อยู่กับเธอตอนนี้ “อะไร!!” “แป้นกับลูกคงไม่กล้ารบกวนคุณตีอีกแล้ว เราสองคนตกลงจะย้ายไปอยู่ที่อื่นค่ะ ส่วนเงินเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม