“ถ้ารถรับส้มมา ยายตะโกนเรียกผมด้วยนะ” ช้างยังไม่วายเป็นห่วง หากรถรับออเดอร์มาช่วงที่ตนเองกำลังกินมื้อเที่ยงตอนใกล้ๆ บ่าย
“เออ” สายรับปาก พลางนั่งเขี่ยส้มผิวช้ำๆ ในตระกร้าไปมา
ช้างยังไม่ทันเดินออกไปจากโรงเรือน ถนนดินแดงตรงปากทางเข้าสวน ก็มีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งตรงเข้ามา เพราะฝุ่นที่ตลบขึ้นสูง เลยทำให้เดาไม่ถูก ไม่แน่ใจว่าใช้รถยนต์ที่ต้องเข้ามารับผลไม้ตามออเดอร์หรือเปล่า ช้างขมวดคิ้ว ยกมือป้องเหนือดวงตา พยายามมองฝ่าก้อนฝุ่นก้อนมหึมานั่นไป
“รถใครวะไอ้ช้าง” สายเองก็สงสัย
รถห้องเย็นที่วิ่งรับผลไม้ไม่ใช่เพิ่งมาครั้งแรก คนขับรถรู้ดีว่าถนนเป็นดินสีแดงเลยระมัดระวังการขับขี่ ไม่อย่างนั่นจะถูกยายสายบ่นจนหูชา
ดังนั้นรถยนต์ที่เดาขนาดไม่ออกนั่น ไม่น่าใช่รถห้องเย็นที่เคยเข้ามาแน่
“ยาย มานี่เร็ว!!” ช้างตะโกนเรียกยายสาย
ทันทีที่รถยนต์จอดสนิท ก้อนฝุ่นทิ้งตัวลงบนพื้นดินด้านล่าง รถยนต์ขนาดเล็กที่เคยเป็นรถ
