ตอนที่ 3 ทำแทนพี่สาว
2022 คำ
ฉันเดินออกมาเข้าห้องน้ำหลังจากที่โดนแซวอยู่สักพัก...เอาจริง ๆ ฉันแค่รู้สึกอึดอัด แต่อาจจะมีแค่ฉันที่รู้สึกอึดอัดคนเดียว เพราะคนอื่นต่างก็สนุกสนานกับงานในวันนี้
ฉันหยุดยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องน้ำหญิง ก่อนจะมองตัวเองในกระจก
การที่ฉันกับพี่ราชันย์ต้องกลับมาเจอกันอีกครั้ง...มันทำให้ฉันเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา กลัวว่าเรื่องในอดีตมันจะย้อนกลับมาทำร้ายกันอีกครั้ง เพราะดูจากสายตาวันนี้ที่พี่เขาใช้มองฉัน ดูก็รู้ว่าไม่ได้เป็นมิตรกับฉันสักเท่าไหร่
แต่แล้วยังไงล่ะ ? ฉันเองก็ไม่คิดว่าจะต้องกลับมาเจอคนอย่างพี่เขาอีก ฉันพยายามอย่างหนักที่จะลืมผู้ชายสารเลวที่ทำร้ายฉันโดยที่ไม่ฟังคำอธิบายอะไรเลย
แววตาและท่าทางของพี่เขาในวันนั้น....
ฉันจำได้ไม่เคยลืม...
บาดแผลที่มันยังฝังลึกอยู่ในใจของฉัน ต่อให้อยากลืมแค่ไหน มันก็ไม่มีทางลืมได้ ฉันสลัดความคิดทุกอย่างออกจากหัวก่อนจะล้างมือตัวเองแล้วรีบเดินออกมาจากห้องน้ำ...แต่แล้วเท้าฉันก็ต้องหยุดชะงักลงทันทีหลังจากที่เปิดประตูเดินออกมา
ร่างสูงที่ยืนพิงผนังหน้าห้องน้ำ พร้อมกับจุดมวนบุหรี่ขึ้นมาสูบ ฉันพยายามละสายตาจากพี่เขาและทำเป็นไม่สนใจก่อนจะเดินเลี่ยงออกมา
หมับ !!
ปึก !!
“อ๊ะ!!!” ฉันร้องออกมาด้วยความจุก เพราะจู่ ๆ พี่ราชันย์ก็กระชากแขนฉันแล้วผลักตัวฉันให้เข้าไปในมุมอับที่ไม่ค่อยมีคนเห็น ก่อนที่พี่เขาจะดันตัวฉันให้ชิดกำแพง ถึงในนี้แสงจะไม่ค่อยมีเท่าไหร่แต่ฉันก็รับรู้ได้ว่าใบหน้าของฉันและพี่เขาห่างกันไม่มากนัก เพราะตอนนี้ลมหายใจร้อน ๆ ของพี่เขากำลังลดอยู่ที่ซอกคอฉัน
“ไง?” เขาพูดแค่นั้นก่อนจะบีบแขนฉันแรงขึ้น
“นี่พี่ราชันย์!! พี่ทำบ้าอะไร เพลงเจ็บนะ !! ” ฉันพูดออกไปด้วยความเจ็บปวด
“อย่ายุ่งกับพี่ฉัน!!” พี่ราชันย์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่ท้ายประโยคมันดูแข็งกร้าวขึ้นมาจนฉันรู้สึกได้
“อะไรของพี่ เป็นบ้าหรอ! ปล่อย !! เพลงเจ็บ !!! ” ฉันออกแรงบิดข้อมือตัวเองเพื่อให้หลุดจากการบีบของฝ่ามือหนาแต่มันก็ไม่เป็นผล
“ไม่ว่าจะพี่หรือจะเพื่อนของฉัน พวกเขาดีเกินกว่าที่ผู้หญิงเห็นแก่เงินอย่างเธอจะเข้าใกล้”
“เพลงว่าพี่น่าจะเมาเกินไป ถึงได้มาพูดจาหมา ๆ แบบนี้ใส่เพลง ปล่อย!! ถ้าไม่ปล่อย เพลงจะร้องให้คนช่วย ”
“เอาดิ เอาเลย พวกนั้นจะได้รู้เรื่องระหว่างเราสองคน และเรื่องเลว ๆ ที่เธอเคยทำไว้!!” ฉันเม้มปากตัวเองแน่น ใจอยากจะตะบันหน้าคนตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอด
“เดี๋ยว เพลงไม่เข้าใจ? พี่จะมายุ่งกับเพลงอีกทำไมอะ ! เรื่องมันควรจะจบไปแล้ว พี่จะพูดขึ้นมาอีกให้มันได้อะไร !! เพลงใช้ให้พี่ไปหมดแล้วนะ !” ฉันพูดใส่หน้าพี่เขาอย่างไม่เข้าใจ
“ไม่ต้องห่วง ฉันบอกจบก็คือจบ ไม่ซ้ำเป็นครั้งที่สอง แต่ถ้าเธออยากฉันอาจจะลดตัวลงมาหาเธออีกก็ได้นะ”
“เหอะ...ขอบคุณนะคะที่พี่จะลดตัวลงมาหาฉันอีกครั้ง...แต่พี่ไม่ ต้องลดตัวลงมาหาฉันหรอกค่ะ เพราะฉันเองก็ขยาดคนเหี้ย ๆ อย่างพี่เต็มทน เชิญพี่อยู่ในจุดสูง ๆ แบบเหี้ย ๆ ของพี่ไปเถอะ!!” ฉันพูดใส่หน้าพี่ราชันย์อย่างไม่นึกกลัว...สายตาของฉันก็จ้องมอง พี่เขาอย่างไม่วางตาเช่นกัน ส่วนพี่ราชันย์ดูก็รู้ว่าตอนนี้เขากำลัง โมโหฉันมากแค่ไหน...ถึงฉันจะมองหน้าพี่เขาไม่ชัด เพราะตรงที่ อยู่มันค่อนข้างจะมืดแต่ฉันก็รับรู้ได้ถึงแรงบีบที่ข้อมือ ที่ตอนนี้มัน ค่อย ๆ ถูกเพิ่มแรงบีบขึ้นเรื่อย ๆ
“ปากดีจังนะ หรือว่าวันนั้นฉันใจดีกับเธอเกินไปวะ? หรือต้องให้ฉันปล่อยภาพหลุดพวกนั้นก่อน? ”
“เลว!”
“ฉันขอเตือนนะ อย่ายุ่งกับคนรอบข้างของฉัน เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะสมควรได้รับความรู้สึกที่ดี ๆ จากใคร ถ้าเธอไม่ฟัง คงรู้ใช่ไหมว่า นรก มันเป็นไง”
“พี่ราชันย์!”
“ยังจำได้ใช่ไหม นรก ของฉันน่ะ!” พี่ราชันย์พูดพร้อมกับเหยียดยิ้มใส่ฉัน ก่อนจะปล่อยมือทั้งสองข้างของฉันให้เป็นอิสระแล้วเดินออกไป ทิ้งให้ฉันมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
ฉันได้แต่กำมือตัวเองแน่น ตัวสั่นเทิ้มไปด้วยความโกรธ คำพูดเหยียดหยามที่มันหลุดออกมาจากปากหมา ๆ ของเขามันทำร้ายความรู้สึกของฉันได้เป็นอย่างดี
ฉันไม่เคยคิดว่าในชีวิตของฉันจะต้องมาพบเจอเรื่องอะไรแบบนี้ ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยโดนใครดูถูกศักดิ์ศรีฉันแบบนี้ แล้วเขาเป็นใครที่กล้ามาดูถูกคนอื่น มาทำร้ายชีวิตคนอื่น มาตัดสินทั้งที่ตัวเขาเองก็ไม่ได้รู้ความจริงอะไรเลย
ฉันเกลียด เกลียดผู้ชายเฮงซวยอย่างเขาที่สุด...
หลายวันต่อมา
บ้าน…
“กลับมาแล้วค่า...” ฉันพูดหลังจากที่ถอดรองเท้าเก็บเข้าชั้นวางก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน…ทุก ๆ เสาร์ อาทิตย์ฉันจะกลับมานอนบ้าน เพราะตกลงกับพ่อไว้ ถ้าวันธรรมดาก็นอนหอ เพราะที่ทำงานพิเศษฉันมันอยู่ใกล้หอ
ตั้งแต่งานวันเกิดพี่ไนท์ในวันนั้น ฉันก็ไม่ได้เจอพี่ไนท์อีกเลย รวมถึงผู้ชายคนนั้นด้วย พี่ไนท์ไปอังกฤษ 2 อาทิตย์ถึงจะกลับ เอาจริง ๆ ฉันก็เลี่ยงที่จะเจอพี่เขาด้วย ไม่ใช่ว่าฉันกลัวพี่ราชันย์จะรู้เรื่องนะ แต่ฉันแค่ไม่อยากให้พี่เขามาวุ่นวายกับฉันอีก อันที่จริงฉันไม่ต้องกลัวอะไรพี่เขาเลย เพราะนี่มันเรื่องของความรู้สึก ฉันจะรู้สึกรักหรือชอบใครพี่เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาห้ามหรืออะไรอยู่แล้ว
แต่เป็นเพราะฉันรู้ดีว่าฉันไม่เหมาะกับพี่ไนท์ ถึงฉันจะชอบพี่เขามากแค่ไหนก็เถอะ
“กลับมาแล้วหรอ...” พ่อที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ ยิ้มทันทีเมื่อเห็นฉัน ก่อนจะเดินเข้ามาพร้อมกับกางแขนออก ฉันยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปกอดพ่อ
“คิดถึงพ่อจัง...” ฉันอ้อนพ่อก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท่าน
“พ่อก็คิดถึง กินอะไรมาหรือยังล่ะลูก... ” พ่อถามฉันก่อนจะผละตัวออกจากฉัน แล้วพาฉันไปนั่งที่โซฟา
“กินมานิดหน่อยแล้วค่ะ แล้วนี่พี่แบมกับน้าพิมพ์ไม่อยู่หรอคะ” ฉันถามก่อนจะมองหาเขาทั้งสอง น้าพิมพ์คือแม่เลี้ยงฉัน ส่วนพี่แบมคือลูกติดน้าพิมพ์
“พิมพ์ไปทำผมนะ ส่วนยัยแบมอยู่ข้างบนห้อง” ฉันพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะขอพ่อเอาของขึ้นไปเก็บบนห้องก่อน
ฉันเดินขึ้นมายังชั้นสองโดยที่ไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นมาด้วย แต่ในระหว่างทางที่ฉันกำลังเดินไปยังห้องนอนของตัวเอง ฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังอ้วกอยู่อีกห้องนึง ซึ่งก็คือห้องพี่แบม ฉันหมุนตัวเปลี่ยนทิศทางแล้วรีบเดินไปที่ห้องพี่สาวต่างสายเลือดพร้อมกับวางกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ที่หน้าห้องแล้วรีบเคาะห้องพี่แบมก่อนถือวิสาสะเข้าไปในห้องพี่แบมทันที
“พี่แบมเป็นอะไรอ่ะ ไหวไหม...” ฉันถลาเข้าไปหาพี่แบมก่อนจะเข้าไปประคองตัวพี่เขาไว้ หลังจากที่พี่แบมเดินออกมาจากห้องน้ำโดยสภาพอิดโรย
“กลับมาตอนไหนอะ...” พี่แบมถามฉันด้วยน้ำเสียงเหมือนคนหมดแรง
“เมื่อสักพักนี่แหละ พี่แบมไหวไหมอ่ะ ไปหาหมอไหม...” ฉันถามด้วยความเป็นห่วง คือสีหน้าของพี่แบมตอนนี้มันดูไม่ค่อยดีเลย
“มะ ไม่ต้อง พี่อาหารเป็นพิษน่ะ...” ฉันจับสังเกตพี่สาวก่อนจะรู้สึกฉงนใจแปลก ๆ เพราะพี่แบมพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักแถมหลบตาฉัน
“แล้วซื้อยามากินหรือยัง ให้เพลงไปซื้อให้ไหม...”
“ไม่ต้องหรอก พี่กินไปแล้ว แกมาเหนื่อย ๆ ไปพักไป พี่ไหว...” พี่แบมพูดก่อนจะพยักหน้าให้ฉัน
“แต่...”
“แกอย่ามาเซ้าซี้เพลง” ฉันหน้างอลงทันทีหลังจากที่พี่แบมดุใส่ฉัน เอาจริง ๆ ถึงฉันกับพี่แบมจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่พอได้มาเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ฉันก็คิดเสมอว่าพี่แบมคือพี่สาวของฉัน ถ้ามีอะไรที่ช่วยเหลือกันได้ ฉันก็จะช่วย แรก ๆ ที่มาอยู่ด้วยกันอาจจะแปลกๆ หน่อย
แต่พอเวลาผ่านไปฉันกับพี่แบมเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น ตัวติดกันมากขึ้น พี่แบมเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยแสดงออกว่ารักหรือห่วง แต่ฉันรู้ พี่แบมเองก็รักฉัน แต่ข้อเสียของนางคือถ้านางเกลียดหรือไม่ชอบขี้หน้าใคร นางจะทำตัวไม่ดีใส่เขา ทำเรื่องวุ่นวายจนฉันพลอยซวยไปด้วย…
แต่จะทำไงได้ล่ะ พี่สาวโดน น้องสาวก็ต้องโดนด้วย...
“เพลงไปนะ เป็นไรต้องรีบเรียกเพลงนะ” ฉันบอกพี่แบมก่อนจะลุกขึ้นเดินออกมา
“เดี๋ยวเพลง พรุ่งนี้ตอนบ่ายๆ ว่างไหม...” พี่แบมพยุงตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะถามฉัน
“ก็ว่างนะ พรุ่งนี้เพลงไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วอะ...ทำไมหรอ?” ฉันคิดนิดหน่อยก่อนจะตอบ
“คือพรุ่งนี้ แกไปกินข้าวกับลูกค้าแทนพี่หน่อยได้ไหม...”
“หือ ที่ไหน? นี่พี่แบมยังไม่เลิกทำแบบนี้อีกหรอ...” ฉันถามพี่แบมด้วยความสงสัย ฉันคิดว่าพี่แบมจะเลิกรับงานกินข้าวหลังจากที่เรียนจบมหาลัย
“งานสุดท้าย แกไปแทนพี่หน่อยได้ไหม...นะเพลง”
“พี่แบม ไม่ทำไม่ได้หรอ”
“พี่รับเงินเขามาแล้วอ่ะเพลง...นะ...ทำแทนพี่หน่อย แค่กินข้าวไม่ได้มีอะไรมากเลย...”
“พี่แบม เพลงไม่เข้าใจอะ...งานอื่นก็มี...พี่เองก็เรียนจบแล้ว ทำไมพี่ยังต้องทำอะไรแบบนี้อีก” ฉันเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ พี่แบมอีกรอบก่อนจะถามพี่เขาด้วยความไม่เข้าใจ
“แล้วงานอื่นมันได้เงินไวเท่านี้ไหมเพลง แกก็รู้ว่าลำพังเงินที่พ่อแกให้แม่พี่ใช้มันไม่พออ่ะ พี่ก็ต้องหาเพิ่มให้แม่ หรือแกจะให้คุณลุงหาเงินเพิ่มอีกอะ”
“พี่แบม...”
“พี่สัญญางานนี้จะเป็นงานสุดท้าย พี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว แกช่วยพี่นะ” ฉันถอนหายใจออกมาก่อนพยักหน้าแทนการพูด ฉันรับรู้ได้ว่าพี่แบมก็ไม่ได้อยากรบกวนฉัน แต่ดูจากสภาพของพี่แบมตอนนี้ แค่ลุกจากเตียงยังลำบากเลยมั้ง
“ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ...” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเซ็ง ๆ ก่อนจะมองหน้าพี่แบม พี่แบมยิ้มให้ฉันก่อนจะรีบพยักหน้าให้ ฉันถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องพี่แบมไป ส่วนรายละเอียดพี่แบมจะบอกฉันพรุ่งนี้
เอาหน่า แค่กินข้าว แกทำได้อยู่แล้วเพลง T^T
- ผู้เขียน
