ตอนที่ 2 ผู้ชายคนนั้น...
2407 คำ
วันงาน...
ฉันนั่งหน้าตึงอยู่บนเตียง สายตาก็จับจ้องไปที่เพื่อนสามตัวที่ตอนนี้มันนั่งเรียงกันหน้าสลอนอยู่ปลายเตียงฉัน พวกมันมาปลุกฉันตั้งแต่ 7 โมงแล้ว เมื่อคืนกว่าฉันเลิกงานก็เกือบตี1 แล้วกว่าฉันจะถึงห้องอีก ฉันพึ่งได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมงเอง อุตส่าห์ปิดเทอมอยู่แท้ ๆ T^T
“อย่ามองพวกกูด้วยสายตาอาฆาตแบบนั้นจิ” นาราพูดพร้อมกับใช้นิ้วจิ้มมาที่ขาฉันเบา ๆ พร้อมกับทำหน้าตาน่ารักใส่ฉัน แต่ฉันไม่น่ารักด้วยเลย
“อินาคนเดียวเลยนะมึง พวกกูก็โดนมันบุกห้องตั้งแต่เช้าเหมือนกัน T^T” อีฟพูดพร้อมชี้ไปที่นารา
“กูก็ด้วยนะมึง โกรธมันคนเดียวพอนะ” ซอลพูดเสริม
“โห้!! อิพวกนี้ รักกูจังนะ ทีเมื่อคืนอะเห็นด้วยเอาด้วยกันใหญ่ อิห่าา ” นาราหันไปด่าสองคนนั้นก่อนจะหันหน้ากลับมาหาฉัน
“กูจะชวนมึงไปดูชุดแล้วก็แต่งหน้าทำผมไปงานวันเกิดเฮียกูอ่ะ...เขาจะเลี้ยงฉลองที่ได้เปิดคลินิกใหม่ด้วย”
“กู ไม่ ไป กู จะ นอนนนน” ฉันพูดเน้นทีละคำก่อนจะล้มตัวลงนอนพร้อมกับดึงผ้ามาคลุมโปง
“ไม่เอาสิอิเพลงงง ไปกับพวกกูเถอะนะ กูอยากให้มึงสวยๆ อ่าาา...นะๆๆๆๆๆ” นาราเข้ามาดึงผ้าห่มฉันเพื่อจะเปิดออกแต่ฉันกำไว้แน่น
“ไม่เอาาา นี่มันเวลานอนของกูนะ กูไม่ไปปปปป”
“ไม่ได้อิเพลง มึงจะมาเป็นแบบนี้ไม่ได้ กูไม่ยอมมมม” อีฟพูดก่อนจะลุกขึ้นมาตะครุบผ้าฉันแล้วออกแรงดึงแค่ทีเดียว เล่นเอาผ้าห่มติดมือมันไปทันที
“ดีมากอ้วน ทีนี้ก็จับมันไปอาบน้ำเร็ว!”ซอลพูดพร้อมกับหันไปแปะมือกับอีฟ ก่อนจะหันมามองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์กัน
“ฮืออออ ไม่เอาาาา กูจะนอนนนนน” และเสียงร้องของฉันไม่เป็นผลเพราะพวกแม่งลากฉันลงจากเตียงแล้วไปเข้าห้องน้ำทันที
ฮืออออ หมดกันวันหยุดของฉ้านนนนนน T^T
ห้างXX
“อิเพลง ปวดขี้หรอดูทำหน้าเข้า...” ฉันหันขวับไปมองซอลที่มันหันมาแซะฉัน...จะให้อารมณ์ดีได้ยังไงในเมื่อฉันทั้งง่วงทั้งเซ็ง
“มึงๆ ชุดร้านนี้” นาราหันมาพูดก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือฉันแล้วดึงเข้าร้านทันที
พอเข้ามาในร้าน เพื่อนๆ ก็บรรเลงเลือกชุดตามที่ตัวเองต้องการ ฉันมองเพื่อนที่เดินหาชุดกันยกใหญ่ ก่อนที่ตัวเองจะเลี่ยงเดินไปดูชุดอีกมุมหนึ่งของร้าน...ฉันไล่นิ้วไปตามไม้แขวนที่แขวนชุดไว้เต็มราว ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับชุดเดรสสีชมพูอ่อน ดีเทลมันคือโชว์ไหล่นิด ๆ
ฉันหยิบออกมาดู ก่อนจะลองทาบกับตัวเองแล้วส่องกระจกข้างๆ ฉันชอบชุดแบบนี้ ไม่โชว์เกินไปแล้วก็ไม่เรียบเกินไป แต่พอหยิบป้ายราคาขึ้นมาดู ฉันขอเก็บเข้าที่แล้วกัน...
ฉันไม่ซีเรียสเรื่องชุดที่จะใส่ไปงานวันเกิดหรอก...อันที่จริงฉันใส่ชุดเดิม ๆ ที่มีก็ได้ ฉันเดินเลี่ยงไปนั่งรอเพื่อนที่โซฟาตัวยาวของทางร้าน ก่อนจะหยิบหนังสือแฟชั่นขึ้นมาอ่าน...เปิดอ่านไปเรื่อย รู้ตัวอีกทีฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้ จนเพื่อนมาสะกิดเรียก
“เพลง อิเพลงตื่นเร็ว...”
“อิเพลง ตื่นนี่มันไม่ใช่ที่นอนนะเว้ยยย” ฉันสะดุ้งตัวตื่นทันทีหลังจากที่เพื่อนมาเขย่าแขนฉัน ฉันขยี้ตาตัวเอง ก่อนจะค่อยๆ ลืมตามองเพื่อน
“เสร็จกันแล้วหรอ…” ฉันถามก่อนจะจัดผมตัวเองแล้วลุกขึ้น
“ทำทุกที่เหมือนที่นอนจริง ๆ ค่ะมึง…อ่ะนี่ของมึง พวกกูซื้อให้…” นาราพูดก่อนจะยืนถุงให้ฉัน
“อะไรอ่ะ…”
“ก็ชุดมึงไง พวกกูซื้อให้…”ซอลพูดพร้อมกลับทำหน้าพยักพเยิดไปที่ถุงเสื้อผ้า
“เอาไปปป…” นาราพูดก่อนจะยัดใส่มือฉัน...ฉันก้มมองดูเสื้อในถุงก่อนจะเห็นว่ามันเป็นชุดที่ฉันดูไว้ในตอนแรก
“มึงซื้อให้กูทำไมชุดที่ห้องกูก็มีแล้ว…” ฉันพูดก่อนจะมองหน้าเพื่อนทั้งสามคน
“โอ๊ยยย ชุดที่ห้องมึงสวยมากมั้ง ใส่ ๆ ไปเถอะ พวกกูซื้อให้ ถ้าเกรงใจก็ช่วยใส่ให้มันคุ้มๆ นะคะ” คราวนี้เป็นอีฟพูดก่อนจะเข้ามาล็อคคอฉัน ฉันรีบตีแขนมันเพื่อให้มันปล่อย คือแขนมันใหญ่อ่ะ ล็อคคอฉันทีคือเกือบตาย
“ไปค่ะ ร้านต่อไปปปป…” ฉันหันไปมองนาราที่มันพูดแล้วเดินนำพวกฉันไป ส่วนเพื่อนอีกสองคนก็ล็อคแขนฉันคนละข้างก่อนจะรั้งให้ฉันเดินไปพร้อมกับพวกมัน
เอาเข้าไป…เหมือนฉันเป็นตุ๊กตาที่ให้พวกนางจับแต่งกันตามใจชอบ จะโกรธก็โกรธไม่ลงเพราะรู้ว่าเพื่อนมันหวังดีกับฉัน T^T
NOSS CLUB
หลังจากที่เข้าร้านนั้นออกร้านนี้จนสมดั่งใจที่เพื่อนต้องการแล้ว พวกนางก็รีบตรงดิ่งมาที่ร้านที่จัดงานวันเกิดพี่ไนท์ทันที แต่กว่าจะมาถึงร้านก็เกือบ 2 ทุ่ม มันเป็นช่วงเวลาที่รถเยอะมาก แล้วคือเพื่อนฉันกว่ามันจะทำอะไรกันเสร็จ กว่าจะเลือกนู่นนี่นั่น ก็สมควรจะมาเจอรถติดแบบนี้แล้วนั่นแหละ สมน้ำหน้ามันนน…
นาราขับรถมาจอดที่หน้าร้านก่อนจะส่งกุญแจรถให้พนักงานเอารถไปเก็บ ส่วนพวกฉันก็ยืนเรียงกันเป็นไม้กระดานเลย
“อิเพลง ทำหน้าดี ๆ เดี๋ยวพี่ชายกูเห็นเขาจะหาว่าบังคับมึงมา… ”นาราหันมาดึงแก้มฉันให้ฉีกยิ้ม ฉันต้องรีบจับมือมันออกเพราะมันบีบแรง
“จะให้กูหัวเราะแบบคนบ้าไง กูง่วงเนี้ย T^T”
“โอ๊ยย อินี่ใจคอมึงจะง่วงทั้งวันเลยไง ไปร้านไหนก็หลับ… ” ฉันหันไปมองอีฟตาละห้อย ที่มันบ่นฉันมา 1 ชุด ฉันไม่เถียง เพราะฉันไปร้านไหนถ้ามีโซฟาฉันหลับหมดเลย
“ไปๆๆ เข้าร้าน ๆ เถียงกันเป็นเด็กอายคนเขา…” ซอลพูดก่อนจะดันพวกฉันให้เดินเข้าร้านไป
หลังจากที่เข้ามาในร้านแล้ว นาราก็เดินนำพวกฉันไปยังห้องที่จัดงานวันเกิดพี่ไนท์ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปภายในห้อง
“อะ...นั่นไงมากันแล้ว...” พอพวกฉันก้าวเข้าไปในห้อง พี่ไนท์ก็พูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินมาหาพวกฉัน
“พวกมึงนี่น้องสาวกู นาราแฟนไอ้ดาวเหนือมัน แล้วนี่ก็เพื่อนน้องกู นี่เพลง ซอล อีฟ” พี่ไนท์หันไปแนะนำฉันกับเพื่อน ๆ แล้วก็แนะนำเพื่อนพี่เขาให้พวกฉันรู้จัก แต่บางคนพวกฉันก็รู้จักกันบ้างแล้ว...ฉันไล่มองไปเรื่อย ๆ จนสายตาฉันไปสะดุดเข้ากับใบหน้าคมที่กำลังจ้องมองมาที่ฉัน
ผู้ชายคนนั้น...
ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ....เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างในโลกของฉันหยุดหมุนก่อนที่ตัวจะค่อย ๆ เริ่มชาขึ้นมาเรื่อย ๆ ...
ฉันมองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พี่ดาวเหนือด้วยความรู้สึกมากมาย สมองมันนิ่งอึ้งไปหมด ผู้ชายคนนั้น คนที่มอบฝันร้ายให้ฉันในวันเกิดเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ผู้ชายที่เป็นคนที่ทำร้ายศักดิ์ศรีของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี...
ผู้ชายในวันนั้น เขากลับมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าฉันอีก ครั้งในวันนี้..ทั้งเขาและฉันเราต่างหยุดนิ่งสบตากัน สายตาเย็นชา คู่นั้นมองที่ฉันอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร...
ต่างกับฉันที่มือมันเริ่มสั่นไปหมด...
“มึง พี่ชายมึงรู้จักกับพวกพี่ราชันย์ด้วยอ่อ” ซอลกระซิบถามนารา
“กูก็พึ่งรู้เนี้ย...” นาราหันมาตอบเบา ๆ
“มึงเป็นอะไรอ่ะ...” อีฟที่เห็นว่าจู่ ๆ ฉันก็นิ่งไป มันเอื้อมมือมาจับ แขนฉันแล้วเขย่าถามเบา ๆ
“ปะ เปล่ามึง...” ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะหลบตาคมคู่นั้น
“ไปนั่งกันเถอะ...” นาราพูดก่อนจะรีบพาพวกฉันไปนั่งที่โต๊ะ และ เหมือนโชคไม่เคยเข้าข้างฉันเลย...ฉันต้องนั่งตรงข้ามกับเขา
“นี่นา พึ่งรู้นะเนี้ยว่าเฮียเป็นเพื่อนกับพวกพี่ราชันย์ด้วยอ่ะ” นารา เปิดประเด็นถามพร้อมกับหันไปมองหน้าพี่ไนท์ด้วยความสงสัย
“อะไรยัยหมวย เฮียจะมีเพื่อนต่างรุ่นบ้างไม่ได้ไง”
“ก็ได้ แต่ไม่เห็นเคยบอกนาเลยอ่ะ พี่เหนือก็เหมือนกัน...นี่ถ้านารู้ว่าเฮียเป็นเพื่อนกับพวกพี่ราชันย์นะ นาให้เป็นพ่อสื่อให้แล้ว...”
ป็อก !!
“โอ๊ย! พี่เหนือ นาเจ็บนะ...”
“ไม่แรด ผัวนั่งอยู่นี่...” พี่ดาวเหนือพูดขึ้นมานิ่ง ๆ แต่สีหน้าพี่เขาดูก็รู้ว่าไม่ค่อยปลื้มที่นาพูดแบบนั้น...เอาจริงพี่ดาวเหนือเป็นผู้ชายนิ่ง ๆ นะ แต่บทจะหวงนาก็หวงมากเลย
“ น้อย ๆ หน่อย น้องกู ๆ” พี่ไนท์พูดก่อนจะชี้ไปที่พี่ดาวเหนือ
“โลกโคตรกลมอ่ะ พี่ไม่คิดนะว่าจะได้มาเจอน้องเพลงอีกอ่ะ เป็นไงบ้าง สบายดีมั้ยครับ...” ฉันเงยหน้ามองพี่เจ้าขุนด้วยความตกใจที่จู่ ๆ พี่เขาก็ทักทายฉันขึ้นมาแบบนั้น...อะไรกันฉันนึกว่าพี่เขาจะทำเป็นจำฉันไม่ได้ซะอีก
“สะ สบายดีค่ะ” ฉันตอบไป เพื่อน ๆ ต่างมองฉันเป็นตาเดียวกัน...มันคงสงสัยว่าฉันรู้จักพวกพี่ ๆ เขาเป็นการส่วนตัวได้ยังไง ในเมื่อพวกฉันไม่เคยได้คุยกับพวกพี่ ๆ เขาเลย
เรียกง่าย ๆ ว่าพวกฉันรู้จักพี่เขา แต่เขาไม่รู้จักพวกฉัน
“เดี๋ยว ๆ ทำไมพวกพี่รู้จักเพลงด้วยอะ...ยังไงอิเพลง...ทำไมพวกกูไม่รู้อ่า...”
“เออ มึงไปรู้จักกับน้องเพลงได้ไงวะ” พี่ไนท์ถามด้วยความประหลาดใจ
“เรื่องมันยาว พี่จะให้ผมเล่าไหมล่ะ...” พี่ราชันย์พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ในมือเขาก็ถือแก้วเหล้าพร้อมกับปรายตามามองฉันช้า ๆ
“ก็รู้จักกันผ่านเพื่อนไรงี้แหละ ไอ้ห่าคิงส์ก็พูดให้มันเหมือนมีอะไร ไปได้....” พี่เจ้าขุนพูดก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดก
“แล้วนี่ไอ้ธันหายไปไหนวะ ไม่เจอหน้าเจอตาเลย...” พี่ไนท์ถาม
“เออ ไม่เจอเลยว่ะ ตั้งแต่วันที่เบลล์โดนรถชนก็ไม่เจอมันเลยอ่ะ” พี่นำทัพพูดพร้อมกับหันไปมองหน้าพวกพี่ราชันย์
“ช่วงนี้มันทำแต่งานว่ะพี่ กว่าจะมีสภาพเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้ หนักเหมือนกันอ่ะพี่...” พี่เจ้าขุนตอบ
“กูว่าอาการพอกัน ไอ้นำทัพพอรู้ว่าน้องเบลล์คบกับไอ้ธัน ไอ้ห่านั่นก็กินเหล้าแทนน้ำเปล่าแทบทุกวันอะตอนนั้น” พี่ดาวเหนือพูดแหย่พี่นำทัพ พี่นำทัพได้แต่มองนิ่ง ๆ พร้อมกับชูนิ้วกลางให้พี่ดาวเหนือ
“พี่เบลล์ ใช่พี่เบลล์ที่เคยเป็นข่าวดังๆ ในมหาลัยป่ะคะ?” ฉันหลับตาก้มหน้าก่อนจะใช้มือบีบขมับตัวเองเบา ๆ ฮือออ อิซอลมึงจะมาอยากรู้อะไรตอนนี้วะ...
“ข่าวที่ปลอมขึ้นมาอะใช่...” พี่ราชันย์พูดเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยอารมณ์นิด ๆ
“ข่าวปลอมอ่อพี่ แต่เหมือนตอนนั้นคนเชื่อกันเยอะอยู่นะ” นาราพูดเสริม
“เรื่องมันเกิดจากผู้หญิงเลว ๆ คนนึงแค่นั้นแหละ...” ฉันกุมมือตัวเองแน่นเมื่อได้ยินคำพูดร้าย ๆ ออกมาจากปากคนตรงข้ามฉัน
“ยังไงว่ะคิงส์...” พี่ไนท์ถามอย่างสนใจ
“ไม่มีไรหรอกพี่ ก็แค่ผู้หญิงเลว ๆ คนนึงที่เห็นแก่เงิน ตัวเองไม่มีปัญญาทำเรื่องดี ๆ เลยต้องหาวิธีชั่ว ๆ ทำร้ายคนอื่นเขา เพื่อให้ได้เงินมา...”
“เชี่ยแม่ง...โคตรเกลียดเลยว่ะ ผู้หญิงแบบนี้...” ฉันตัวชาวาบทันที ที่ได้ยินคำพูดนั้นหลุดมาจากปากพี่ไนท์
“เอ่อ...เปลี่ยนเรื่องเหอะว่ะ เปลี่ยนเรื่อง ๆ” พี่เจ้าขุนพูดพร้อมกับโบกไม้โบกให้เปลี่ยนเรื่องคุย
บรรยากาศภายในโต๊ะตอนนี้มันก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ และคนที่ทำให้บรรยากาศมันดีได้ขนาดนี้ก็คือพี่เจ้าขุน พี่เขาคอยพูดเพื่อสร้างสีสันตลอด
ฉันคงหัวเราะได้เต็มที่ หากไม่มีสายตาจากผู้ชายคนนั้นมองอยู่ตลอด
“เป็นอะไรหรือเปล่า...” ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าไปมองเจ้าของเสียงทุ้มที่ก้มลงมากระซิบที่ข้างหูฉัน
“เปล่าค่ะ...ไม่ได้เป็นอะไร.” ฉันตอบพี่ไนท์ไปพร้อมกับยิ้มให้พี่เขา
“เห็นนั่งเงียบๆ นึกว่ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ...” พี่ไนท์พูดพร้อมกับเกลี่ยปอยผมข้าง ๆ แก้มฉันไปทัดหูให้...เล่นทำเอาฉันไปไม่เป็นเลย
“โห้ยยย เฮียเนียนนะ แอบถึงเนื้อถึงตัวเพื่อนนาอะ”
“ไม่ได้แอบ แต่ทำให้เห็นเลยต่างหาก....” พี่ไนท์พูดก่อนจะเลื่อนมือมากอดคอฉันไว้
“พี่ไนท์ ทำแบบนี้มาก ๆ ระวังเพื่อนซอลคิดไปไกลนะ”
“ก็อยากให้คิดอยู่...” พี่ไนท์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะหันมามองหน้าฉัน
“O_O...” ฉันรู้สึกร้อนที่แก้มทั้งสองข้างของตัวเองขึ้นมาทันทีหลังจากที่ได้ยินพี่เขาพูดไปแบบนั้น...พี่ไนท์เองก็เอาแต่หันมาแหย่ฉันไม่เลิก...
- ผู้เขียน
