“นี่ขนาดไม่ชี้นำนะปุ้ม วิเคราะห์มาเป็นฉากเชียว พูดจนเราระแวงเลยเนี่ย”
กินอาหารจนเรียบร้อยล่วงเข้าบ่ายมาหน่อย เห็นสมควรที่จะกลับ ศศิธิดาจึงบอกลาเพื่อน แล้วตรงดิ่งกลับบ้าน กลิ่นอาหารแสนยั่วเย้าลอยตามลมมาแตะจมูก หญิงสาวเดินตามกลิ่นเข้ามากอดเอวคนที่ยืนหน้าอยู่หน้าเตาตอนนี้ ทั้งที่เพิ่งกินมาแต่อาหารตรงหน้าก็ดูยั่วยวนน่าลองลิ้มชิมรสดูสักคำเหมือนกัน ออดอ้อนเสียงหวาน
“แม่จ๋าทำแกงมะตาดหรือจ้ะ น่ากี๊นน่ากิน”
“กลับมาไวจริง แม่นึกว่าเราจะกลับมาค่ำๆเสียอีก”
“อู้ย...กลับทำไมมืดๆค่ำๆ ผู้ใหญ่เขาเป็นห่วง” แกล้งเอาคำท่านมาพูดเล่น จนแม่จ๋าค้อนควักเข้าให้ แล้วถามเมื่อไม่เห็นบางคนในบ้าน “แม่...คุณด๊อกเตอร์ไปไหนแล้ว”
หญิงสูงวัยที่มีศักดิ์เป็นยายเหลือบสายตาเหล่มองคนถาม จนเจ้าตัวร้อนรนแก้ไขความคิดของแม่จ๋าทันที
“อินถามเฉยๆนึกว่าเขากลับบ้านกลับช่องไปแล้ว”
“แม่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยสักคำ” โดนคนแก่สวนคืน สะอึกไป
