ดวงใจผลิรัก

พื้นที่กว่าพันไร่กลางที่ราบใกล้แหล่งน้ำและภูเขาแห่งนี้ เต็มไปด้วยรถแบ็คโฮขุดดินและอีกสารพัดรถขนาดใหญ่กำลังเคลื่อนย้ายตัวเข้าออกสลับคันไปมา ก่อเกิดฝุ่นฟุ้งกระจายจากผืนดินทั่วบริเวณคละคลุ้งจนแทบมองไม่เห็นหน้าค่าตัวว่าใครเป็นใครบ้าง ชายวัยกลางคนใบหน้าขาวจัด สวมแว่นกันแดดสีเข้มปิดบังหน้าตามากกว่าครึ่ง แต่กระนั้นบริวารโดยรอบพื้นที่ต่างรู้ดีว่าภายใต้แว่นอำพรางนั้นทรงอำนาจมากเพียงใด “อีกนานไหมถึงจะเรียบร้อย” ชายทรงอำนาจคนนั้นเอื้อนเอ่ยวาจาถามคนสนิทที่ยืนรายงานทุกสิ่งอย่างอยู่ข้างกาย “ไม่นานครับนาย อีกไม่เกินสามเดือนแน่นอนครับ” คนสนิทส่งเอกสารในซองให้ผู้เป็นนายเรียบร้อยแล้ว ชายคนนั้นยังคงยืนกอดอกมองไปรอบๆอย่างใช้ความคิด พื้นที่ตรงหน้านี้กำลังแปรเปลี่ยนเป็นโครงการใหญ่ในไม่ช้า เขาลงทุนกับมันไม่น้อย นอกจากเม็ดเงิน เรี่ยวแรงที่มีก็ทุ่มมันลงมากับที่นี่เกือบหมดอีกด้วย ไม่มีทางที่เขาจะให้มันพลาด เสียเปล่าไปโดยเด็ดขาด คุณธีระกับภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ชื่อจันทร์กำลังบ่นเรื่องที่ข้างๆ กั้นรั้วสูงมากกว่าสองเมตร ไหนจะยังมีรถขนาดใหญ่ขับเข้าออกอยู่ตลอดเวลานั่นอีก ท่าทางลึกลับดูแล้วน่าสงสัยไม่น้อย “ไอ้แปมันว่า...เมื่อวาน น้ำที่ท้ายสวนเขียวเลยเชียวตา” นางจันทร์บ่นขึ้นขณะหยิบปาท่องโก๋เข้าปาก ก่อนยกแก้วเซรามิคสีครีมที่บรรจุกาแฟขึ้นจิบตาม ขณะเดียวกันก็ปรากฏร่างหญิงสาวในชุดนักศึกษาเดินออกมา พร้อมทั้งพยายามยัดชายเสื้อเข้ากระโปรง เดินมาหยิบขนมปังบนโต๊ะกิน ท่วงท่าไม่ได้นุ่มนวลเท่าหน้าตาที่สวยหวานของเจ้าตัวเท่าใดนัก ก่อนสวมเสื้อคลุมทับอีกที เดินเข้าไปกอดเอวนางจันทร์ หญิงสูงวัยที่เธอเรียกจนติดปากว่า ‘แม่จ๋า’ ถามขึ้น “ทำไมมันถึงได้เขียวล่ะจ๊ะ” “ก็ไอ้คนพวกไหนกัน มากว้านซื้อที่แถบนี้ไปจนเกือบหมด คิดจะทำอะไรของมันกันนะ แล้วหนูไม่กินข้าวก่อนล่ะลูก แม่จ๋าทำข้าวผัดไข่ไว้รอท่าตั้งเยอะแน่ะ” “อยากกินที่ซู้ด แต่อินกลัวไม่ทันรถจ้ะ อ้อ...” หญิงสาวอ้อนประจบประแจง ก่อนนึกขึ้นได้อีกเรื่อง “อินไปค้างที่หอนะแม่” “มีอะไร ไหนว่าจบแล้วไงลูก ทำไมยังต้องไปนอนค้างอ้างแรมที่หออยู่อีก” “อินไปเดินเรื่องเอกสารจบน่ะจ้ะ แล้วก็ว่าจะอยู่ฉลองกับเพื่อนๆหน่อย นะแม่นะ...ได้ไหม” ท้ายประโยคส่งสายตาอ้อนๆอย่างที่เคยทำแล้วได้ผล นางจันทร์หน้าไม่ยอมมองให้ใจอ่าน บ่นต่อเสียเลย “เฮ้อ! เป็นสาวเป็นแส้นะเราน่ะ อย่าให้มันเกินงามนัก เพราะพ่อแท้เชียวหัดลูกเต้าให้กินเหล้าเมายาแต่เล็กแต่น้อย” ชายสูงวัยที่มีศักดิ์เป็นตาของหญิงสาวเลยพลายโดนหางเลขไปด้วย วางช้อนก่อนแก้ต่างให้ตนเอง “อ้าว อ้าว ก็อยากให้รู้ว่าเหล้ามันเป็นยังไง...ใช่ไหมเจ้าอิน” ท้ายๆนั่นหันไปหาพวกพรรค ขยิบตาส่งให้เป็นอันรู้กัน หญิงสาวขานรับเสียงใสแจ๋วทันที “จ้ะพ่อจ๋า ถ้างั้นอินไปนะ” “เดี๋ยวก่อน” นางจันทร์เบรคไว้ทัน เจ้าตัวมุ่ยหน้าก่อนเอ่ยปากโดยที่ไม่ต้องให้ผู้ใหญ่ท้วง “ก็ได้ ก็ได้...อินสัญญาว่าจะไม่เมาแบบคราวนั้นจ้ะแม่” “ดีมากที่รีบสัญญา แม่มีเรื่องจะบอกเราอีกอย่าง คืนวันเสาร์กลับมานอนบ้านด้วยนะ เพราะเช้าวันอาทิตย์แม่มีธุระให้เราทำ” “โธ่ แม่จ๋า ธุระอะไรแต่เช้าขนาดนั้น...เพราะตอนกลางคืนน่ะ คงเมาปลิ้นแน่ๆ” ศศิธิดาเกือบหลุดปากออกไปแล้วท้ายประโยคนั่น แต่ไม่ได้พูดออกไปไม่อย่างนั้นได้ถูกแม่จ๋าดีดหน้าผากจนแดงแน่ แล้วฉุกคิดได้ว่านี่อาจเป็นกุศโลบายของผู้ที่ขึ้นชื่อว่า ‘แม่จ๋า’ ก็เป็นได้ ที่อยากให้เธอกลับบ้านไวๆ “หรือจะงดไม่ไปฉลองกับเพื่อนดี เลือกเอานะแม่อิน” แม่จ๋าของเธอเสนอทางเลือก หน้าตาของท่านบ่งบอกว่าไม่ได้ล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย “แม่น่ะ ก็ได้จ้ะ ก็ได้ งั้นอินไปก่อนนะ เดี๋ยวจะสาย” โบกมือก่อนเดินลงบ้านไป โดยมีสายตาสองคู่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและเอ็นดูดุจดวงใจมองตามจนลับสายตา กระบะเขียวตองอ่อนคู่ยากพังอีกแล้ว เพราะเห็นฝากระโปรงเปิดทิ้งเอาไว้ตรงโรงจอด คนเก่าคนแก่ของบ้านอย่างตาล้วนกำลังก้มๆเงยๆที่ห้องเครื่อง ไม่ต้องเดินไปถามให้เสียเวลาก็รู้ว่ามันไม่สามารถใช้งานได้ในตอนนี้ จึงปรี่ไปหาสองล้อที่จอดว่างอยู่ด้านข้างนั่น ตัดสินใจใช้เจ้านี่แทนเพื่อนยากคันเดิม เดี๋ยวพ่อจ๋าคงให้คนงานไปตามเอารถกลับมาเอง บิดขันเร่งออกมาได้ครู่ ก็รู้ได้ถึงความหนาวเหน็บจากสายลมที่พัดมาประทะใบหน้าและลำแขนจนถึงปลายนิ้วทั้งสิบที่กำอยู่รอบแฮนด์รถ แต่มันไม่คณาความรู้สึกคนอย่างศศิธิดาได้เลย เพราะใจของเธอมันด้านจนชามากกว่านั้น กระจกมองข้างที่เจ้าตัวเหลือบตาแลเป็นรอบที่สิบแล้วเห็นจะได้ ปรากฏภาพรถยุโรปขับตามมาในระยะไม่ห่างมากนัก จะแซงก็ไม่แซงไปเสียที พานให้เกิดความรู้สึกหงุดหงิดเหลือทน หญิงสาวชะลอความเร็วรถลง เพื่อให้รถคันใหญ่ที่อยู่ด้านหลังแซงหน้าไปก่อน แต่จนแล้วจนรอด รถคันดังกล่าวก็ยังไม่ยอมไปไหน แต่แล้วจังหวะนั้นเอง มีรถกระบะอีกคันขับสวนเลนมา ทำให้รถยุโรปทางด้านหลังที่จู่ๆก็ขึ้นแซงหน้าเบียดเข้ามาที่รถของเธอจนทำให้หญิงสาวไถลตกถนนไปในที่สุด เสียงหวานโวยตามมาก่อนเสียงไถลของรถ ดีที่ยังบังคับรถไว้ได้ทัน แล้วเหยียดขาลงแตะพื้นประคองไม่ให้ล้ม สองมือเกร็งล็อกหน้ารถไม่ให้ตกไปในคูน้ำข้างหน้าได้อย่างฉิวเฉียด ไม่วายมองตามรถยุโรปคันดังกล่าวที่ขับเลยไป ไม่แม้แต่จะจอดดูเธอสักนิด