21

1144 คำ

สองคนกับสองตัวสู้กันไปมา สองหนุ่มสาวก็ถอยร่นมายังที่ของตนเอง เมื่อเห็นว่าด้านหลังก็จะเข้าเขตของตัวแล้ว ปราชญ์ร้องบอกอีกหน “คุณอินรีบวิ่งเข้าไปก่อนครับ ทางนี้ผมจะจัดการพวกมันเอง” “คุณอย่าฆ่ามันนะ คุณด๊อกเตอร์” นาทีน่าสิ่วน่าขวานแบบนี้ แม่คุณยังมีอารมณ์รักสัตว์อยู่อีก ปราชญ์ปราดเหงื่อเหนือคิ้วที่ทำท่าจะไหลย้อยเข้าตา พยักหน้าบอกเธออีกครั้ง “รีบไปเสียทีเถอะครับ” พอพ้นขอบรั้วเข้ามาในที่ของตนเอง ศศิธิดาหน้าเหลอ บอกไม่ถูกว่าตอนนี้ตื่นเต้นตกใจแค่ไหน เธอชะเง้อคอมอง เมื่อเห็นว่านานหลายนาทีแล้ว แต่เขาไม่ตามมาเสียทีก็ชักลนลาน ทำท่าจะเดินข้ามถิ่นมาดูอีกรอบ เดินมาถึงตรงเขตแดน ก็พอดีกับที่ปราชญ์กลับมาในสภาพเสื้อผ้าขาดวิ่น แขนขวามีเลือดไหลซึมเปรอะเปื้อนจนน่าหวาดเสียว เห็นแล้วอยากจะเป็นลม แต่พยายามฝืนถามเสียงสั่นๆ “คุ...คุณ คุณด๊อกเตอร์เป็นยังไงบ้างคะ” ปราชญ์ดันให้เธอกลับไปยังที่ที่ของตนเอง บอกด้วย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม