17.ห่วง
1001 คำ
@คอนโดปารดี
เกียรติพงษ์หลังจากมาส่งเพื่อนและกลับไปเอาเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวมาให้พื่อนแล้วกลับไปแต่เขาไม่ได้กลับไปเปล่า เขาได้ส่งส่งคลิปวีดีโอที่คุณพัฒนาพูดถึงเพื่อนของเขาไว้ในแอพพลิเคชั่นนั้นด้วยเพียงแต่เพื่อนขี้ใจน้อยยังไม่ได้อ่าน
เช้าวันใหม่
พิทยาตื่นตั้งแต่เช้าเวลาประมาณตีห้า เขาเปิดโทรศัพท์ที่เสียบชาร์จไว้พบข้อความใหม่จากเพื่อนรักจึงเข้าไปเปิดอ่านดู แล้วออกมาเตรียมอาหารให้คนตัวเล็ก ซึ่งเป็นเวลาที่ดวงใจออกจากห้องมาพอดี...
"เอ้า คุณพิท ตื่นแต่เช้าจัง นั่นทำอะไรคะ"
"ทำข้าวต้มกุ้งไว้ให้ครับ วันนี้ผมต้องเข้าบริษัท ต้องกลับไปเอาเอกสารในห้องทำงานที่บ้านเสียหน่อยน่ะครับ"
"เหรอคะ อยู่ทานข้าวกับยัยปริมก่อนซิคะ"
"ครับ เดี๋ยวไปส่งคุณหมอก่อน แล้วผมค่อยเข้าบ้านครับ"
↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓
เหตุการณ์ก่อนนี้
→เมื่อวานหลังจากเพื่อนรักเอาเสื้อผ้ามาให้
๐ตอนเข้าไปเอาเสื้อผ้า เจอคุณพ่อด้วย แต่ไม่ยักกะเจอคุณแม่นะคงอยู่ส่วนอื่นของบ้านมั๊ง ดูท่านเหงา ๆ หน้าตาคร่ำเคร่งเลยแหละ อะนี่เสื้อผ้า ฉันไปก่อนนะ ว่าจะเข้าบ้านไปเล่นกับหลานซ๊ะหน่อยคิดถึงคุณพงษ์ศักดิ์กับคุณนายกานดาขึ้นมาตะหงิด ๆ สงสัยบ่นหาล๊ะ พี่กันก็ไม่เป็นอันทำงาน แว๊บมาหาลูกเรื่อยเลย นี่ไงฉันถึงต้องเหาะจากภูเก็ตมาประทับทรงอยู่ที่บ้านสักระยะ ใบสั่งพ่อนายกับแม่นายกุนี่แหละ ไม่ทำก็ไม่ได้กุมีพ่อมีแม่อยู่คนเดียวซ๊ะด้วย ไปนะ"
"เออ ขอบใจมากเพื่อน"๐
เช้านี้ 05.00 น. เห็นข้อความใหม่ในแอพพลิเคชั่นที่ใช้งานประจำจึงเข้าไปเปิดดู
เกียรติพงษ์: ข้อความ อ่ะดูซ๊ะ อย่างอนจนเกินงาม (อ่านแล้ว)
เกียรติพงษ์: คลิปวีดีโอ
๐คุณพ่อครับ"
"อืม...พ่อไม่เป็นไร เค้าอยากนอนกับคนของใจเค้าก็ให้เค้านอนที่นั่นไปเถอะ..ห่วงก็แต่ชื่อเสียงของหลานสาวฉั๊นนะซิ พรุ่งนี้ก็เป็นวันทำงานล๊ะ บอกมันด้วย ถ้าจะงอนก็งอนไปแต่อย่าให้เสียงานล่ะ แล้วตาหายบวมมั่งยัง ยังปวดหัวอยู่มั๊ย ฝากดูมันหน่อยละกันนะลูก ไอ้นี่มันไม่เปลี่ยนสักที ตั้งแต่เล็กจนโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงอยู่แล้ว" ๐ (อ่านแล้ว)
@โต๊ะกินข้าว@คอนโดปารดี
"อื้อหือ ข้าวต้มกุ้งอร่อยมากค่ะ" ปารดีเอ่ยชม
"หึหึ อร่อยก็กินไปเยอะ ๆ กว่าจะตรวจคนไข้เสร็จก็หายหมดแล้ว" คนพี่พูดยิ้ม ๆ
"ค่ะ จะกินให้พุงกางเลย" คนน้องตอบอย่างน่ารัก
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จคนตัวโตได้ไปส่งคนตัวเล็กที่โรงพยาบาลก่อนแล้วค่อยกลับบ้านไปเอาของบางอย่างแล้วค่อยไปทำงาน
@บนรถ
พิทยาขับอย่างระมัดระวังเป็นปารดีที่พูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบเสียเอง
"เอ่อ พี่พิทคะ ทะเลาะกับคุณตาเหรอคะ มีอะไรไม่สบายใจเล่าให้หนูฟังได้นะคะ"
"ไม่มีอะไรหรอก สบายใจเถอะ นี่พี่ก็กำลังจะกลับบ้าน แล้วจะเข้าบริษัท" คนพี่ตอบตามตรง
"อ้อ ค่ะ"
"ขอบใจเรามากนะที่ช่วยพาพี่ไปโรง'บาลน่ะ"
"พี่เกียรติเพื่อนพี่ต่างหากค่ะที่พาไป เพราะหนูขับรถไม่เป็น"
"เราขับรถไม่เป็นเหรอ ไม่หัดล่ะ?"
"คือไม่มีรถน่ะค่ะ แล้วก็คอนโดอยู่ใกล้โรง'บาลแค่นี้เอง เดินไปก็ยังได้" คนตัวเล็กอธิบาย
"แต่ถ้าเลิกมืดค่ำก็อันตรายที่จะเดินหรือเรียกแท็กซี่นะ เอางี้เอารถที่บ้านพี่ไปใช้ หรือไม่ถนัดเดี๋ยวพี่ออกให้เราใหม่ดีมั๊ย"
"ไม่ดีค่ะ ปริมเกรงใจ ไม่ใช่คันละบาทเสียหน่อย ไม่เอาไม่ดีค่ะ"
"ไม่เห็นเป็นไรก็ซื้อให้หลานสาวคุณตาคุณยายไง" 《อันที่จริงอยากพูดว่าซื้อให้ว่าที่ภรรยามากกว่านะ》พิทยาคิดในใจ
"ก็ยังไม่ดีอยู่ดีค่ะ ถึงแล้ว หนูไปนะคะ ขับรถกลับดีดีนะ สะ (คำว่าสวัสดีค่ะที่พูดไม่จบ)...อ๊ะ....จุ๊ฟ..จุ๊ฟ.." คนตัวเล็กถึงกับเอ๋อไปไม่เป็นเมื่อคนพี่ใช้ความไวเข้ามาจูบแก้มเธอทั้งสองข้าง สาวเจ้าลงรถไปอย่างสติสตังไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
"หึหึ"
จากนั้นชายหนุ่มขับรถกลับบ้านเพื่อไปเอาเอกสารและอาบน้ำแต่งตัวเสียใหม่ด้วยหัวใจพองฟู
@บ้านบริรักษ์คุณากร
พิทยาเดินเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ทันที่ที่เห็นบิดาจึงรีบปรี่เข้าไปหา
"พ่อครับ กินข้าว กินยารึยังครับ"
"อืม..กำลังจะกิน..หายดีแล้วรึ๊ ยังปวดหัวอยู่มั๊ย" พิทยาชะงักฝีเท้าแล้วหันกลับมายิ้มน้อย ๆ
"หายแล้วครับพร้อมทำงานเต็มที่ครับ..ขอบคุณครับพ่อ" พิทยาพูดเพียงแผ่วเบา
"อืม..ดี..ไปเถอะ.." คนชราตอบรับในลำคอเบา ๆ แต่อีกคนได้ยินมันชัดเจนและสุขใจอย่างประหลาด
@บริษัทพีแอนด์พีจำกัด
พิทยานั่งทำงานจนปวดหัวต้องเซ็นเอกสารหลายอย่างจนเมื่อยมือไปหมด
ระบบภายใน
คุณเลขาช่วงบ่ายผมมีประชุมหรือมีงานด่วนอะไรมั๊ยครับ
ประชุมไม่มีค่ะ
งั้นดี ช่วงบ่ายนี้ผมไม่เข้านะครับ ถ้ามีอะไรด่วนให้โทรหาผมได้เลย
อ่อ ค่ะ
พิทยาโทรออก
พ่อ: อือ ว่าไง
พิท: พ่อครับทำอาหารห้าหมู่ไว้ด้วยนะครับเที่ยงนี้ผมจะเอาไปให้คุณหมอ
พ่อ: อือ เดี๋ยวจะบอกแม่แกให้
พิท: ครับ...พ่อครับ.....
พ่อ: มีอะไรอีกล่ะ
พิท: ถ้าพ่อจะไปกับผมก็เตรียมตัวรอนะ เดี๋ยวสักสิบเอ็ดโมงครึ่งผมจะออกไป
พ่อ: อืม
- ผู้เขียน
