ทางด้านดวงใจที่ได้ยินลูกยืนยันเช่นนั้นก็รู้สึกจนใจ คิดว่าคงถึงเวลาแล้วที่ลูกสาวควรจะรับรู้ความจริงเสียที
"น้องปริม น้องเป็นลูกของพ่อปราบ นฤนาทปรีดา ซึ่งพ่อปราบเป็นเพื่อนกับคุณพรมแดน ในตอนนั้นแม่กำลังเรียนมัธยมปลายอยู่เลย พ่อกับแม่พบกันโดยบังเอิญ เกิดถูกใจกันคบกันเรื่อยมาจนเราเกินเลยกัน แล้วพ่อก็พาแม่เข้าบ้าน จากนั้นแม่ก็มีหนู แล้วก็หนีออกจากบ้านหลังนั้นมา" ดวงใจเล่าในส่วนของตนเองแล้วเงียบอยู่ไปพักใหญ่เหมือนต้องการจัดการกับอารมณ์ของตนเอง
"แล้วทำไมแม่ถึงหนีออกมาล่ะคะ แม่บอกหนูได้มั๊ย" ปารดีซักต่อ
"มันผ่านไปแล้วละลูกอย่ารื้อฟื้นเลย คนตายก็ตายไปแล้ว" ดวงใจกล่าวอย่างปลง ๆ
"บางทีสิ่งเราคิดมันอาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้นะดวงเอ้ย อย่ากลัวที่จะพูดความจริงอย่าสู้กับหัวใจตัวเองเลยเพราะมันไม่มีวันชนะหรอก" แก้วตาถึงกับเอ่ยปากเตือนสติน้องสาวทั้งที่ก่อนนี้ไม่เคยอยากจะยุ่ง
"แม่คะ ตอนหนูเข้าเวรดึกมีผู้ห
