13.เดินหน้า
1079 คำ
โรงพยาบาลS
เวลา 12.15 น. พิทยาทันที่ที่ถึงที่หมายก็รีบส่งข้อความหาคนของใจในทันที
พิทยา: มื้อเที่ยงมาถึงแล้วครับ เสร็จเคสรึยัง รออยู่ที่เดิมนะครับ
ปารดี: เสร็จพอดีเลยค่ะ กำลังไปค่ะ
สักพัก....
"มาแล้วค่า" ทันที่ที่ได้ยินเสียงนุ่ม ๆ ติดห้าว เล็ก ๆ ที่คุ้นเคยพิทยารีบหันไปตามเสียงพบคนของใจอยู่ในลุคเสื้อลูกไม้สีชมพูพีชเนื้อดีกระโปรงทรงเอผ้าทิ้งตัวยาวคลุมเข่าเล็กน้อยสวมทับด้วยเสื้อกาวน์ดูขลังและเพิ่มความน่าเชื่อถือตัดกับหน้าตาที่ดูเด็กกว่าวัยเหมือนจับเด็กมัธยมมาใส่ชุดกาวน์ยังไงอย่างงั้น พิทยาเผลอคิดไปยิ้มไป
"ฮัลโหล..แป๊ะ/เฮื่อก!..
"คุณน้าคะ เหม่ออะไรอยู่ หนูหิวข้าวแล้วค่ะ คิ๊กคิ๊กคิ๊ก" ปารดียกมือโบกไปมาต่อหน้าชายหนุ่มแต่ไม่มีสัญญาณตอบรับจึงตีไปหนึ่งแป๊ะที่แขนไม่หนักไม่เบาทำเอาชายหนุ่มถึงกับสะดุ้ง ตกใจ ปารดีถึงกับหัวเราะคิ๊กคั๊กชอบอกชอบใจที่แกล้งคนแก่ได้
"ไอ้ตัวแสบเดี๋ยวเถอะ พี่ช่วยถือไปให้หนักอยู่ คุณยายทำมาเผื่อพี่ ๆ ของหนูด้วย นำทางไปเลยเดี๋ยวยกไปให้"
"อ๋อ ได้ค่ะ งั้นตามมาเลย.." ปารดีเดินนำเมื่อถึงสถานที่ประจำก็ทำหน้าที่ป่าวประกาศ
"พี่ ๆ คะ ทานข้าวด้วยกันน๊าวันนี้คุณยายทำมาเผื่อเยอะเลย หนูกินไม่หมดหรอก/พี่พิทคะวางตะกร้าไว้บนโต๊ะตัวนั้นเลยค่ะ เสร็จแล้วเดี๋ยวหนูเก็บล้างไว้ให้ค่ะวันนี้เข้าเวรดึกเดี๋ยวไว้เอาไปคืนพรุ่งนี้ละกันน๊ะ ขอบคุณค่ะแล้วก็ขับรถกลับดีดีน๊า" คนตัวเล็กยกมือกระพุ่มไหว้คนพี่อย่างน่ารักเล่นเอาคนพี่อดใจไม่ไหวบีบแก้มคุณหมอไปหนึ่งกรุบ ทำเอาเหล่าแพทย์พยาบาลหน้าแดงทำหน้าไม่ถูกไปตาม ๆ กัน
"โอ้ขอบคุณค่ะคุณหมอเดี๋ยวป้า ๆ ไปหาจานช้อนมาก่อนนะคะ รอแพล๊บ"
พิทยายืนดูอยู่สักครู่ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มแล้วเดินออกมา
ทุกวันนี้เขาเดินเข้าออกโรง'บาลเป็นว่าเล่นจนเป็นที่รู้จักของ แพทย์ พยาบาล ยัน รปภ. รู้จักทักทายกันเมื่อพบปะ
________________
วันหยุด
พิทยาตื่นแต่เช้าหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเขาเลือกเสื้อผ้าในชุดลำลองสุภาพแต่สบาย ๆ จับรถยนต์คู่ใจไปที่คอนโดของสาวเจ้าในทันทีในช่วงสาย ๆ
@คอนโดปารดี
เมื่อถึงคอนโดเขาได้แจ้งความประสงที่ ห้องนิติที่ดูแลความปลอดภัยด้านล่างและได้รับอนุญาตให้ขึ้นไปยังห้องของสาวเจ้าได้
อีกด้าน
ดวงใจนึกแปลกใจพลางเปิดประตูให้ชายหนุ่ม ด้านชายหนุ่มรีบยกมือไหว้อย่างนอบน้อมทันที
"เป็นไงมาไงกันละนี่คุณพิทยา มาเข้ามาก่อนค่ะ ยัยหนูเพิ่งออกเวรดึกค่ะ ได้นอนเมื่อสักพักค่ะ"
"ผมมาหาแม่ดวงใจครับ"
"อ้อเหรองั้นมาคุยกันตรงนี้ดีกว่าเน๊าะ" ว่าแล้วดวงใจก็เดินนำหน้าชายหนุ่มมาที่โซนครัวซึ่งห่างจากห้องนอนพอประมาณ
"คือผมรักน้องปริมครับ อยากจะขออนุญาตคบเป็นเรื่องเป็นราวอย่างเปิดเผยแม่ดวงจะว่ายังไงครับ ความจริงผมอยากพาคุณพ่อคุณแม่มาสู่ขอด้วยซ้ำแต่คิดว่ามาเกริ่นนำไว้ก่อนจะดีกว่าอีกอย่างคิดว่าแม่ดวงคงปรึกษาป้าแก้วด้วยอีกที" พิทยาพูดอย่างมีเหตผล
"อื้ม...ขึ้นอยู่กับคนกลางน่ะค่ะ แม่ดวงแล้วแต่ยัยหนูเลย ส่วนตัวแม่ดวงลูกรักใครแม่ก็รักด้วย" ดวงใจพูดไปยิ้มไป
อีกด้าน
"แม่คะ ใครมาเหรอคะ หนูได้ยินเหมือนเสียงคนคุยกัน" ปารดีเดินออกมาถามมารดาอย่างสงสัย
ส่วนพิทยาที่ออกมาจากหลังเคาน์เตอร์พอดีจึงได้มาเห็นสาวเจ้าที่อยู่ในชุดนอนหมีสีเหลืองเป็นเสื้อและกางเกงเข้าชุดกัน ในมือกอดเจ้าหมีสีเหลืองตัวเขื่องก้มหน้าเอาแก้มแนบกับหน้าเจ้าหมีไม่ได้มองใครเลย
..............................
"ทำไมตื่นเร็วจังพึ่งได้นอนไม่ถึงชั่วโมงเองไปนอนต่อเถอะลูก" ดวงใจบอกอย่างเป็นห่วง
"ท้องมันร้องน่ะค่ะแม่ ก็เลยลุกมาหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยนอน"
"นั่นไง แม่บอกแล้วให้กินก่อนหนูก็ไม่เชื่อแล้วเป็นไงท้องมันประท้วงละซิ ทีนี้ก็ตื่นขึ้นมาแล้วจะหลับอีกมั๊ยล่ะ
อีกด้าน
ครื่ด.... จานข้าวต้มปลาถูกเลื่อนมาจรงหน้าของปารดีที่นั่งซบหน้ากับตุ๊กตาหมีตัวเขื่องอยู่ ปารดีลืมตาพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาทันที
"งู้ย....น่ารักบ่นเสร็จข้าวต้มก็มา ขอบคุณนะคะคุณแม่.."
"หึหึ.../แม่ที่ไหนกันดูดี ๆ ซิว่าใคร"
"ปารดีถึงกับตาวาวหันไปมามองรอบ ๆ ห้อง...ป้าแก้วเหรอคะ...แม่ป้าแก้วมาเหรอคะ..ไหนละคะป้าแก้ว"
"เฮ๊อ....ยัยคนนี้นี่..." ดวงใจพึมพำอย่างระอาใจกับลูกสาวตัวดี
"ไม่ใช่ป้าแก้วหรอกครับแต่เป็นคนส่งอาหารห้าหมู่ต่างหาก" เท่านั้นแหละปารดีถึงกับเข้าใจรีบหันไปตามเสียงทันที่
"เอ้า พี่พิทมาทำไมเนี่ยแต่เช้า อย่าบอกนะว่าคุณตาคุณยายให้มาส่งอาหารห้าหมู่ วันนี้หนูหยุดค่ะ" ปารดีอธิบาย
"ทราบแล้วค่ะ ก็เลยมาทำอาหารให้คนบางคนแทน ไปทานข้าวต้มปลาได้แล้วค่ะอิ่มแล้วจะได้นอนต่อ" พิทยาถือโอกาสจูงมือคนเพิ่งตื่นนอนแบบเนียน ๆ และดึงเจ้าหมีตัวเขื่องออกจากอ้อมกอดของคนตัวเล็กไปกอดไว้เสียเองแล้วเดินไปหามารดาของสาวเจ้าพร้อมกับเจ้าหมีตัวเขื่อง
"แม่ดวงไปทานข้าวต้มปลาด้วยกันนะครับ เช้านี้ผมขออนุญาตโชว์ฝีมือ ทางโน้นกำลังซ๊ดข้าวต้มไม่สนใจเจ้านี่แล้วครับ" พิทยาพูดพร้อมกับยกเจ้าหมีตัวเขื่องชูขึ้นแล้ววางลงที่โซฟา
"อ้อ..เหรอจ้ะ..หึหึ..ไปจ้ะ" ดวงใจนึกขำระคนเอ็นดูท่าทีของพิทยา จึงเดินไปที่โซนครัวอย่างว่าง่ายและนั่งกินข้าวต้มฝีมือว่าที่ลูกเขยพร้อมหน้ากัน
- ผู้เขียน
