เด็กของเฮดว๊าก

วันศุกร์สุดสัปดาห์เชนรีบขับรถกลับบ้านที่ต่างจังหวัดหลังจากเลิกคลาสเรียนวิชาสุดท้ายของวันนี้ด้วยความเร่งรีบ ใช้เวลาเดินทางกว่า4ชั่วโมงด้วยระยะทางกว่า500กิโลเมตรจากกรุงเทพฯ ถึงขอนแก่น ถึงจุดมุ่งหมายปลายทางอย่างฉิวเฉียด หน้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งที่ขอนแก่น ครืด ครืด "ฮัลโหลเชนว่าไงคะ" หญ้ากดรับสายทันทีเมื่อหน้าจอโชว์ว่าใครโทรมา "หญ้าครับวันนี้เชนมารับนะครับ" เสียงทุ้มปลายสายพูดขึ้น "โอเคค่ะ รอตรงไหนคะ" หญ้าตอบกลับไปน้ำเสียงดีใจเพราะวันนี้คนที่มารับไม่ใช่พี่ชายคนโตกลับเป็นอีกคนที่เขาเฝ้าคิดถึงตลอดสัปดาห์ "รอหน้าโรงเรียนครับ" ปลายสายตอบกลับด้วยน้ำเสียงอบอุ่น "โอเคค่ะ แล้วเจอกันนะคะ หญ้ากำลังเดินออกไป" รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าได้รูปช่วยเสริมให้ใบหน้านี้หน้าหลงใหลขึ้นไปอีก หน้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในจังหวัดขอนแก่น หนุ่มวิศวะใส่ช็อปยืนกดโทรศัพท์หลังพิงรถสปอร์ตคู่ใจ "กรี๊ดๆๆๆ แก พี่เขาหล่อมากอะ เรียนวิศวะด้วย หล่อมากๆ เลยแก" "ใช่ขับสปอร์ตด้วยอะแก รูปหล่อพ่อรวย" "ใช่หล่อมากอยากได้ ฉันอยากได้มากอะแก" "ว่าแต่พี่เขามารอรับใครอะ" เด็กนักเรียนที่กำลังทยอยเดินออกจากโรงเรียน เพื่อขึ้นรถเมล์กลับบ้านหลังเลิกเรียนต่างกรี๊ดกร๊าดเมื่อเห็นหนุ่มหล่อยืนอยู่หน้าโรงเรียนซึ่งเป็นจุดสนใจของทุกคน โรงเรียนมัธยมเล็กๆ ประจำตำบล เด็กนักเรียนที่เรียนที่นี่ฐานะทางบ้านก็ธรรมดาพ่อแม่หาเช้ากินค่ำจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ที่เด็กจะให้ความสนใจรถหรูที่เป็นความใฝ่ฝันของหลายคนว่าสักวันอยากมีแบบนี้สักคันเป็นของตัวเอง หญ้าเดินมาพร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆ เมื่อใกล้จะถึงหน้าโรงเรียน เเพรวเพื่อนในกลุ่มพูดขึ้น "ผู้ที่ไหนแก โคตรหล่องานดี มารอรับใครอะแก ชะนีที่ไหนเป็นผู้โชคดี ทำไมฉันไม่เคยเห็นมาก่อน" "หล่อมากอะแก ปะเดินไปถามพี่เขากันว่ามารอใคร เผื่อเรารู้จักจะได้ช่วยพี่เขาตามหา" โบว์พูดขึ้นและเตรียมท่าจะเดินตรงไปหาบุคคลที่ยืนอยู่ตรงนั้นทันที "กล้ามากค่ะ ไม่รู้จักเขาแต่จะเดินไปคุยกับพี่เขา"ตุ๊กตาพูดดักคอเพื่อนขึ้นเสียงดังจนโบว์ต้องชะงักฝีเท้าทันที "หน้าด้าน" เสียงแพรวและตุ๊กตาว่าให้โบว์ "หึ" หญ้าพูดขึ้นพร้อมกับส่ายหัวให้กับนิสัยบ้าผู้ชายของเพื่อน บ้าดารายังไม่พอ หญ้าเดินตรงไปหาชายหนุ่มที่รถโดยที่ไม่พูดอะไรออกมา เพื่อนต่างงุนงงปนตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทุกคนต่างรีบเดินตามหญ้าไป พร้อมกับจ้องมองหน้าชายหนุ่มไม่วางตา "เชน"หญ้าเรียกเชนที่ยืนก้มหน้าเล่นมือถืออยู่ เมื่อเชนได้ยินเสียงของหญ้าก็เงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้มหล่อกระชากใจสาวๆ ที่ได้เห็น "ครับ" เสียงตอบรับสั้นๆ ทั้งๆ ที่ยังไม่หุบยิ้ม "ยืนเก๊กท่าหล่อให้สาวกรี๊ดอยู่ได้ทำไมไม่รอในรถ" หญ้าดุออกไปเล็กน้อยด้วยความไม่พอใจที่คนของตนมายืนล่อสายตาของสาวๆ นับร้อยทั้งๆ ที่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนนักเรียนทุกคนต่างพากันทยอยกลับบ้าน "ประหยัดน้ำมันครับ ดับเครื่องยนต์เมื่อไม่ได้ใช้งาน" เชนตอบหน้าตายสไตล์หนุ่มวิศวะ หญ้าซึ่งได้รับคำตอบถึงกับยืนนิ่งกลอกตาไปมาเพราะไม่มีคำใดๆ จะเอ่ยออกมา "ใครอะแก" โบว์ที่ยืนฟังบทสนทนาอยู่นานจึงเอ่ยถามขึ้น "อ้อ เพื่อนนะ" หญ้าตอบกลับไปขณะที่สายตาของเชนยืนจ้องรอฟังคำตอบอยู่ "เพื่อนอะไรของมึง พี่เขาเรียนมหาลัยแล้วป่ะ เพื่อนหรือใครเอาดีๆ อีสวย"โบว์สวนเพื่อนกลับทันทีเพราะดูจากสถานการณ์ก่อนหน้าความสัมพันธ์ต้องมากกว่าเพื่อนเพราะมีอาการหึงหวงเกิดขึ้น "พี่" หญ้ารีบตอบเพื่อนทันที "เออ เพื่อนหรือพี่ เลือกสักอย่างอีสวย" ตุ๊กตาและพลอยพูดขึ้นพร้อมกันเสียงดัง จนเชนที่ยืนฟังอยู่อดที่จะขำไม่ได้" "ก็เพื่อนที่เป็นรุ่นพี่ไง จะซักเพื่ออะไรนักหนา ที่แน่ๆ ไม่ใช่พ่อกู จบนะ" หญ้าตอบกลับเพื่อนออกไปเสียงดัง สีหน้าหงุดหงิดเพราะโดนเพื่อนซักอยู่นานสองนาน "จบค่ะอีสวย สถานะใหม่ที่พึ่งได้ยินครั้งแรก เพื่อนที่เป็นรุ่นพี่" แพรว ตุ๊กตา โบว์ พูดขึ้นพร้อมกัน "ตอนนี้..เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งพี่ครับ" เชนที่อดสงสารไม่ได้จึงบอกออกไปเพื่อยืนยันสิ่งที่หญ้าพูด "ตอนนี้..หมายถึงตอนนี้ แล้วต่อไปละคะ"โบว์ถามขึ้นทันทีเพราะฟังแล้วเหมือนมีเลศนัยอะไรซ่อนอยู่ เชนยิ้มและเงียบไปไม่ได้ตอบคำถามโบว์พร้อมกับมองหน้าหญ้าว่าจะให้เขาเป็นคนตอบหรือหญ้าจะตอบเอง "เออๆ ถามมาก นี่เชน..พี่กูเรียนวิศวะอยู่กรุงเทพ" หญ้าแนะนำเชนในฐานะพี่ชายให้เพื่อนรู้จักเพื่อตัดปัญหาไม่ให้ถามเซ้าซี้อีก "ส่วนนี่ แพรว ตุ๊กตา โบว์ เพื่อนหญ้า" "ยินดีที่ได้รู้จักครับสาวๆ" เชนกล่าวทักทายยิ้มให้ทุกคนอย่างเป็นมิตร "ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ.. พี่เชน" แพรว ตุ๊กตา โบว์เอ่ยขึ้นพร้อมกันพร้อมรอยยิ้มหวานส่งไปให้เพื่อหวังจะมัดใจพี่ชายเพื่อน "เออรู้จักกันแล้ว กูขอตัวกลับก่อนนะ ไว้เจอกันอาทิตย์หน้า" หญ้ารีบพูดขึ้นเพื่อจบการสนทนาในวันนี้ "เออ ไว้เจอกัน บายมึง สวัสดีค่ะพี่เชน" ประโยคแรกเพื่อนๆพูดกับหญ้าประโยคหลังพูดกับเชนเพื่อเอ่ยลาเสียงอ่อยเสียงหวาน "หวัดดีครับสาวๆ" เชนและหญ้าขึ้นรถและเดินทางกลับบ้านทันที ระหว่างนั่งรถกลับบ้าน "หญ้าเชนมีเรื่องสำคัญจะคุยกับหญ้า" ทำหน้าคิดหนัก ใจนึงก็อยากขอเป็นแฟน ใจนึงก็กลัวจะเสียเพื่อน ใจนึงก็กลัวน้องโกรธ "ค่ะ ว่ามาหญ้ารอฟังอยู่" หญ้าพูดขึ้นขณะที่สายตายังจ้องอยู่หน้าจอโทรศัพท์ที่กำลังเปิดซีรีย์เรื่องฮอตอยู่ตอนนี้ เชนจึงเงียบมาตลอดทางกลับบ้าน "เราไปหาที่เงียบๆ คุยกันก่อนเข้าบ้านไหม" เชนขับรถเลยทางเข้าหมู่บ้านจนมาถึงทุ่งนาเขียวขจีสถานที่ประจำที่เขามักจะขับรถมานั่งเล่นกับหญ้าที่นี่ "คือ..หญ้าต้องสัญญาก่อนนะว่า..ว่าจะไม่เกลียดเชน" เมื่อรถจอดสนิทเชนจึงพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังแฝงไปด้วยความกังวล" "ค่ะ หญ้าสัญญา" หญ้าพยักหน้าให้เชนเล็กน้อย "หญ้ารู้ใช่ไหม ว่าเชนรู้สึกยังไงกับหญ้า" ประโยคแรกเอ่ยขึ้นน้ำเสียงสั่นเล็กน้อยด้วยความประหม่า" "ก็เพื่อน ก็พี่ไงคะ" หญ้าแกล้งตอบกลับไปแบบนั้นเพราะพอจะรู้แล้วว่าสิ่งที่จะคุยตอนนี้น่าจะเป็นเรื่องอะไร เชนหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ฟังคำนั้นจากปากหญ้า "หญ้า เชนรักหญ้านะ รักมากกว่าเพื่อน มากกว่าพี่ รักในแบบคนรัก ในแบบที่ไม่ใช่พี่น้อง หญ้าเข้าใจเชนไหม" เชนที่นิ่งทำใจอยู่นานจึงตัดสินใจพูดความในใจออกมาจนหมด "แล้ว.." แกล้งทำหน้ามึนไม่แสดงอาการอะไรออกมา "คบเป็นแฟนกับเชนได้ไหม" จ้องหน้าหญ้าเพื่อลุ้นรอคำตอบ มือหนาสองข้างกำเข้าหากันแน่น "ที่พูดมานี่คิดดีแล้วใช่ไหม" หญ้าถามกลับเสียงราบเรียบ จนคนฟังถึงกับหน้าเสียกลัวคำตอบที่ได้รับจะทำให้ผิดหวัง "คิดดีแล้ว คิดมานานแล้วครับ" เชนตอบกลับน้ำเสียงหนักแน่น แววตาแน่วแน่กับสิ่งที่พูด หญ้าไม่ได้ให้คำตอบเชน เท้าเล็กเดินไปตามคันนาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่สระน้ำท้ายร่อง เชนเดินตามมาเรื่อยๆ เพื่อรอคำตอบแม้ในใจจะหวั่นๆ หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ "สรุปจะเอาให้ได้ใช่ไหมคะ" หญ้าพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน "ครับ เอาเป็นแฟน" เชนตอบกลับไปทันที" "กล้าขอหญ้ากับแลค กับเฮียหรือเปล่า ถ้าเฮียอนุญาตหญ้าก็ตกลง" หญ้าพูดจบก็เดินกลับรถทันที "โอเค กลับบ้านกัน" เชนรีบวิ่งขึ้นรถสตาร์ตขับออกไปทันที "จะรีบอะไรขนาดนั้น แลคกับเฮียถึงบ้านหรือยังไม่รู้" "ใจร้อนครับ ไม่อยากโสดแล้ว" เชนบอกออกไปด้วยรอยยิ้ม