ประตูห้องชุดราคาหลายล้านถูกเปิดออกทันที เมื่อคนอยู่ด้านในรู้ว่าใครมากดออด ปานประไพยิ้มร่าทักทายเพื่อนสาวด้วยความดีใจและคิดถึงไม่น้อย
เพราะไม่ได้เจอกันหนึ่งเดือนเต็มๆ กับการตาม ‘ไอ้เ*******ู’ ไปตระเวนเที่ยวทั่วยุโรป สลับกับการพลีกายให้เชยชมอย่างถึงพริกถึงขิงเป็นของแลกเปลี่ยน
“นี่ๆ มาดูเลย ฉันซื้อของฝากหล่อนเยอะแยะไปหมด จะหอบกลับไหวหรือเปล่าหรอก”
ไม่ใช่เพียงแค่พิมพ์ภิษาฝ่ายเดียวเท่านั้น ที่มีเพื่อนนับคนได้ ปานประไพก็ไม่แตกต่างกันนัก เพราะต่างก็รู้ดีแล้ว ว่าทุกวันนี้จะหาเพื่อนดีๆ จริงใจๆ และไม่คิดหวังสิ่งใดในมิตรภาพนั้นแทบไม่ได้
ต่างคนก็ต่างใส่หน้ากากเข้าหา เพื่อตักตวงผลประโยชน์กันทั้งนั้น
“ซื้อมาทำไมเยอะแยะ เสียดายเงินแทน แล้วนี่มีอะไรฝากไปให้แม่บ้าง”
ปานประไพเหลือแม่เพียงคนเดียว และยังคงอยู่บ้านหลังเก่าแก่ในแปดริ้วมาห้าปีแล้วหลังพ่อจากไป พิมพ์ภิษาเองก็เคยไปเที่ยวตอนลาพักร้อนเมื่อปีก่อน
“ของแม่ก็มีหลายอัน นี่กะว่าจะเอาไปให้วันมะรืนนี้ล่ะ ไปด้วยกันมั้ย”
พิมพ์ภิษาอยากไปใจจะขาด แต่คิดว่าเขาคงไม่ยอมเป็นแน่ ขนาดจะไปเยี่ยมพ่อ เขายังไม่ยอมเลย นับประสาอะไรกับไปหาแม่เพื่อนที่ไม่ได้เจ็บไข้ได้ป่วยด้วย
ปานประไพเองก็เข้าใจเพื่อนเป็นอย่างดี เพราะสมัยตัวเองถูกเศรษฐีหนุ่มซื้อตัวใหม่ๆ ก็แทบไม่ได้ติดต่อใครเลยเหมือนกัน
“นกน้อยในกรงทองล่ะสิหล่อน”
พิมพ์ภิษาไม่ได้ต่อว่าหรือแย้งสักนิด เพราะสภาพตอนนี้ก็ไม่ผิดจากเพื่อนว่ามาเลย จึงคว้าช๊อกโกแลตบาร์ ซึ่งเป็นหนึ่งในหลายๆ อันมาแกะแล้วส่งเข้าปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนเพื่อนกำลังรื้อเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าอยู่บนเตียง ก็ส่งสีหน้าสนใจใคร่อยากรู้มาหา
“ว่าแต่เป็นยังไงบ้างล่ะไวน์ นายนั่นน่ะ ถึงใจหรือเปล่า ไหนเล่าให้ฟังหน่อยสิ”
“บ้า! ถามอะไรไม่รู้ปานน่ะ รีบๆ รื้อสิ เดี๋ยวก็ไม่ได้ออกไปกินส้มตำด้วยกันหรอก เราขอเขาออกมาได้ไม่กี่ชั่วโมงเองนะ”
คนถูกถามออกจะเอียงอายไม่น้อยในน้ำคำตรงไปตรงมา แต่มีหรือคนอยากรู้จะปล่อยให้เงียบได้ แถมเรื่องบนเตียงของตัวเองกับคู่นอนแก่คราวพ่อ ก็ยังถูกสาธยายออกมาเป็นฉากๆ ให้เพื่อนฟังอีกต่างหาก
“ขนาดนั้นเลยเหรอยะ”
พิมพ์ภิษาดีใจที่เพื่อนลืมคำถามไปแล้ว แต่เป็นฝ่ายลืมตัวเล่าโปรแกรมให้ฟังเสียเอง และส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องใต้สะดือทั้งนั้น แถมยังมีเรื่องน่าตื่นเต้นยิ่งกว่า
นั่นคือปานประไพแอบดอดไปนอนกับฝรั่ง ที่รู้จักกันได้ไม่กี่วันระหว่างตาเฒ่าไปทำงาน
“บอกตรงๆ นะไวน์ ถ้าทริปนี้ไม่มีคริสเตียนนะ เราคงเฉาตายเพราะตาแก่ตัณหากลับ ที่ขยับสองสามทีก็น้ำแตกแล้วล่ะ มิน่า! มันถึงถูกผู้หญิงทิ้งเรื่อยๆ เพราะไม่มีน้ำยานี่เอง ดีนะมันทุ่มหนัก ไม่งั้นเราคงไม่อยู่เหมือนกัน”
“เหรอ! อย่าทิ้งเขาเลย สงสาร อุตส่าห์จะซื้อบ้านให้ด้วย”
พิมพ์ภิษาหมายความอย่างว่าจริงๆ เพราะไม่อยากให้เพื่อนแค่หลอกๆ พอได้เงินสมใจแล้วก็โบกโบยบินไปหาคนใหม่เรื่อยๆ
“ก็เพราะอย่างนี้น่ะสิ เราถึงได้ทนนอนสวรรค์ล่ม เวลาอยู่กับตาเฒ่ายังไงล่ะ ที่เมืองนอกน่ะพอหาหนุ่มๆ ได้หรอกนะ เพราะตาเฒ่าไม่ได้กว้างขวางข้ามทวีป แต่เมืองไทยนี่บอกตรงๆ ว่าไม่กล้ามีอะ กลัวมันส่งคนตามสืบดู”
“ดีแล้วล่ะ”
พิมพ์ภิษาหอบเสื้อผ้าเพื่อนออกจากกระเป๋าอีกใบอย่างไม่ถือใดๆ
“เอ่อๆ อาทิตย์หน้าไวน์ไปดูบ้านเป็นเพื่อนเราหน่อยนะ ตาแก่บอกว่าให้งบยี่สิบล้านห้ามเกิน เรายังไม่รู้ว่าจะเอาแบบไหนเลย”
ปานประไพเพิ่งคิดขึ้นได้ ส่วนคนถูกขอนั้นนั่งครุ่นคิดนิดหนึ่งแต่ก็ยังตอบอะไรไม่ได้
“เอาไว้จะไปวันไหนค่อยบอกก็แล้วกันนะ แต่เราไม่รับปากหรอก เพราะไม่รู้ว่าเขาจะเอายังไงกันแน่ บางทีก็โทรตามให้ไปนั่งกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อน แล้วก็ให้กลับคอนโดหรือไม่ก็พาไปออฟฟิศด้วย”
พิมพ์ภิษาละเอาไว้ไม่ยอมบอกเพื่อน ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในออฟฟิศของเขาบ้าง คิดๆ แล้วก็ให้หดหู่หัวใจไม่น้อย และคิดถึงภาพของตัวเองเวลาเดินออกมาจากห้องในตอนบ่ายแก่ๆ
มีพนักงานในออฟฟิศมองมาหาเป็นตาเดียวกัน แต่ละคนก็คงจะเข้าใจไปในแนวเดียวกัน คือเธอถูกเจ้านายเรียกมาใช้งานนั่นเอง
เจ้าของรูปร่างผอมบางและเปล่าเปลือย รับรู้ว่าคนข้างๆ ลุกจากเตียงไปแล้ว แต่ตัวเองยังไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะลืมตาขึ้นดูด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงการจัดเสื้อผ้าไว้ให้เขาใส่ไปทำงาน หรือแม้แต่อาหารเช้าจะต้องตระเตรียมไว้ให้เขาเลย เพราะไม่หลงเหลือพลังงานใดๆ ไปทำให้แล้ว
เมื่อถูกปลุกขึ้นมาพลีกายให้เขาตั้งแต่ตีห้า และได้ยินเสียงแห่งความสุขสมอารมณ์หมายของเขา ถึงสองครั้งสองครามาแล้ว แน่ใจว่าตัวเองคงไม่เหมือนคนมีทุกข์
ประหนึ่งตกนรกหมกไหม้ เหมือนเพื่อนสมัยเสียตัวให้ตาแก่ตัณหากลับเลยสักนิด และเชื่อว่าตัวเองมีความสุขร่วมไปกับเขาทุกครั้ง
จะว่าไปบทบาทบนเตียงของเขา ก็ดีเยี่ยมถ้าเทียบกับคู่นอนของเพื่อน เพราะเขาให้ความสนใจคนที่เขากำลังตักตวงความสาว ว่ามีความสุขร่วมไปกับเขาบ้างไหม
ไม่ใช่หักหาญหรือเอาแต่ได้เข้าตัวฝ่ายเดียว พออิ่มก็โบกโบยบินไม่สนใจคู่นอนสักนิด นั่นไม่ใช่เขาแน่
และนี่ก็คงเป็นคำตอบสำหรับเธอแล้ว ว่าทำไมสาวๆ ถึงได้ติดอกติดใจเขานัก จะเห็นได้จากมีหลายคนเข้ามาทักทาย เวลาเขาพาไปกินข้าวตามร้านอาหารหรูหราหรือโรงแรมระดับห้าดาว แล้วชายหูชายตาใส่เขา โดยไม่สนใจว่าจะมีสาวอีกคนอยู่ตรงนั้นด้วยหรือไม่