ขิมมพัสตร์เป็นกังวลและรู้สึกไม่สบายใจ แม้จะได้รับคำตอบจากพสวีก่อนหน้านี้แล้ว แต่ก็ต้องมองเห็นด้วยตาของหล่อนก่อนจึงจะวางใจได้
พสวีมองหล่อนอย่างเป็นห่วง ที่หล่อนก็ห่วงใยหลานชายไม่แพ้เขา
“ผมว่า คำอ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของคุณ คงจะทำให้แกไม่เป็นอะไรมาก”
“พี่ดา” พสวีเหลือบมองเห็นพี่สาวที่นั่งอยู่บนระเบียงก่อน
“พส มาถึงแล้วหรือ พี่ดีใจจริงๆ”
แล้วงสิวันดาเหลือบสายตาตามอีกครั้ง ไปที่ร่างระหง หล่อนอุทานออกมา
“น้องขิม มาด้วยหรือคะ”
ขิมมพัสตร์ยกมือไหว้อดีตพี่สะใภ้ ขณะที่สิวันดารับถุงโจ๊กจากมือน้องชาย ที่เขาเผื่อให้ด้วย
“ค่ะ พี่เปิ้ล ขิมเป็นห่วงหลาน คุณแม่ด้วย แต่ท่านไม่ได้มา”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
พสวีซึ่งคอยฟังคำพูดพี่สาวทักกับขิมมพัสตร์ เมื่อจบแล้วเขาจึงเอ่ย
“เจ้าหนึ่ง ตื่นแล้วหรือยังครับพี่”
“ตื่นแล้วจ้ะ งั้นพอดีเลย เข้าไปเยี่ยมด้วยกัน”
ทั้งสองตรงเข้าไปข้างใน ที่เตียงคนไข้ ซึ่งเป็นเ
