ร่างสูงใหญ่ของอูโก้นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องรับแขกของบ้านหลังงาม ดวงตาสีฟ้าตวัดมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนฝาผนังด้วยสายตาที่ไม่พอใจ เวลานี้เป็นเวลาตีหนึ่งแต่เหตุใดนันท์นภัสจึงยังไม่เดินทางกลับมาบ้านเสียที หรือว่าจะไปนอนค้างอ้างแรมกับแจ็คกี้ตามที่เขานึกคิดเอาไว้ นึกถึงข้อนี้ทีไรหัวใจของอูโก้เต้นแรง ความโกรธและความไม่พอใจวิ่งพล่านในอก
เขาไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมต้องมานั่งคอยเธอตรงนี้ด้วย นันท์นภัสจะไปไหนมาไหนกับใครมันก็เรื่องของเธอ จะไปสนใจทำไม เธอไม่มีค่าอะไรสำหรับเขาอยู่แล้ว นั่นสิ จะนั่งคอยทำไม อูโก้อยากจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินกลับขึ้นไปบนห้องพักของตัวเอง แต่ก้นของเขามันหนักอึ้ง ขาไม่ยอมยันตัวลุกขึ้นยืน นั่งแช่อยู่ตรงนั้น แก้วบรั่นดีที่อยู่ในมือจึงเป็นเครื่องระบายความร้อนรุ่มที่อยู่ในใจได้เป็นอย่างดี แรกๆ มันก็ได้ผล หากแต่เวลาผ่านไปเรื่อยๆ บรั่นดีดูเหมือนจะไม่ทำให้อะไรดีขึ้น ตรงกันข้ามกลับ
