แสงอรุณของวันใหม่ทอแสงประกายลอดผ่านหน้าต่างมากระทบกับแผ่นหลังของอูโก้ที่เคลื่อนไหวอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ใบหน้าคมเข้มยังคงมีร่องรอยของความแข็งกร้าวอยู่ไม่จืดจาง ดวงตาเขม้นมองสาวใต้ร่างด้วยความรู้สึกสะใจ ความโกรธและไม่พอใจถูกระบายออกไปจากร่างหนาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ดูเหมือนเขาจะยังไม่สาสมใจ ยังคงป้อนความเจ็บปวด ระบมกายให้กับเธออย่างต่อเนื่อง
“ฮือ...ฮือ คุณอูโก้ พอ...พอเถอะคะ แคท แคทไม่ ไม่ไหวแล้ว...แคทเจ็บ” เสียงเครือสั่นของนันท์นภัสวิงวอนร้องขอให้ชายหนุ่มที่กำลังโถมกายใส่เธอด้วยความรุนแรง ให้หยุดการกระทำของเขาเสียที ตอนนี้ความเจ็บมากมายมหาศาลแผ่ซ่านไปทั้งร่าง กลีบสาวร้อนฉ่าและแสบร้อน วินาทีนี้เธอไม่รับรู้ถึงความสุขใดๆ เลย นอกเสียจากความเจ็บระบมที่อยู่ติดทุกอณูขุมขน ผิวเนื้อตามร่างกายเกิดรอยแดงจ้ำที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วง ดวงตาสาวบวมช้ำจากการร้องไห้มาอย่างยาวนานคำภาวนาของหญิงสาวดูเหมื
