เทศกาลชมดอกเหมยแดง เริ่มขึ้นแล้วผู้คนในวังหลวงล้วนแต่งกายด้วยอาภรณ์สีสวยมองไปทางไหนล้วนสดใสสบายตา
“นายหญิงวันนี้จะต้องไปร่วมงานชมดอกเหมยแดง ท่านอ๋องมอบอาภรณ์สีสดใสนี้ให้กับท่าน”
“ให้ข้าทำไมกัน”
“วันนี้มีงานชมดอกเหมยแดงที่วังหลวงฮองเฮารับเป็นแม่งานได้ส่งเทียบเชิญท่านอ๋องและพระชายาทั้งสอง ร่วมงาน”
“ข้าไม่ไปได้ไหม”
“นายหญิงเจ้าขาท่านอ๋องอยู่ด้วยทั้งคนจะกลัวอะไรกัน หลายวันมานี้ท่านอ๋องเอาใจนายหญิงมากกว่านายหญิงชายาเอกเสียอีก แล้วเช่นนี้ อาภรณ์ที่ท่านอ๋องส่งมา ไม่ต้องเสียน้ำใจหรือเจ้าค่ะ”
เจียวหยูกระซิบเบาๆ ตรงคำว่าเอาใจมากกว่าชายาเอก
“ข้าแค่ไม่อยากไป ได้ยินมาว่าเหล่าองค์ชายต่างแคว้นล้วนเสด็จมา ตามคำเชิญมากมาย ข้าเกรงว่าท่านอ๋องจะขายหน้า”
“นายหญิงไม่กลัวเจ้าค่ะ ท่านอ๋องเฉิงอู๋ของเราใครจะกล้าเย้ยหยันหากมีใครกล้าคงต้องมีใครจะต้องเจ็บตัวเสียบ้าง”
“นั่นอย่างไรเล่าข้าถึงกลัวว่าเขาจะต้องอับอ
