ดึงร่างบางมากอดไว้แนบลำตัวสายตานับร้อยจ้องมองภาพงดงามตรงหน้า
หญิงงามราวเทพีสวรรค์กับท่านอ๋องรูปงาม ภายใต้แสงจันทร์และดอกเหมยสีแดงเบ่งบานรอบกาย
ปาหวางอ๋องยิ้มขมขื่นเป็นเขาที่เห็นนางก่อนเป็นเขาที่รู้ว่านางไม่ได้มีใบหน้าอัปลักษณ์แล้วทำไมเขาไม่แย่งชิงนางมาเสียตั้งแต่ตอนนั้น ก่อนที่เฉิงอู๋อ๋องจะรู้ความจริงแย่งชิงนางมาเป็นของเขาเสีย
หวงฉีจิ้งฮ่องเต้ยิ้มกว้าง เหล่าขุนนางและองค์ชายต่างแคว้นต่าง อดที่จะพูดชื่นชมใบหน้างดงามเสียไม่ได้
"วันที่ดอกไม้เบ่งบาน"ตงเกาทวนคำไปมา
"นายหญิง"ตงเกาเก็บแผ่นหนังอัปลักษณ์แล้วยื่นให้กับเจิ้งอ้ายฉิง หวงเฉิงอู๋ดึงแผ่นหนังในมือของตงเกา โยนเข้าใส่กระถางไฟที่มีเปลวไฟลุกโชน
"ไม่จำเป็นต้องปิดบังใบหน้าของเจ้าอีกต่อไปข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าทำไมต้องแสร้งว่ามีใบหน้าอัปลักษณ์คิดได้เพียงอย่างเดียวว่า เพื่อล่อหลอกคนที่คิดปองร้ายเจ้า มาบัดนี้เจ้าเป็นองค์หญิงแล้วยังเป็นชายารองข
