โน้มร่างบางลงบนแท่นนอน ลิ้นอุ่นซอกซอนไม่มีเบื่อเสียงหายใจหอบถี่บางอย่างในกายลุกโชนยากจะดับลงได้ อ้ายฉิงอ่อนระทวยกับรสจูบที่ หวานและช่ำชองอย่างที่สุด หวงเฉิงอู๋ถอนริมฝีปากออกช้าๆ ขบเม้มริมฝีปากบางอุ่นละมุน กลิ่นกายสาวยั่วยวนจะไม่อาจห้ามใจ อ้ายฉิงเอาแต่หลบสายตาด้วยความเขินอาย
“ขะ..ข้าต้องการเจ้า”ทาบทับ ไว้ทั้งตัว จูบแรกจูบสองสามและสี่เหมือนตั้งใจ โอ้โลม มืออุ่นล้วงลึกลูบไล้ไปทั่วร่างเนียนเอวคอดกิ่วที่สัมผัสนั้นชวนรัญจวนใจยิ่ง กลิ่นหอมละมุนที่สุดดมจากเนื้อกายสาว ยิ่งทำให้อารมณ์ปั่นป่วน ไม่อาจระงับยับยั้ง อีกคนเขินอายซุกหน้าหลับตาลงเสีย ทว่าหวงเฉิงอู๋รู้ดีว่าเขาบัดนี้ ไม่อาจห้ามทั้งตัวและหัวใจของตัวเองได้แล้ว มิสู้ปล่อยตัวปล่อยใจไปตามครรลองของมันจะดีกว่าจะฝืนไปทำไมกัน
“ท่านพี่ท่านพี่เจ้าขา สายป่านนี้แล้วฟางหลินรอร่วมเสวย ท่านพี่หลงลืมเวลาแล้วหรือไร”ฟางหลินที่ตรงเข้าไปทุบประตูห้องพร้อมกับตะโก
