4
1047 คำ
4
เธอเองก็รู้สึกอยากเมา เผื่อจะลืมเรื่องค้างคาใจไปได้สักพัก มนสิชายิ้มให้เพื่อน ก่อนจะโทรหาเพื่อนอีกสองคนไปเจอกันที่โรงเบียร์แห่งหนึ่ง
สมาชิกแก๊งสาววัยสามสิบสองมาครบทีมยังโรงเบียร์ชื่อดัง แก้วกนกกับขวัญฤดีมารอก่อนแล้ว เมื่อมนสิชากับพิชญธิดามาถึง ขวัญฤดีเอ่ยแซวทันที
“ได้ข่าวว่าแกโสดแล้ว ดีใจด้วยนะเพื่อน”
“ย่ะ ดูแกสองคนยินดีกับการโสดของฉันเหลือเกินนะ สั่งอาหารมาเสียเต็มโต๊ะ เบียร์ก็ล่อซะหลอดใหญ่ กะจะให้หัวทิ่มอยู่นี่ใช่มั้ยคืนนี้” พิชญธิดาแขวะให้เล็กๆ
แก้วกนกรีบดึงเพื่อนไปนั่งใกล้ๆ
“ไม่ต้องห่วงน่า งานนี้มีเจ้ามือ แกอยากเมา เมาไป”
“เจ้ามือที่ไหน อย่าบอกนะว่าแกนัดกิ๊กมาด้วย”
“อ๊ะ แน่นอนสิ เรื่องฉลองมันก็ต้องมีหนุ่มๆ ด้วยถึงจะมันส์”
ขวัญฤดียื่นหน้าข้ามโต๊ะมายิ้มยียวนแบบที่ชอบทำให้เพื่อนๆ หมั่นไส้เล่นๆ
“แกสองคนนี่โสดยังไง มีกิ๊กตลอด คนใหม่อีกสิ”
มนสิชาอดค้อนให้ไม่ได้ ก็เพื่อนทั้งสองดูมีชีวิตชีวาและสนุกสนานกับชีวิตเหลือเกิน
“ทายถูกนี่นา จะเศร้าสร้อยหงอยเหงาเป็นแมวป่วยไปทำไมเล่า โลกนี้มีอะไรน่าตื่นตาตื่นใจตั้งเยอะ อะ แก้วนี้ของแก”
แก้วกนกกดเบียร์จากหลอดใส่แก้วส่งให้เพื่อนทั้งสอง พูดพลางหัวเราะไปพร้อมกับขวัญฤดี สร้างความฉงนสงสัยแก่มนสิชาและพิชญธิดา
ทั้งสองคนก็รู้ หลังจากมองหน้ากันอย่างตัดสินใจแล้ว แก้วกนกหันมามองมนสิชาอย่างเอาจริงเอาจัง
“แก ทำงานแปลส่งสำนักพิมพ์ นิยายต่างประเทศที่แกแปลนี่ มันมีฉากอีโรติกใช่ปะ ถามจริงนะ พี่ธันย์สามีแก เขาร้อนแรงเหมือนสำนวนที่แกแปลหนังสือเปล่าอะมน”
“ห้ะ!”
มนสิชาเกือบสำลักเบียร์ ต้องรีบวางแก้วลง
“ถามอะไรบ้าๆ”
เรื่องบนเตียง แต่พวกนี้ดันมาคุยในร้านเบียร์ หน้าสวยของสาวที่ติดจะขี้อายร้อนวูบๆ วาบๆ ซึ่งเธอไม่มั่นใจว่า มันเกิดจากเบียร์หรือเรื่องที่คุย
“ส่วนแกยัยพาย สาวสวยเปรี้ยวจี๊ดแบบแก มีหนุ่มคนไหนเข้าถึงตัวแกแบบนายสนมั่ง แกจะเก็บซิงไว้ชิงโชคบ้านเหรอเพื่อน ถามจริงๆ เหอะ แกไม่อยากรู้เหรอ อารมณ์เวลามีเซ็กซ์ที่มันเตลิดสุดๆ พุ่งสุดๆ ที่เรียกว่าเสียวสุดๆ น่ะเป็นไง” ขวัญฤดีถาม
พิชญธิดาค้อนวงใหญ่ รีบสาดเบียร์สดลงคอ เธอชอบแต่งตัวเปรี้ยวก็จริง แต่ลึกๆ แล้ว เพื่อนทุกคนต่างรู้ดีว่า เธอไม่เคยปล่อยตัวกับผู้ชายคนไหน
“เรื่องอย่างว่า มันเป็นเรื่องธรรมชาติ แกสองคนดูพวกฉันสิ เคยแต่งงาน แรกๆ ก็รักกันปานจะกลืน นานไปทุกอย่างก็เปลี่ยน ขณะที่พวกผู้ชายหาใหม่ชื่นใจไปวันๆ ผู้หญิงแบบเราจะเหี่ยวแห้งเป็นแตงเถาตายอยู่ทำไม จริงมั้ย สิทธิมันเท่าเทียมกันแล้ว”
“แกสองคนจะบอกอะไร” พิชญธิดาหรี่ตาแคบ “เพราะเห็นชีวิตรักของพวกแกนี่ไง ฉันถึงไม่อยากมีใคร”
แก้วกนกสบตากับขวัญฤดีอีกครั้งอย่างตัดสินใจว่าควรจะบอกเพื่อนดีมั้ย
“ย่ะ โทษทีนะที่เป็นตัวอย่างไม่ดีของแก แต่พวกเราเองก็สามสิบกว่าแล้วนะ เรื่องเซ็กซ์มันเป็นเรื่องธรรมชาติ”
แก้วกนกหยิบโทรศัพท์มือถือยอดฮิตรุ่นใหม่ล่าสุดมากดๆ เลื่อนๆ หน้าจอ
“ใช่ หลังจากที่เราเลิกกะสามี เราก็มีเจ้านี่ช่วยคลายเครียด คลายเหงา” ขวัญฤดียื่นโทรศัพท์ให้พิชญธิดาดู
มันเป็นแอปพลิเคชันตัวหนึ่งซึ่งใช้ได้บนสมาร์ตโฟนได้ทุกรุ่นและสามารถเล่นบนคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะได้ด้วย
“แอปหาเพื่อน”
มนสิชาเคยเห็นแอปนี้เหมือนกัน ด้วยที่ว่าเป็นพวกท่องเนตประจำ เลยพอรู้ว่ามันเป็นแอปเกี่ยวกับอะไรและจะเล่นมันยังไง
“ลองโหลดมาเล่นดู พวกแกไปฝากไฟล์ฝากประวัติไว้ แป๊บๆ ก็มีคนมาทักเองแหละ”
“แบบนี้จะดีเหรอ”
พิชญธิดานิ่วหน้า เธอเองก็พอรู้ การสื่อสารที่ไปไวจนตามไม่ทัน มีโปรแกรม แอปพลิเคชันต่างๆ มากมายให้เลือกใช้สอย ตามแต่ความต้องการของแต่ละคน เจ้าแอปที่ว่า มันมีไว้สำหรับหาเพื่อนคุย มีกลุ่มคนมากมายที่สนุกสนานกับแอปนี้ ซึ่งจุดประสงค์หลักของมันคือการทำความรู้จักพูดคุยกันกับเพื่อนใหม่ ซึ่งจะมีกลุ่มที่รู้กันเฉพาะซ่อนอยู่อีกชั้น เป็นกลุ่มปิด เมื่อเป็นสมาชิก จะพบกับอีกโลก โลกของการแลกเปลี่ยนรสนิยมส่วนบุคคลและจบลงที่มีเพศสัมพันธ์กัน
“ดีหรือไม่ มันแล้วแต่มุมมองนะเพื่อน แต่สำหรับฉัน แบบนี้ดีแล้ว ฉันชอบโลกที่ไม่ผูกพันกับอะไร ดูสิแกว่าดีไหม”
แก้วกนกบุ้ยใบ้ไปทางประตูทางเข้า เพื่อนทั้งหมดหันไปมอง ชายหนุ่มหล่อเหลาสูงสง่ากำลังมองหาสาวที่นัดออกมาเที่ยวโรงเบียร์วันนี้
“ขอตัวแป๊บนะ” แก้วกนกรีบลุกไปหาผู้ชายคนนั้น
มนสิชาไม่อยากจะเชื่อว่า เพื่อนๆ ของตนจะกล้านัดผู้ชายจริงๆ
“แค่สนุกไม่ต้องผูกพัน” ขวัญฤดีพูดกลั้วหัวเราะ
“อืม ระวังจะหัวเราะไม่ออก ถามจริงพวกแกรับได้เหรอ ผู้ชายแบบนี้ ซั่มใครมามั่งก็ไม่รู้” พิชญธิดาเตือน
“คงไม่ต่างอะไรกับผู้ชายที่มีเมียแล้ว แต่ก็ยังไปมีกิ๊ก มีผู้หญิงนอกบ้านล่ะมั้ง”
คนที่พูดลอยๆ ขึ้นมาก็คือมนสิชานั่นเอง เธอไม่ได้มองเพื่อน มองแก้วเหล้าที่ตั้งตรงหน้า ส่วนความคิดล่องลอยไปถึงเรื่องส่วนตัวของตัวเอง ยิ่งคิดก็ยิ่งกินยิ่งดื่ม กลายเป็นว่า จากคนที่คอยระวังตัวเองระวังเพื่อนๆ จะเมาเกินไปเวลามาเที่ยว มนสิชาจึงดื่มเยอะกว่าใคร
“ไม่ไหวๆ ท้องป่องแล้ว ขอไปห้องน้ำหน่อยนะ”
- ผู้เขียน
