3
1045 คำ
3
“อ๊ะ อย่านะคะพี่กบ”
มนสิชาร้องเสียงหลง อายจนหน้าร้อน แม้ไม่ได้อยู่ต่อหน้ากวิตา
บก.สาวหัวเราะลั่น เธอแค่แกล้งเย้าหยอกรุ่นน้องที่เธอให้ความเอ็นดูเหมือนน้องแท้ๆ
“พี่ล้อเล่นน่ะ ถ้ามีปัญหาอะไร บอกพี่เดี๋ยวจะไปตบกะโหลกไอ้ธันย์มันเอง โทษฐานที่มันทำให้มนไม่มีอารมณ์ทำงานให้พี่”
“สงสัยว่ามนคงยังไม่เก่งมากกว่าค่ะ” มนสิชาบอกเสียงอ่อย
“จะเก่งหรือเปล่าพี่ไม่รู้ แต่เรื่องนี้มันเป็นอีโรติกที่ค่อนข้างร้อนแรง เพราะงั้นเราต้องแปลให้มันฮอตๆ หน่อย ฮอตแต่อ่านแล้วฟิน ภาษาสวยๆ รึว่าไอ้ธันย์มันอ่อนหัดเหรอมน มนถึงเข้าไม่ถึงอารมณ์พวกนั้น”
“พี่กบน่ะ ไม่ต้องล้อเลย เอาเป็นว่ามนจะพยายามให้ดีที่สุดค่ะ”
มนสิชาบอกก่อนวางสาย หน้าร้อนๆ เพราะเขินคู่สนทนา มันเป็นเรื่องงานก็จริงอยู่... เธอผ่านผลงานมาหลายเรื่อง แต่พูดเรื่องใต้สะดือทีไรก็อดจะกระดากไม่ได้
วางโทรศัพท์จากกวิตาแล้ว มนสิชานั่งถอนใจเฮือกๆ งานไม่ผ่าน เรื่องส่วนตัวก็คาราคาซัง หญิงสาวนึกไปถึงเมื่อตอนเช้า เธอพบกับธันย์ภพอีกครั้งที่โต๊ะอาหาร
ชายหนุ่มเดินตบท้ายทอยตัวเองเบาๆ พร้อมบิดตัว บิดคอไปมา ไล่ความเมื่อยขบ
“สงสัยเมื่อคืนเมาหนักไปหน่อย นอนหัวตกหมอนแน่เลย คอปวดๆ วันนี้มีอะไรกินเหรอมน”
“ข้าวต้มกระดูกหมูค่ะ”
มนสิชาบอกพร้อมกับลุกไปตักข้าวต้มมาให้เขา
“อืม กลิ่นหอม น่ากิน พี่กินเลยนะจะได้รีบไปทำงาน”
ธันย์ภพบอกยิ้มๆ ลงมือทานข้าวต้มที่ควันฉุยอย่างอร่อย
“มนจะไปพักที่บ้านสักพักนะคะ ช่วงนี้งานเร่ง ต้องรีบส่งต้นฉบับให้พี่กบ”
คำบอกเล่าของภรรยาสาวทำให้ชายหนุ่มชะงักมือ
“อยู่ที่นี่ก็ทำได้นี่”
“มนต้องการสมาธิค่ะ”
เธอบอกเขาเบาๆ พลางก้มหน้าก้มตาอยู่กับถ้วยข้าวต้มของตัวเอง
ธันย์ภพมองดวงหน้าหวานแล้วพยักหน้า
“ไปกี่วัน”
“ยังไม่รู้เลยค่ะ”
“ไม่เป็นไร ช่วงนี้พี่เองก็งานเยอะ เดี๋ยวก็ต้องไปต่างจังหวัดอีก ที่จริงพี่ไม่อยู่มนก็ทำงานที่นี่ได้นะพี่ว่า” ชายหนุ่มก้มหน้าก้มตาทานข้าวต้มต่อ...
ชายหนุ่มทำงานบริษัทผลิตและจัดจำหน่ายอุตสาหกรรมสินค้าสเตนเลส ซึ่งมีสินค้าหลายกลุ่ม เช่น พวกก๊อกน้ำ ฝักบัว สายชำระ ฉากกั้นห้องอาบน้ำ อุปกรณ์ฟิตติ้ง อุปกรณ์ในห้องน้ำ เช่นพวกราวจับกันลื่น ที่แขวนผ้า ที่ใส่กระดาษชำระ หรือในส่วนตะแกรงคว่ำจานสำหรับในครัวเรือน เป็นบริษัทใหญ่ มีสาขาจัดจำหน่ายอยู่ทุกภาคของประเทศ ทั้งยังส่งออกไปต่างประเทศด้วย
ธันย์ภพทำงานในส่วนของหัวหน้าฝ่ายขายต่างจังหวัด งานของเขาทำให้ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดทุกเดือน ด้วยอายุเพียงสามสิบห้า เขาคิดว่ามันเป็นการประสบความสำเร็จที่สำคัญ และเขาไม่พลาดขวนขวายหาความก้าวหน้าให้กับตัวเองและลูกทีมแน่ๆ เมื่อผลที่ตามมาคือค่าตอบแทนก้อนใหญ่ทั้งในส่วนเงินเดือนและโบนัสกับตำแหน่งที่เป็นหน้าเป็นตา
ธันย์ภพสนใจแต่งาน ยามว่างของเขาหมดไปกับปาร์ตี้และเพื่อนฝูง มนสิชาพยายามเข้าใจเขาให้มาก เข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังสร้างเนื้อสร้างตัว แต่ในสถานะภรรยาที่เป็นอยู่ ข้าวของเงินทองหน้าตามันเทียบกับความสุขทางใจไม่ได้เลย
ถ้าเพียงแต่เขาจะให้เวลาและสนใจเธอมากกว่านี้สักนิด เธอคงมีชีวิตที่มีความสุขมากกว่านี้
มนสิชาถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่อย่างเบื่อหน่ายและน้อยใจในโชคชะตา
กำลังคิดๆ ไปเรื่อยเปื่อย เสียงกริ่งหน้าประตูบ้านดังขึ้น หญิงสาวจึงเดินออกไปเปิดประตูให้ ไม่ได้แปลกใจเพราะเพื่อนรักอย่างพิชญธิดาโทร.มาเมื่อก่อนหน้าถามว่าเธออยู่ไหนและจะมาหา...
ทว่า...การมาพร้อมกับน้ำตานี่สิที่ทำให้ตกใจ
“ฉันจะเลิกกับเขา”
พิชญธิดาบอกเสียงจริงจัง ปาดน้ำตาป้อยๆ หลังสร่างซาอาการสะอื้นไห้
มนสิชากอดไหล่เพื่อนรักอย่างให้กำลังใจ เพื่อนบังเอิญไปเห็นคู่หมั้นพาสาวนักศึกษาเข้าโรงแรม สาวมั่นอย่างพิชญธิดาไม่มีทางยอมรับเรื่องแบบนี้ได้
“แกตัดสินใจแน่แล้วเหรอพาย จะเลิกกับนายสนน่ะ”
มนสิชาย้ำถามอีกครั้งเมื่อเพื่อนซาสะอื้น
“แน่สิ ฉันร้องแค่วันนี้เท่านั้นแหละ พรุ่งนี้ฉันจะลืมให้หมด”
คนบอกจะลืมคว้าทิชชูมาซับน้ำตาที่ยังไหลพรูไม่หยุด
“ทำไมนะผู้ชาย แค่อดทนซื่อสัตย์กับแฟนนี่มันจะตายรึไง”
“พูดยากอะ ฉันเองยังเอาตัวไม่รอดเลย”
เธอเองก็มีเรื่องหนักใจ กลุ้มใจ ไม่รู้จะหาทางออกยังไงดี
“เออจริง ขอโทษทีนะมน ฉันเอาปัญหาของฉันมาให้แกรับรู้ไปด้วยอีก”
มนสิชายิ้มเฝื่อนฝืด เรื่องของเธอมันมาไกลกว่าพิชญธิดาหลายอย่าง การเลิกกันมันอาจจะง่าย ถ้าเพียงแต่ตอนนี้เธอยังไม่อยากให้มันไปถึงจุดนั้น
“อย่าคิดมาก แกกับฉันเป็นเพื่อนกันนี่นา มีอะไรก็ต้องเล่าสู่กันฟังสิ มีทุกข์มีสุขต้องร่วมกันรับรู้ ถึงจะเรียกว่าเป็นเพื่อนรักกันจริง”
“งั้นวันนี้ไปเมากันดีกว่า แกว่างมั้ย”
พิชญธิดาเช็ดน้ำตาลวกๆ ร้องไห้จนเจ็บตาไปหมด อารมณ์เบื่อเซ็งแบบนี้มันต้องเอาดีกรีเข้าเส้นเลือดมั่ง
“ตอนแรกไม่ว่าง ตอนนี้ว่างแล้ว แกไปล้างหน้าล้างตา แต่งหน้าสวยๆ ยิ่งถูกทิ้งยิ่งต้องสวย เพลงเขาว่าไว้แกไม่เคยฟังเหรอ”
เธอเองก็รู้สึกอยากเมา เผื่อจะลืมเรื่องค้างคาใจไปได้สักพัก มนสิชายิ้มให้เพื่อน ก่อนจะโทรหาเพื่อนอีกสองคนไปเจอกันที่โรงเบียร์แห่งหนึ่ง
- ผู้เขียน
