กฤษฎิ์หันมายิ้มให้ รอยยิ้มที่เห็นมันเจ้าเล่ห์ยังไงชอบกลในความคิดมนชิสา
“สอนทุกอย่างนั่นแหละ”
คิ้วเข้มก็เลิกสูงเป็นเชิงล้อ พอถูกค้อน ชายหนุ่มก็หัวเราะ กฤษฎิ์รู้ว่าเธอเข้าใจความนัยที่เขาพูดแกล้งไปนั่นเอง
“เสียดาย ถ้ามนขับรถเป็นจะได้เปลี่ยนขับได้ ว่าแต่ตอนนี้ยังไม่สว่างเท่าไหร่ ทำอะไรจิตๆ กันดีมั้ย”
“เฮ้ย!”
มนสิชามองหน้าคมเจ้าเล่ห์ ไม่ต้องบอกก็เข้าใจ ภาพจินตนาการเรื่องทะลึ่งผุดขึ้นมาในหัว ให้ใจหวามเล่น
“หรือแวะปั๊มกันดี”
“ลุง! รู้ว่าคนอายยังจะแกล้ง” อายก็จริงแต่ไม่วายมองผ่านกระจกรถออกไปข้างนอก
ชายหนุ่มเหมือนรู้ความคิด พูดเปรยๆ ด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ
“กระจกรถฟิล์มแปดสิบเปอร์เซ็นต์อย่างดีนะ คนข้างนอกมองมาไม่เห็นหรอก แต่ลุงว่ามันมืดไปหน่อย ถ้าบางกว่านี้จะตื่นเต้นมากกว่า”
มนสิชาอยากจะหายหัวหายตัวไปจากในรถเสียจริง ยิ่งทำตัวไม่ถูก พอเขาพูดแบบนี้ เธอก็ไปต่อไม่เป็นสิ
“ล้อเล่นน่ะ อยากใ
