ความเขิน ความกระดากลดลงไปมากแล้ว เพราะความเป็นกันเองที่ชายหนุ่มพยายามแสดงออกและสื่อมาหา มนสิชาตัดความคิดความกลัวเรื่องอื่นๆ ออกไปก่อน เมื่อขึ้นรถแล้ว ตัดสินใจแล้ว ต้องก้าวไปข้างหน้า ส่วนอะไรจะเกิดขึ้นก็แล้วแต่ดวง ในเมื่อเธอเลือกแล้ว
หญิงสาวหยิบแซนด์วิชมากินกับกาแฟ ขณะที่สารถีก็พารถเคลื่อนออกมุ่งหน้าขึ้นเหนือ จุดหมายปลายทางยังเหลืออีกหลายร้อยกิโลเมตร
“ขอกินมั่ง”
หลังจากมองสาวเจ้ากัดขนมไปหลายคำ กฤษฎิ์ก็เปลี่ยนใจพูดขึ้น ก่อนหน้านี้เธอถามเขาแล้วว่ากินหรือเปล่า เขาปฏิเสธ...
“แป๊บนะ”
มนสิชารีบหาชิ้นใหม่ในถุงมาแกะ คนขับกลับบอกว่า
“อยากกินชิ้นเดียวกับมน”
สีหน้ายิ้มๆ กับสายตาพราวๆ เจือความสนุกและไมตรีมิตร ทำให้มนสิชาไม่คิดอะไรมาก ก็เขินนิดหน่อย แต่ยอมส่งชิ้นที่ตัวเองกัดไปหลายครั้งให้เขา
“ป้อนสิ ลุงขับรถ ขับมือเดียวอันตราย”
“เว่อร์แล้ว ทำยังกะต้องถือของชิ้นใหญ่โต”
เธอบ่น หมั่นไส้ความเ
