33

1234 คำ

33 เหลือเวลาอีกเพียงสองวัน ศตวรรษก็จะได้ไพลินกลับมาเป็นเลขของเขาตามเดิม ทว่าเขากลับหวั่นใจขึ้นมาว่า ไพลินจะไม่ได้กลับมาทำงานกับเขาตามสัญญาที่วิมาลาให้ไว้ เนื่องจากศตวรรษรู้สึกว่า พักนี้คนเป็นแม่หายใจเข้าออกเป็นไพลิน ชมอย่างนั้นอย่างนี้ไม่หยุดปาก แถมยังเกริ่นๆ ว่า เบญจวรรณขอลาพักต่อไม่มีกำหนด หากเป็นเช่นนั้นก็เท่ากับว่า เขาคงต้องเสียเลขารู้ใจให้มารดาแบบถาวร ไม่ได้การแล้ว เห็นทีจะต้องทวงคืนไพลินจากวิมาลา ก่อนที่จะสายเกินไป “วันนี้มาแถวนี้อีกหรือไง ถึงได้แวะมาหาแม่ แต่เอ...พักนี้มาหาแม่บ่อยนะ มีอะไรหรือเปล่าลูก” วิมาลาแซวบุตรชายขณะที่เดินเข้ามาในห้องทำงานในมูลนิธิจิตกุศลเพื่อเด็กด้อยโอกาสแห่งประเทศไทย มูลนิธิที่นางก่อตั้งมากกว่ายี่สิบปี ช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสในที่ห่างไกลนับไม่ถ้วน รวมถึงให้ทุนการศึกษาเด็กที่อยู่ในโครงการจนเรียนจบชั้นปริญญาตรีที่ส่งถึงฝั่งแล้วไม่ต่ำกว่าสี่ร้อยราย ปกติแล้วศ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม