34

1180 คำ

34 “ฉันขอโทษนะหลินที่เข้าใจเธอผิด” เขาไม่ยอมแพ้ ตามง้อเธอ “หลินจะทำงาน ไม่มีเวลามาคุยเรื่องไร้สาระ เดี๋ยวจะโดนหมายหัวอีก” เธอพูดประชด “ฉันขอโทษแล้วไง อย่าโกรธฉันเลยนะ” ศตวรรษง้อต่อ นิสัยของเขาจะเป็นคนไม่ง้อผู้หญิง เพราะคิดว่าหญิงสาวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเป็นแค่ทางผ่าน ไม่ได้จริงจังถึงขั้นคิดจะแต่งงานด้วย แต่กับไพลินไม่ใช่ ความรู้สึกของเขากระตุ้นบอกว่า ต้องง้อเธอ ไพลินไม่สนใจศตวรรษ เธอเดินไปยังห้องทำงานของวิมาลาเพื่อรายงานเรื่องการสัมภาษณ์ในวันนี้ และให้นางเป็นคนตัดสินใจเลือกสรรบุคลากรเข้าทำงาน “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หลินขอลางานครึ่งวันนะคะ” ไพลินขออนุญาตวิมาลา “เธอลางานไปไหน” คนที่ถามคือศตวรรษ “ได้สิ ถ้ามีธุระก็ไปทำเถอะ” วิมาลาเอ่ยอนุญาตโดยไม่ถามเหตุผล “ขอบคุณค่ะคุณท่าน” ไพลินพนมมือไหว้ “หลินขอตัวก่อนนะคะ” เธอเดินออกไปจากห้องโดยไม่มองหน้าศตวรรษสักนิดเดียว ทำให้คนที่ถูกเมินเฉยนิ่งเฉย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม